(آرمانهای تطبیقی، پتانسیل ها و چالش ها)
چکیده: دوره های خط مشی عمومی ، به طور فزاینده ای، بخش اجتناب ناپذیر برنامه های آموزشی حرفه ای در امور عمومی در شرق آسیا، در پاسخ به تغییرات سریع در محیط سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی در منطقه شده است. این مقاله ، روند فعلی در آموزش خط مشی عمومیدر شرق آسیا را از طریق دوره های ارائه شده خط مشی عمومی در برنامه های تحصیلات تکمیلی در دانشگاه های مهم چین ، تایوان ، کره جنوبی و ژاپن بررسی می کند. تحلیل تطبیقی خاطرنشان می سازد که سه چالش اصلی در آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا : توجه ضعیف و کم به دانش خط مشی (ریشه در زمینه های محلی) ، ظرفیت آموزش ناکافی و نمایندگی تحلیل خط مشی هستند.
مقدمه:
اگرچه خط مشی عمومی به عنوان یک رشته تحصیلی و مطالعاتی در شرق آسیا از دهه 1960 آغاز شده است ، روند کلی آموزش خط مشی عمومی در توسعه برنامه های آموزشی و شیوه های حرفه ای در امور عمومی ، پدیده ی تازه ای است که به واسطه تغییرات سریع در محیط سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی در بسیاری از کشورهای شرق آسیا همچنین گسترش برنامه های آموزشی حرفه ای مانند دوره های کارشناسی ارشد مدیریت دولتی در منطقه ، برانگیخته شده است.
در کره جنوبی و تایوان ، گذارو حرکت به سوی سیستم های مردم سالار ، دامنه مشارکت در فرایند خط مشی را توسعه داده لذا تقاضا جهت متخصصین و تحلیل گران خط مشی که دارای آموزش حرفه ای در خط مشی عمومی باشند را افزایش داده است.
در چین ، جایی که در میانه دهه 90 میلادی تنها دانشگاه های اندکی ، ارائه دهنده ی دوره های خط مشی عمومی بوده اند ، تحت رهنمودهای کمیته هیات منتخب دولت ، دوره تحلیل خط مشی عمومی یکی از، 9 دوره ی اجباری در برنامه های کارشناسی ارشد مدیریت دولتی شده است که در حال حاضر در بیش از 100 دانشگاه در سراسر کشور ارائه میشود.
به علاوه خط مشی عمومی به عنوان موضوع کلیدی در آزمون های ورودی سازمان استخدامی کشوری در تعدادی از کشورها نیز محسوب شده است.
تاکید فزاینده بر آموزش خط مشی عمومی نه تنها می بایست فراهم کننده نیرو عظیم برای توسعه رشته خط مشی عمومی در شرق آسیا باشد بلکه باید فرصت های بی سابقه برای تقویت ظرفیت خط مشی بین موئسسات دولتی ، سازمانهای غیردولتی و جامعه مدنی فراهم کند. در حالی که کشورهای شرق آسیا قدمهای بزرگی به سوی توسعه اقتصادی و اجتماعی در قرن اخیر برداشته اند ، هر یک از آنها با مجموعه ای از چالش های هولناک همچون گرمایش جهانی ، تروریسم و پا به سن گذاشتن جمعیت(پیری) روبرو هستند.
ظرفیت خط مشی در برخورد با این چالش ها در این کشورها ممکن است عاملی تعیین کننده در موفقیت آنها در قرن 21 باشد و آموزش خط مشی عمومی می تواند کاتالیزور باشد. از سوی دیگر تقاضای روبه رشد و سریع برای آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا ممکن است بیانگر چالش های شدیدی باشد.
به علت اینکه تعداد محدودی از برنامه های تحصیلات تکمیلی در خط مشی گذاری در شرق آسیا وجود دارد لذا اساتید اندکی در رشته خط مشی عمومی آموزش دیده اند.به طور نمونه در کشور چین ، دوره های تحلیل خط مشی عمومی برای برنامه های کارشناسی ارشد مدیریت دولتی اغلب بوسیله اعضا هیات علمی که هیچ کدام تجربه آموزشی حرفه ای در رشته خط مشی عمومی ندارند تدریس میشود.
در تایوان ، کره جنوبی و ژاپن نسل متخصصین ، مطالعاتشان را در کشورهای غربی، جایی که تاریخ طولانی در آموزش خط مشی عمومی دارند ، دنبال کرده اند.
توسعه ابزار یادگیری ممکن است سرعت تقاضای روبه رشد و سریع برای آموزش خط مشی عمومی را نگه ندارد. اگرچه منشا رشته خط مشی عمومی را می توان برای ظهور علم خط مشی در کشورهای غربی مخصوصا در امریکا ترسیم کرد اما مطالعه خط مشی عمومی عمیقا ریشه در سیستم های سیاسی ، هنجارهای فرهنگی و زمینه های تاریخی دارد که به طور قابل ملاحظه ای کشورها را از یکدیگر متمایز می سازد و بنابراین حیاتی است که کاربردپذیری تئوری ها در سایر زمینه ها نیز ارزیابی شود.اگر چه تقاضای رو به رشد و سریع برای آموزش خط مشی عمومی ممکن است زمان اندکی برای توسعه ابزار یادگیری بر پایه زمینه های محلی باقی می گذارد و مدرسان و اساتید مجبور به یادگیری از کشورهای غربی هستند.
این مقاله بروی تنش های مختلف در توسعه آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا و تاثیرات بالقوه آنها بروی توسعه این رشته در بلند مدت تمرکز می کند. به ویژه ما ظرفیت آموزش ، پوشش و ابزار یادگیری برای آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا را از طریق تحلیل 62 برنامه درسی مورد استفاده در برنامه های آموزشی تحصیلات تکمیلی در دانشگاه های مهم چین ، کره جنوبی ، تایوان و ژاپن بررسی می کنیم.
تحلیلمان به ما اجازه می دهد برخی ویژگی های قابل توجه در توسعه آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا را کشف کنیم و درک و بینش کلی نسبت به پتانسیل ها و چالش های در حال توسعه کسب کنیم.
روش شناسی تحقیق
برنامه های درسی دوره، برای تحلیل روندها در توسعه آموزش خط مشی عمومی مورد استفاده قرار گرفت.
“استراس من” نتیجه گرفت که بررسی برنامه های درسی در برنامه های امور عمومی، ابزار مهمی برای کاوش سطح توافق در شغلی که در رابطه با محتوای اصلی در برنامه آموزشی حرفه ای است می باشد.اگر چه برنامه آموزشی دوره به ندرت برای مطالعه برنامه ریزی درسی در شرق آسیا مورد استفاده قرار می گرفت آنهم شاید به علت این که استفاده از برنامه های درسی روش استانداردی در بسیاری از دانشگاه های منطقه تا سالهای اخیر نبوده است.
منابع اصلی داده ها برای تحلیل مان ، برنامه درسی مورد استفاده در دوره خط مشی عمومی در برنامه های تحصیلات تکمیلی از سال 2008 تا سال 2011 در دانشگاه های اصلی در چین ، تایوان ، کره جنوبی و ژاپن هستند. کشورهایی که دانشگاه های اندکی ارائه دهنده دوره های خط مشی عمومی هستند تلاش ها برای جمع آوری برنامه آموزشی از همه آنها صورت می پذیرد. بیشتر برنامه های آموزشی دوره از طریق اینترنت جمع آوری شده البته همچنین زمانی که برنامه آموزشی از طریق قلمرو عمومی در دسترس نبود ، ایمیل و درخواست از طریق تلفن نیز به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت.
اگر چه کنترل تمامی دوره هایی که در بخش های نمونه مورد بررسی ارائه شده امکان پذیر نیست ولی ما تلاش می کنیم تا عناوین دوره های اصلی را بررسی کنیم تا از احتمال بررسی سایر دوره های مشابه دیگر با عنوان موضوع خط مشی عمومی یا تحلیل خط مشی جلوگیری کرده باشیم. بنابراین ما مطمئن هستیم که تحقیق ما تنها شامل دوره های اصلی با عناوین خط مشی عمومی و تحلیل خط مشی در برنامه های مربوطه است.
برای جلوگیری از نمونه برداری از یک دانشگاه بخصوص ، ما یک برنامه آموزشی از هر دانشگاه هدف را انتخاب کردیم. برای هماهنگی ما 4 نوع از دوره های نمونه مورد بررسی را حذف کردیم: دوره های ارائه شده بعنوان انتخابی، دوره هایی که فقط بروی تحقیق خط مشی تمرکز دارد، دوره هایی که برای مرحله خاص در فرایند خط مشی اختصاص داده شده است مانند ارزیابی ، تدوین ، و تصمیم گیری و دوره هایی که بر خط مشی بخشی ویژه مانند خط مشی آموزش و فن آوری تمرکز می کنند.
اگر چه تلاش های صورت گرفته تا از قابلیت مقایسه برنامه های آموزشی در تمام کشورها اطمینان حاصل شود.با این وجود 2 محدودیت در مطالعه ی ما وجود دارد.
نخست برنامه آموزشی ممکن است به طور صحیح حد و مرز آنچه را اساتید باید آموزش دهند تعیین نکند ، همانطوری که برخی اساتید ممکن است استفاده گسترده از برنامه های درسی مختصر را ترجیح بدهند در حالی که سایر اساتید برنامه های درسی با جزئیات بیشتر را مرجح بدانند. دوم این که حذف موضوعات خاص از برنامه درسی ممکن است با توجه به طرح برنامه درسی در داشتن آنها در سایر دوره ها ارائه شده باشند.
نمونه نهایی ما شامل 62 برنامه درسی و آموزشی در مجموع است که از این تعداد 23 برنامه درسی مربوط به کشور چین، 15 برنامه مربوط به تایوان ، 14 برنامه مربوط به کره جنوبی، و 10 برنامه مربوط به ژاپن است که در جدول 1 نمایش داده شده است.
تعداد کمی از دوره ها مربوط به ژاپن است با توجه به این واقعیت که تنها تعداد اندکی از دانشگاه های ژاپن به طور رایج دوره هایی را در زمینه خط مشی عمومی ارائه می دهند. در ژاپن تعداد مدارس ارائه دهنده خط مشی عمومی بسیار کم هستند که تا ژانویه 2012 تنها 8 مدرسه بوده اند. اگر چه حدود 30 دانشگاه مازاد ، ارائه دهنده دوره های خط مشی عمومی یا تحلیل خط مشی در این کشور بوده اند که عمدتا در زمینه آموزش دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد مدیریت دولتی و علم خط مشی بوده اند. در تحلیلمان اکثریت دانشگاه های رده اول و معتبر که بوسیله وزارت آموزش و پرورش ژاپن شناخته شده بودند و برنامه هایی در خصوص خط مشی عمومی داشتند را بررسی کردیم.
.برپایه مدل ترکیبی رومرو (2001)برای دوره های خط مشی عمومی ما محتوای برنامه های آموزشی دوره ها را بوسیله 4 طبقه بندی طبق 4 سرفصل آموزشی اصلی که نوعا در دوره های خط مشی گذاری انتظار می رود بررسی کردیم.
این 4 طبقه عبارت اند از: مبانی و اصول خط مشی عمومی ، فرایند خط مشی ، زمینه خط مشی ، تحلیل خط مشی ( هر طبقه بوسیله چندین موضوع کلیدی ارائه شده است. )
جزئیات چنین طبقه بندی همانند انتخاب موضوعات برای هر دسته در بخش بعد به تفصیل توضیح داده شده است. در حالی که ساخت مطالعات اولیه برپایه تحلیل برنامه های درسی دوره بوده است 2 نوع آوری و ابتکار در تحقیق ما معرفی شد.
نخست به علت رشد بسیار زیاد در تقاضا برای آموزش خط مشی عمومی، تلاشهایی جهت جمع آوری اطلاعات شخصی اساتید دوره شد تا آنجایی که تحلیل می توانست بروی ظرفیت تدریس برای آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا انجام شود . از طریق جستجوهایی در اینترنت و تحقیق مستقیم ، توانستیم شرح حال اساتید، شامل اطلاعاتی در خصوص مدارک تحصیلی آنها ، رشته دانشگاهی شان ، مکان ها( کشور ،نهاد های آموزشی ) جایی که آنها مدارک تحصیلی شان را اخذ کرده بودند ، بدست بیاوریم.
دوم : بر پایه اطلاعات حاصل شده از برنامه درسی در نمونه ما ، کتاب های خط مشی عمومی که بوسیله نویسندگان محلی نوشته شده بود و به طور فراوان مورد استفاده قرار می گرفت را شناسایی و جمع آوری کردیم .فهرستی از منابع مورد استفاده در این کتابها جمع آوری و مورد تحلیل قرار گرفت تا حدی که ابزار یادگیری که بازگو کننده ی تئوری ها و نظریه های ارائه شده در زمینه محلی بود و جنبه حیاتی برای آموزش خط مشی عمومی محسوب میشد ، مورد سنجش قرار دادیم.
یافته ها و بحث
شرح حالی از اساتید دوره:
جدول شماره 2 بیانگر شرح حالی از اساتید دوره به همراه پیش زمینه آموزشی آنهاست. در حالی که اکثریت اساتید (حدود 82.3 درصد ) دارای مدرک دکترا بودند اما با این وجود تفاوت هایی در این زمینه در شرق آسیا وجود دارد. ازدو سوم اساتید در کشور چین تا 100 درصد اساتید در کشور کره.
جالب توجه است که در کشور چین بیش از.یک پنجم اساتید دارای مدرک لیسانس جهت دوره های آموزش خط مشی عمومی هستند. که دلالت بر چالش های هولناک برای بسیاری از دانشگاه های چین برای فائق آمدن بر تقاضای رو به رشد و سریع برای دوره های خط مشی عمومی هست.
در ژاپن جایی که اساتید در رشته اقتصاد و حقوق تحصیل کرده اند، به نظر میرسد نقش مهمی در آموزش خط مشی عمومی ایفا می کنند و اکثریت اساتید، حدود سه چهارم آنها در رشته مدیریت دولتی ، خط مشی عمومی ، دارای عالی ترین مدارک دانشگاهی هستند.
اگرچه اکثریت اساتید، دوره شرایط احراز آکادمیک را از دانشگاه های کشورشان کسب کرده اند با این وجود ، نابرابری های قابل ملاحظه ای در شرق آسیا در این باره وجود دارد. از رتبه بندی 91.3 درصد در چین تا تنها 3 درصد در تایوان که تقریبا دو سوم تحصیلات تکمیلی در کشور آمریکا صورت پذیرفته و از آمریکا مدرک گرفته اند. آمریکا ، مقصد عالی برای محصلین جهت ادامه تحصیل در خارج از کشور محسوب میشود که حدود 30 درصد از اساتید دوره در نمونه ی ما مدارک مختلف فارغ التحصیلی خود را از موئسسات آموزشی آمریکا اخذ کرده اند.
اشتباه است اگر فرض کنیم که نفوذ و تاثیر غرب بر آموزش خط مشی عمومی در چین کمتر گسترش یافته
چرا که 91.3 درصد از اساتید دوره ، عالی ترین مدارک تحصیلی شان را در چین اخذ کرده اند. کلیه دانشگاه های چین، تلاش های بسیاری در سالهای اخیر جهت تقویت ظرفیت پذیرش داشته اند و بسیاری از اعضا هیات علمی برای آموزش کوتاه مدت یا پروژه های تحقیقی مشترک به کشورهای غربی فرستاده شدند و به عنوان نتیجه ، خیلی نادر است که استادی از دانشگاه های عالی چین ، تجربه تحصیل در خارج از کشور را نداشته باشد.
تلاش های مداومی جهت ترجمه کتابهای نوشته شده بوسیله صاحب نظران غربی صورت گرفته تا حدی که موانع زبانی ، تاثیر اندکی داشته است. جدول 3 فهرستی از کتابهای خط مشی عمومی را نشان می دهد که به زبان چینی ترجمه شده است و این فهرست به سرعت در حال افزایش است.
تمرکز آموزشی1 : مبانی و اصول خط مشی عمومی
اگر چه اجماعی بر روی اصول و مبانی رشته خط مشی عمومی وجود ندارد، با این وجود ما موضوعات زیر را در این طبقه بندی گنجانده ایم: مفاهیم خط مشی عمومی ، ارزیابی علوم خط مشی و رویکردهای آن به خط مشی عمومی (براساس فهرست موضوعاتی که عموما در کتابهای مهم خط مشی عمومی مانند هوولت ، رامش و پرل (2009) و لستر و استوارت (2000) گنجانده شده است. )
پوشش این موضوعات در دوره های نمونه ی ما در جدول 4 نمایش داده شده است.
به نظر می رسد تمایل شدیدی بین اساتید دوره در شرق آسیا جهت طبقه بندی موضوعات به عنوان مبانی و اصول خط مشی عمومی وجود دارد. ماهیت اولیه و ابتدایی بسیاری از دوره های انتخابی، تاکید بر این موضوعات است. یکی از یافته هایی که ممکن است در آمار مذکور در جدول 4 قابل مشاهده نباشد، تاثیر و نفوذ غالب ادبیات غرب است. یک نگاه اجمالی از طریق کتابهای مهم و اصلی خط مشی عمومی مورد استفاده در دورهای تدریسی و آموزشی کشورهای چین ، تایوان ، و کره نشان می دهد که تعاریف خط مشی عمومی در کتابهای کلاسیک نوشته شده بوسیله صاحب نظران غربی مانند دای (2002) ، درور (1971) ، جن کینز (1978) ، تاریخ و ارزیابی علم خط مشی در امریکاست و رویکردهای مختلف مانند انتخاب عمومی ، اثبات گرایی ، نهاد گرایی ، به عنوان مبانی و اصول خط مشی عمومی بوسیله دانشمندان شرق آسیا تایید می کند.
تمرکز آموزشی 2 : فرایند خط مشی
اگرچه اهمیت و شهرت مدل مرحله ای به عنوان تئوری علم خط مشی ، به طور تدریجی بین صاحب نظران خط مشی عمومی کاهش یافته اما استفاده از مراحل مختلف در فرایند خط مشی در ترتیب دهی و سازماندهی محتوا در دوره های خط مشی عمومی به نظر میرسد به منظور تجدیدنظر ادامه یافته است.
دراین تحلیل ، ما از 5 مرحله که در کتاب هوولات ، رامش و پرل (2009) به عنوان اساس و پایه خلاصه شده، استفاده کردیم : تدوین موضوع (تدوین دستور جلسه) ، شکل گیری و تهیه و تدوین خط مشی ، تصمیم گیری ، ابلاغ و اجرای خط مشی و ارزیابی خط مشی ، 2 مرحله ی دیگر نیز در سایر کتابهای کلاسیک خط مشی عمومی ، در طبقه بندی فرایندخط مشی اضافه شده است: قانونی کردن و مشروعیت بخشیدن به خط مشی ، و خاتمه بخشیدن به خط مشی.
جدول 4 ، فرایند خط مشی، سطح بالای پوشش بین دوره های خط مشی عمومی در شرق آسیا مخصوصا در چین و تایوان را نشان می دهد . یک بررسی نزدیک از کتابهای مورد استفاده در دوره های ارائه شده در چین و تایوان نشان می دهد که فرایند خط مشی و مراحل فردی در این کتاب ها پوشش داده شده است.
تحت نمایندگی برخی از موضوعات، مانند مشروعیت بخشیدن به خط مشی در ژاپن و کره ، تدوین خط مشی در کره، بوسیله ی تفاوت هایی در تعریف یا صرفا ترجمه زبانی توضیح داده شده است. به عنوان نمونه ، تدوین خط مشی و مشروعیت بخشیدن ممکن است به عنوان بخشی از تصمیم گیری در برخی کشورها مورد توجه قرار گرفته شود. اگر چه نابرابری های قابل ملاحظه ای در کل کشورها وجود دارد . به طور مثال موضوع مرتبط به فرایند خط مشی نسبت به کشورهای چین و تایوان کمتر در دوره های کشورهای ژاپن و کره پوشش داده می شود یا بر فرض مثال موضوع تدوین خط مشی تنها در 3 دوره بررسی شده پوشش داده شده است.
تمرکز آموزشی 3 : زمینه خط مشی
در طبقه بندی زمینه خط مشی ، ما موضوعاتی مرتبط با بازیگران خط مشی ، محیط خط مشی ، تعاملات بین بازیگران و محیط خط مشی و تعامل بین بازیگران خط مشی را بررسی می کنیم.
به ویژه ما 2 نوع از موضوعات در این طبقه بندی را برای سنجش زمینه خط مشی بررسی کردیم. موضوع اول که بر بازیگران خط مشی و محیط برای توسعه خط مشی شامل بازیگران خط مشی ، سیستم های سیاسی ، و ساختارهای اجتماعی تمرکز داشت . موضوع دوم که در ارتباط با چگونگی تعاملات بازیگران با یکدیگر بود ، شامل شبکه خط مشی ، افکار عمومی ، گفتمان خط مشی ، و بازاریابی خط مشی است.
به علت تفاوت های موجود در سیستم های سیاسی و روابط اجتماعی ، می توان تفاوت قابل ملاحظه ای را بین کشورها در خصوص زمینه خط مشی توقع داشت. در حالی که اکثریت دوره ها (72.6 % ) بازیگران خط مشی را پوشش داده اند سایر موضوعات در این طبقه بندی، توجه کمتری نسبت به موضوعات مبانی خط مشی عمومی و فرایند خط مشی داشته اند و تنوع چشم گیری از موضوعات در کشورهای مختلف فهمیده میشود.
به طور مثال دو سوم از دوره های چین شامل سیستم های سیاسی نمی شود و ساختارهای اجتماعی در شش دوره از 7 دوره پوشسش داده نشده است. در مقایسه ، اساتید تایوان و کره ، توجه بیشتری معطوف به موضوعات مرتبط به زمینه خط مشی مانند شبکه خط مشی ، افکار عمومی ، گفتمان خط مشی داشته اند.
توضیح قابل قبول و موجه برای پوشش بیشتر از این موضوعات در تایوان و کره ممکن است به واسطه تغییر در سیستم های سیاسی باشد. به عنوان مثال گذار به سوی دموکراسی دامنه مشارکت مردم در امور عمومی را افزایش داده و بنابراین موضوعاتی نظیر افکار عمومی و گفتمان خط مشی ممکن است اهمیت بیشتری در آموزش خط مشی عمومی داشته باشد. توضیح دیگر این که به دلیل این که تعداد اساتید زیادی از آنها (کره و تایوان) ، در آمریکا تحصیل کرده اند ممکن است پذیرای بیشتری برای تفوذ گرایشات جدید در تحقیق خط مشی در کشورهای غربی مانند ظهوررویکردهای فرا اثبات گرایی برای خط مشی عمومی داشته باشند.
گرایش آموزشی 4 : تحلیل خط مشی:
تحلیل خط مشی: تعیین این که کدامیک از خط مشی های مختلف جایگزین مجموعه ای از اهداف را در راستای روابط بین خط مشی و اهداف.محقق می کند تعریف شده است. تحلیل خط مشی از سایر کانون های آموزشی متمایز است به این معنا که تحلیل خط مشی بیشتر پیشنهادی است برخلاف جنبه های توصیفی و تحلیلی خط مشی عمومی لذا بنابراین جهت گیری عملی قوی دارد. موضوعاتی که ما جهت ارزیابی پوشش تحلیل خط مشی انتخاب کرده ایم شامل مراحل کلیدی و اصلی در تحلیل خط مشی : شناسایی مشکلات خط مشی ، تعیین معیار تصمیم، تدوین جایگزین ، و پیش بینی نتیجه و پیامد خط مشی.
در حالی که هر از این مراحل در تحلیل خط مشی ضروری است پوشش آنها در دوره های آموزشی خط مشی عمومی ، یک مرحله را از مرحله بعد، به طور قابل ملاحظه ای متمایز می سازد. به طور مثال تدوین مشکلات خط مشی ، توجه زیادی را نسبت به تدوین گزینه های خط مشی و پیش بینی نتایج خط مشی معطوف کرد. نابرابری و عدم توازن در پوشش ممکن است پتانسیل آموزش خط مشی عمومی برای بهبود کیفیت خط مشی گذاری از طریق تحلیل خط مشی بهتر، تضعیف کند.
توضیح بیشتر این که جنبه های فنی برخی از مراحل در تحلیل خط مشی مانند پیش بینی نتایج خط مشی، چالش های زیادی برای بسیاری از اساتید بوجود می آورد در حالی که این اساتید در رشته هایی تحصیل کرده اند که در آن تحلیل تکنیکی و فنی تاکید نشده است. جهت گیری عملی در مطالعه خط مشی عمومی ، توسعه مهارت ها و فنون ، در اجرای تحلیل خط مشی جز اساسی آموزش خط مشی عمومی است. اگر چه توجه کمی به این جنبه می شود.
حقیقت اینکه توجه بیشتر در تحلیل خط مشی در بین دوره ها در چین به معنای توجه کافی به توسعه مهارت های ضروری و فنون نیست. بررسی عمیق تر در برنامه های درسی دوره و کتاب های درسی مورد استفاده دراین دوره ها نشان می دهد که موضوع تحلیل خط مشی، تنها در یک فصل از کتاب پوشش داده شده است و اساتید به ندرت، بیشتر از یک جلسه در کل موضوع، وقت می گذاشتند.
به علاوه برپایه الزامات دوره در برنامه های درسی بیان شده بسیار نادر و کمیاب است (2 دوره از 23 دوره در کشور چین) که دانشجویان نیازمند بوده اند تا تحلیل خط مشی برای یک موضوع خط مشی واقعی به انجام رسانند.در حالی که درست است که تحلیل خط مشی اغلب بخش دوره های کارشناسی ارشد در برنامه های کارشناسی ارشد مدیریت دولتی یا خط مشی عمومی است.
تحلیل ما بیان می کند که دانشجویان اغلب درخواست دارند تا تحلیل خط مشی قبل از دریافت هر آموزش رسمی درباره موضوع دوره های کاری آنها انجام شود.
چالش های موجود در تحلیل خط مشی در دوره های خط مشی عمومی ممکن است بازگو کننده واقعیت های نهادی در بسیاری از کشورهای شرق آسیا باشد. به طور مثال تحلیل خط مشی نیاز ندارد و در بسیاری از موئسسات دولتی در این کشورها به شکل روتین عمل میشود ولی توسعه شغل تحلیل خط مشی همچنان در مراحل اولیه خود قرار دارد. به عبارت دیگر ضعف تحلیل خط مشی در آموزش خط مشی عمومی ممکن است پیشرفت آینده به سوی استفاده گسترده از تحلیل خط مشی در سازمانهای دولتی را تضعیف کند.
ابزار یادگیری : کتاب های درسی
ابزارهای یادگیری از کشورهای غربی به طور گسترده در دوره های خط مشی عمومی در شرق آسیا مورد استفاده قرار گرفته. تقریبا نصف دوره ها حداقل یک کتاب تالیف شده بوسیله نویسندگان غربی نیاز دارد. (جدول 5)
در حالی که منطقی به نظر می رسد که تصور کنیم اساتیدی که در خارج از کشور تحصیل کرده اند ممکن است نسبت به کتابهای تالیف شده نویسندگان غربی تعصب و تمایل داشته باشند اما هیچ مدرک و دلیلی برای اثبات این موضوع بدست نیامد. به طور مثال اگر چه اکثریت اساتید چینی برای دوره های نمونه ما(91.3 درصد) عالی ترین مدارک تحصیلی خود را از دانشگاه های داخلی کسب کرده بودند اما با این وجود، دو سوم آنها از کتابهای تالیفی نویسندگان غربی در تدریسشان استفاده می کردند و برعکس اگر چه اساتید کره (حدود دو سوم) تحصیل کرده ی خارج از کشور بوده اند اما اکثریت زیادی از آنها (85 درصد)، تنها از کتابهای تالیفی توسط نویسندگان کره ای استفاده می نمودند .
در حالی که اساتید دوره ، عموما حجمی از ابزار مطالعاتی شان را جهت تکمیل اطلاعات به ضمیمه کتاب شان ، به مقاله های مجلات ، گزارش های دولت ، دست نوشته های منتشر نشده تخصیص داده بودند استفاده از چنین ابزاری به طور سیستماتیک ، در اکثریت سرفصل های آموزشی در نمونه ما مستند بود ، بنابراین مقایسه ما بر پایه کتابها به ویژه در سرفصل های درسی بود.
همانطوری که در سایر رشته های علوم اجتماعی در سطح کارشناسی ارشد کتابهای درسی نه تنها می بایست پوشش دهنده ی مطالعه ی کلاسیک در این رشته باشد بلکه می بایست ارائه دهنده ی نظریه ها ی جدید نیز باشد.
البته اشتباه است که تصور کنیم کتاب های نوشته شده بوسیله نویسندگان شرق آسیا لزوما تفاوت اساسی با همتایان غربی شان در تاکید بر تئوری ها ی ایجاد شده در زمینه ی کشورشان دارد . به منظور سنجش محتوای هر تمرکز ، ما تحلیل عمیقی را بر روی منابع گزارش شده در 9 کتاب اصلی نوشته شده توسط مولفان محلی ( 3 نفر از تایوان ، 3 نفر از چین ، 3 نفر از کره ) انجام دادیم.
روشن است که کتابها مخصوصا کتابهایی که بوسیله نویسندگان خارجی تالیف شده اند در قیاس با مقالات مجلات دارای وزن سنگین تری بودند چرا که اغلب منابع اصلی برای تحقیق و ارائه نظریه جدید به شمار می آمد. همچنین تفاوت های قابل ملاحظه ای در کل کتاب ها در منابع کتاب ها به عنوان درصدی از کل منابع وجود داشت از 44 درصد در کتاب گیل (2010)تا 99 درصد در کتاب چن (2009) .
به علاوه اکثریت منابع مقالات مجلات بوسیله نویسندگان غربی تالیف شده بود که در مجلات خارجی منتشر شده بودند و مقالات منتشر شده در مجلات محلی تنها برای اشتراک کمی از منابع حساب شده بود. در نتیجه بسیاری از کتاب های نویسندگان شرق آسیا می تواند متمایز از کتابهای تالیفی کشورهای خارجی نگریسته شود.
بی توجهی نویسندگان محلی در گزارش منابع در کتابها ممکن است به ویژه بازگو کننده ی وضعیت تحقیق خط مشی عمومی در شرق آسیا باشد. در حالی که تلاش زیادی برای معرفی نظریه های خط مشی عمومی از کشورهای غربی می شود توجه کمی به تولید دانش خط مشی متاثر از زمینه های کشور می شود. در بلند مدت اتکا به ابزار یادگیری از خارج از کشور ممکن است تضعیف کننده تقاضا مطالعه خط مشی عمومی در فراهم کردن راه حل برای اکثر چالش های خط مشی در شرق آسیا باشد.
نتیجه
تقاضا برای آموزش خط مشی عمومی صد در صد در حال افزایش است. در چین دوره تحلیل خط مشی عمومی در بیش از 100 دانشگاه در کل کشور در نتیجه برنامه های سریع و رو به رشد آموزشی حرفه ای در رشته مدیریت دولتی ارائه شده است.
در کره حدود 20 دانشگاه مدرک کارشناسی ارشد خط مشی عمومی را ارائه می دهند. شبیه پیشرفت هایی که همچنین در سایر کشورهای آسیای شرق مشاهده شده است. خوش بینی مشترک است که تاکید بیشتر بر روی آموزش خط مشی عمومی می تواند به کیفیت خط مشی گذاری را در شرق آسیا کمک کند.
این نوشتار، روند فعلی در آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا را از طریق برنامه درسی دوره های خط مشی عمومی ارائه شده در برنامه های تحصیلات تکمیلی (کارشناسی ارشد)در دانشگاه های مهم چین ، تایوان ، کره جنوبی ، و ژاپن را بررسی می کند.
تحلیل ما ، چندین ویژگی مهم را آشکار می کند. اول از همه، آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا ، به شدت تحت تاثیر نظریه ها و ابزار یادگیری نویسندگان غربی بوده است. کتابهای نوشته شده بوسیله نویسندگان غربی اغلب به عنوان کتاب های مورد نیاز در دوره های خط مشی عمومی تخصیص داده میشد و کتابهای نوشته شده بوسیله نویسندگان محلی عمدتا مغلوب نظریه های نویسندگان غربی میشد. اگر چه قضیه های محلی در واقع در کتابها ی درسی موجود بود در عمق تحلیل ما چنین قضایایی در کتابهای منتخب نشان میدهد که آنها اغلب برای اثبات حقانیت نظریه ها و یا رویکردهای نویسندگان غربی مورد استفاده قرار میگرفت.
تحت نمایندگی کار بوسیله نوسیندگان محلی در کتابهای اصلی، آشکار می کند که تحقیق خط مشی عمومی در شرق آسیا ، سرعت تقاضا را برای آموزش خط مشی عمومی نگه نمی دارد. بر این باور هستیم که نویسندگان در شرق آسیا می توانند دانش خط مشی را تولید کنند. به این معنا که مفهوم سازی و تئوریزه کردن بر پایه زمینه محلی باشد به جای اینکه صرفا معرفی کننده و تایید کننده ی علم خط مشی تولید شده در کشورهای غربی باشیم.
دوم اینکه تقاضاهای رو به رشد و سریع برای آموزش خط مشی عمومی ، چالش های عظیمی را درحوزه ظرفیت آموزش نشان می دهد . در حالی که اساتید در رشته های مختلف تحصیل کرده اند ممکن است منجر به دیدگاه های تازه در تحقیق و آموزش خط مشی عمومی شود .البته خطر تضعیف ارزش های اصلی و رویکردهای رشته نیز هست.
سوم یک نابرابری در توجه به جنبه های توصیفی ، تحلیلی، و تجویزی در مطالعه خط مشی عمومی وجود دارد . همانطوری که تحت نمایندگی تحلیل خط مشی در دوره های خط مشی عمومی نگریسته میشود. توجه ناکافی به توسعه مهارتها در اجرای تحلیل خط مشی وجود دارد. عدم تاکید بر تحلیل خط مشی ممکن است تضعیف کننده پتانسیل آموزش خط مشی عمومی برای بهبود کیفیت خط مشی گذاری از طریق تحلیل خط مشی بهتر شود. در حالی که ممکن است به درستی استدلال شود که مشکلات فوق ممکن است موقتی یا گذرا باشد گرایش های تعبیه شده در این مشکلات ممکن است زیان آور باشد و به طور بالقوه تاثیر برگشت ناپذیر بر توسعه این رشته در بلند مدت داشته باشد.
به طور نمونه بدون دید انتقادی ، نظریه ها ی تولید شده در کشورهای غربی به عنوان حقیقت عمومی ، ممکن است توجه صاحب نظران و نویسندگان را از پرسش های اصلی با توجه به قابلیت اجرا در زمینه های ویژه منحرف کند. شکست آموزش خط مشی عمومی در پاسخ به چالش های خط مشی کلیدی ممکن است تدریجا اشتیاق شدید و خوش بینی را از بین ببرد و منابع تخصیص یافته به آموزش خط مشی عمومی ممکن است به هر جای دیگری منتقل شود. امیدمان این است که تحلیل در این مقاله بتواند به ارتقا آگاهی از این احتمالات کمک کند و تلاش های جمعی و فردی باعث ارتقا آموزش خط مشی عمومی در شرق آسیا گردد.
This article was downloaded
by: [Allen Lai]
On: 28 November 2012, At: 06:26
Publisher: Routledg
Informa Ltd Registered in England and Wales Registered Number: 1072954 Registered
office: Mortimer House, 37-41 Mortimer Street, London W1T 3JH, UK
Journal of Comparative Policy Analysis:
Research and Practice
Publication details, including instructions for authors and
subscription information:
http://www.tandfonline.com/loi/fcpa20
Teaching Public Policy in East Asia:
Aspirations, Potentials and Challenges
Xun Wu a , Allen Yu-Hung Lai a & Do Lim Choi a
a Lee Kuan Yew School of Public Policy, National University of
Singapore
b Chungnam National University
Version of record first published: 27 Nov 2012.
To cite this article: Xun Wu , Allen Yu-Hung Lai & Do Lim Choi (2012): Teaching Public Policy in East
Asia: Aspirations, Potentials and Challenges, Journal of Comparative Policy Analysis: Research and
Practice, 14:5, 376-390
To link to this article: http://dx.doi.org/10.1080/13876988.2012.724965
PLEASE SCROLL DOWN FOR ARTICLE
Full terms and conditions of use: http://www.tandfonline.com/page/terms-andconditions
This article may be used for research, teaching, and private study purposes. Any
substantial or systematic reproduction, redistribution, reselling, loan, sub-licensing,
systematic supply, or distribution in any form to anyone is expressly forbidden.
The publisher does not give any warranty express or implied or make any representation
that the contents will be complete or accurate or up to date. The accuracy of any
instructions, formulae, and drug doses should be independently verified with primary
sources. The publisher shall not be liable for any loss, actions, claims, proceedings,
demand, or costs or damages whatsoever or howsoever caused arising directly or
indirectly in connection with or arising out of the use of this material.
Teaching Public Policy in East Asia:
Comparing Aspirations, Potentials
and Challenges
XUN WU*, ALLEN YU-HUNG LAI* & DO LIM CHOI**
*Lee Kuan Yew School of Public Policy, National University of Singapore; **Chungnam National
University
ABSTRACT Public policy courses have increasingly become an indispensible part of professional
training programs in public affairs in East Asia in response to rapid changes in the political,
social, and economic environment in the region. This paper examines the current trends in public
policy education in East Asia through the lens of syllabi of public policy courses offered in
graduate programs in leading universities in mainland China, Taiwan, South Korea, and Japan.
The comparative analysis points to three main challenges in teaching public policy in East Asia:
insufficient attention to policy knowledge rooted in the local context, inadequate teaching
capacity, and under-representation of policy analysis.
Introduction
Although public policy as a field of study was introduced to East Asia as early as the
1960s (Kim and Kang 1992; Jan 2003), the mainstreaming of public policy training in
the development of educational programs and professional practices in public affairs
has been a recent phenomenon, stimulated by rapid changes in the political, social, and
economic environment in many East Asian countries as well as the proliferation of
professional training programs, such as Master in Public Administration (MPA), in
the region. In Korea and Taiwan, the transition towards democratic systems has
broadened the scope of participation in the policy process and thus boosted demand
for policy specialists and analysts with professional training in public policy (Lee 2007;
Mok 2007). In mainland China, where there were only a handful of universities
Correspondence address: Email: dmchoi@cnu.ac.kr Department of Public Administration, Chungnam
National University, 99 Dae-Hak-Ro, Gung-Dong Yu-Seoung-Ku, Daejeon South Korea 305–764
Xun Wu is an associate professor in the Lee Kuan Yew School of Public Policy at the National University
of Singapore. His current research focuses on water governance, anti-corruption strategies, comparative
healthcare reforms, and integrated approaches to sustainable development. He teaches policy analysis,
cost–benefit analysis, program evaluation, and research methods.
Allen Yu-Hung Lai is a doctoral candidate in the Lee Kuan Yew School of Public Policy,
National University of Singapore. His research interest is collaborative governance and organizational
learning. He has published widely in the fields of governance and administration, public health, health
policy, and comparative policy analysis.
Do Lim Choi is an associate professor at the Department of Public Administration at Chungnam National
University. His teaching and research interests include public ethics, human resources management, and
organizational theory. His research has appeared in various journals including Journal of Public
Administration Research and Theory and International Review of Public Administration.
Journal of Comparative Policy Analysis,
Vol. 14, No. 5, 376–390, November 2012
ISSN 1387-6988 Print/1572-5448 Online/12/050376-15
ª 2012 The Editor, Journal of Comparative Policy Analysis: Research and Practice
http://dx.doi.org/10.1080/13876988.2012.724965
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
offering courses on public policy in the mid-1990s, under the guidelines stipulated by
the National MPA Steering Committee, public policy analysis has became one of the
nine compulsory courses for MPA programs, which are now offered in more than 100
universities across the country (Wu and He 2009). In addition, public policy has been
included as a key subject in civil service entrance exams in a number of countries (Jan
2003; Park 2009; Watanabe 2009).
The increased emphasis on public policy training should provide not only
tremendous impetus to the development of the field of public policy in East Asia, but
also unprecedented opportunities to strengthen policy capacity among government
agencies, NGOs, and civil society. While East Asian countries made great strides
towards economic and social development in the last century, each of them has been
confronted with a set of daunting challenges, such as global warming, terrorism, and
an aging population. Policy capacity in dealing with these challenges in these
countries may be the decisive factor in determining their success in the twenty-first
century, and public policy training can be the catalyst.
On the other hand, however, the rapidly growing demand for public policy training in
East Asia may present serious challenges. Due to the limited number of graduate
programs in public policy inEastAsia, very fewscholars have been trained in the field of
public policy. In mainland China, for example, the public policy analysis courses
required for MPA programs are often taught by faculty members with neither training
nor professional experience in the field of public policy (Ren 2002; Qian 2007). In
Taiwan,Korea, and Japan, though, generations of scholars have pursued their studies in
Western countries where there is a longer history in public policy education.
More important, the development of learning materials may not keep pace with the
fast-growing demand for public policy training. Although the origin of the field of public
policy can be traced to the emergence of policy science inWestern countries, particularly
the US, the study of public policy is deeply rooted in political systems, cultural norms,
and historical contexts that differ considerably from one country to another, and
therefore it is critical to assess the applicability of theories and practices developed in
other contexts. However, the fast-growing demand for public policy training may leave
little time for the development of learning materials based on local contexts, forcing
instructors/scholars to rely on learning materials from Western countries.
This paper focuses on various tensions in the development of public policy training in
East Asia and their potential impacts on the development of the field in the long run. In
particular, we examine teaching capacity, coverage, and learning materials for public
policy training in East Asia through the analysis of 62 syllabi used in graduate programs
in top universities in mainland China, Korea, Taiwan, and Japan. Our analysis allows
us to uncover some salient features in the development of public policy training in East
Asia and to gain insight into potentials and challenges in such development.
Research Methodology
Course syllabi have been used to analyze trends in the development of public policy
training (Romero 2001; Rethemeyer and Helbig 2005). Straussman (2008) has
concluded that reviewing syllabi in public affairs programs is an important means for
exploring the level of agreement in the profession about what comprises core content
in professional training curricula. However, course syllabi have rarely been used to
Teaching Public Policy in East Asia 377
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
study curriculum development in East Asia, due perhaps to the fact that the use of
syllabi was not a standard practice in many universities in the region until recently.
The main data sources for our analysis are syllabi used in public policy courses in
graduate programs from 2008 to 2011 in top universities in mainland China, Taiwan,
Korea, and Japan.
1
For countries where there are few universities offering public
policy courses, efforts were made to collect syllabi from all of them. Most course
syllabi were collected through the internet, but e-mail communications and telephone
requests were also used extensively when syllabi were not available through the public
domain. However, while it is infeasible to check all courses offered in the sampled
departments (or programs), we have made efforts to examine the titles of core courses
to rule out the possibility of other similar courses on the subject of public policy or
policy analysis. Therefore we are confident that the courses included are the only core
courses in public policy/policy analysis in their respective programs.
To avoid oversampling of a particular university or program, we selected one
syllabus from each university targeted. For consistency, we excluded four types of
courses from our sample: courses offered as electives, courses only focusing on policy
research, courses devoted to a specific step in the policy process, such as evaluation,
formulation, and decision-making, and courses focusing on specific sectoral policy
such as education policy and technology policy.
Although efforts were made to ensure the comparability of syllabi across programs
and countries, there are two limitations of our study. First, syllabi may not
accurately delineate what the instructors would be teaching as some instructors may
prefer to use extremely concise syllabi while others may have more detailed syllabi.
Second, the omission of certain topics from syllabi might be due to the design of the
curriculum in having them offered in other courses included in the curriculum.
Our final sample consists of 62 syllabi in total, 23 from mainland China, 15 from
Taiwan, 14 form Korea, and 10 from Japan, as presented in Table 1. The small
number of courses for Japan is due to the fact that only a limited number of
Japanese universities currently offer courses in public policy. In Japan, the number
of public policy schools remains small, with only eight schools as of January 2012
(Watanabe 2009). However, there are about 30-plus universities offering courses in
public policy or policy analysis, mainly conducted in the graduate schools of public
administration and policy science (Ministry of Education 2012). In our analysis, we
have included the majority of first-batch universities accredited by Japan’s Ministry
of Education that conducted programs in public policy.
Based on Romero’s (2001) synthesized model for public policy courses, we coded the
contents of course syllabi by four categories according to four main pedagogical foci
typically expected in public policy courses. These are: fundamentals of public policy;
policy process; policy context; and policy analysis, and each category is represented by
several key topics. The details on the rationale of such categorization as well as the
selection of topics for each category will be explained in detail in the next section.
While building on earlier studies based on the analysis of course syllabi, two
innovations were introduced in our research. First, due to the tremendous growth in
the demand for training in public policy, efforts were made to collect the profiles of
course instructors so that analysis could be conducted on the teaching capacity for
public policy training in East Asia. Through internet searches and direct inquiries,
we were able to construct the profiles of instructors, which include information on
their highest educational credentials, fields of study, and places (countries and
378 X. Wu et al.
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
Table 1. List of courses included in the sample (n ¼ 62)
Country University Course title
China (23) Wuhan Institute of Technology Public Policy Analysis
Tianjin University of Science &
Technology
Public Policy Analysis
Shanghai Jiao Tong University Public Policy Analysis
Renmin University of China Public Policy Analysis
China Central Radio and TV
University
Public Policy
Huazhong University of
Science and Technology
Public Policy Analysis
Jilin University Public Policy Analysis
Shandong University Public Policy
Sichuan University Public Policy Analysis
Guangxi University Public Policy
Hunan University Public Policy Studies
Xi’an Jiaotong University Public Policy Analysis
Nanjing university Public Policy Analysis
Xiamen University Policy Science
Fudan University Public Policy Analysis
Southwest Jiaotong University Public Policy Analysis
Beijing Normal University Public Policy Analysis
Tong Ji University Public Policy
Peking Unversity Public Policy Analysis
Tsinghua University Public Policy Analysis
Sun Yat-sen University Public Policy Analysis
Nankai University Public Policy Analysis
Zhejiang University Public Policy Analysis
Taiwan (15) National Chengchi University Public Policy Analysis
National Taipei University Public Policy Studies
National Sun Yat-Sen
University
Public Policy Analysis
Shih Hsin University Public Policy
National Taiwan University Seminar on Public Policy
National Chung Hsin
University
Public Policy
National Chung Cheng
University
Policy Science
Kainan University Policy Analysis
National University of Tainan Public Policy Analysis
I-Shou University Public Policy Analysis
National Hsin Chu University
of Education
Public Policy
National Open University Policy Analysis
National University of
Kaohsiung
Public Policy
Soochow University Public Policy
Tung Hai University Public Policy
Korea (14) Seoul National University Theories of Public Policy
Korea University Public Policy Analysis
Yonsei University Introduction to Policy Studies
Inha University Introduction to Policy Sciences
Sejong University Public Policy
(continued)
Teaching Public Policy in East Asia 379
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
educational institutions) where they obtained their highest educational credentials.
Second, based on information obtained from syllabi in our sample, we identified and
collected the most frequently used public policy textbooks that were written by local
scholars. Lists of references in these textbooks were coded and analyzed to gauge the
extent to which learning materials reflect theories and practices generated in local
contexts, a critical aspect for training in public policy.
Findings and Discussion
Profile of Course Instructors
Table 2 presents the profiles of course instructors in terms of their training
background. While the majority of instructors (82.3 per cent) are doctorate degree
holders, there are sizable differences across East Asia, ranging from less than twothirds
in mainland China to 100 per cent in Korea. It is striking that in mainland
China more than one-fifth of instructors for graduate courses on public policy only
possess bachelor’s degrees themselves, an indication of daunting challenges for many
Chinese universities to cope with the fast-growing demand for public policy courses.
Aside from Japan, where scholars trained in economics and law seem to play a
significant role in public policy training, the majority of instructors (about threequarters)
received training in the field of public administration/public policy for their
highest educational credentials.
Table 1. (Continued)
Country University Course title
Ehwa Womans University Policy Making and
Implementation
Chungnam National
University
Introduction to Policy Science
Pusan National University Policy Analysis
Kyungpook National
University
Policy Analysis and Evaluation
Kongju National University Policy Analysis
Pukyung National University Policy Making and
Implementation
Yeungnam University Policy Science
KDI School Analysis of Policy Process
Dong-A University Policy-Making Theory
Japan (10) University of Tokyo Policy Analysis
Meiji University Public Policy
Ritsumei University Policy Science
Hokkaido University Public Policy
International Christian
University
Public Policy
Keio University Public Policy
Osaka University Public Policy
Chuo University Frontier of Public Policy
Kyoto University Public Policy
Hitotsubashi University Public Policy
380 X. Wu et al.
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
Although the majority of course instructors obtained their highest academic
credentials from universities in their own countries, there are considerable disparities
across East Asia, ranging from 91.3 per cent in China to only about a third in
Taiwan, where roughly two-thirds pursued their graduate studies in the US. The
United States is the top destination for scholars to pursue their studies outside their
own countries, as around 30 per cent of course instructors in our sample are
graduates of various degree programs from educational institutions in the US.
It would be wrong to assume that the Western influence on public policy training
in China would be less extensive because 91.3 per cent of course instructors obtained
their highest educational credentials in China. Universities across China have made
tremendous efforts in recent years to strengthen capacity building and many faculty
members have been sent to Western countries for short training programs or joint
research projects, and as a result it is rare that a scholar from a top university in
China has no experience abroad. More important, sustained efforts have been made
to translate books written by Western scholars so that language barriers have had
less impact. Table 3 shows the selected list of public policy books that have been
translated into Chinese, and the list has been expanding quickly.
Pedagogical Focus 1: Fundamentals of Public Policy
Although there is no consensus on what are the fundamentals in the field of public
policy, we include the following topics in this category: concepts of public policy;
evolution of policy sciences; and approaches to public policy, based on the list of
topics typically appearing in leading public policy textbooks, such as Howlett,
Ramesh, and Perl (2009) and Lester and Stewart (2000). The coverage of these topics
in our sampled courses is reported in Table 4. There seems to be a strong tendency
Table 2. Profiles of course instructors (n ¼ 62)
Content China (23) Taiwan (15) Japan (10) Korea (14) Total
Course instructor background
PhD 16 (69.6%) 14 (93.3%) 7 (70%) 14 (100%) 51 (82.3%)
Master 2 (8.7%) 1 (6.7%) 1 (10%) 0 4 (6.5%)
Undergraduate 5 (21.7%) 0 2(20%) 0 7 (11.3%)
Highest degrees from (local universities: 64.3%, overseas universities: 35.7%)
China 21 (91.3%) 0 0 0
US 1 (4.3%) 9 (60%) 1 (10%) 7 (50%) 18 (29.0%)
Taiwan 0 5 (33.3%) 0 0
Japan 0 0 9 (90%) 0
Korea 0 0 0 5 (35.7%)
UK 1 (4.3%) 1 (6.7%) 0 0
Others 0 0 0 2 (14.3%)
Field of study of the course instructor
Public admin/policy/analysis 15 (65.2%) 13 (86.7%) 4 (40%) 12 (85.7%) 44 (71.0%)
Economics 1 (4.3%) 0 2 (20%) 1 (7.1%) 4 (6.5%)
Political science 2 (8.7%) 1 (6.7%) 0 1 (7.1%) 4 (6.5%)
Law 1 (4.3%) 1 (6.7%) 3 (30%) 0 5 (8.1%)
Others 5 (21.7%) 0 2 (20%) 0 7 (11.3%)
Teaching Public Policy in East Asia 381
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
among course instructors in East Asia to include topics categorized as ‘‘fundamentals
of public policy’’. Given the introductory nature of many of the courses
selected, the emphasis on these topics is well placed.
One finding that may not be obvious from the coverage statistics in Table 4 is the
dominant influence of Western literature. A glimpse through leading public policy
textbooks used in courses in mainland China, Taiwan, and Korea would quickly
yield the revelation that definitions of public policy in the classics of public policy
written by Western scholars such as Dye (2002), Dror (1971), and Jenkins (1978),
the history and evolution of policy science in the US, and various approaches such as
public choice, positivism, and institutionalism are often upheld as the fundamentals
of public policy by East Asian scholars.
Pedagogical Focus 2: Policy Process
Although the prominence of the stage model as a policy science theory has gradually
declined among public policy scholars, the use of various stages in the policy process in
Table 3. List of public policy textbooks translated into Chinese (selected)
Title Author(s) Year of publication
New Science of Management Decision Simon, Herbert A. 1982
Systems Analysis and Policy Science Klawn, R.M. 1987
The Policy-Making Process Lindblom, Charles E. 1988
Public Policy-Making Anderson, James E. 1990
Making Public Policy Kelman, Steven 1990
Encyclopedia of Policy Studies Nagel, Sturt S. 1994
The Public Policy Dictionary Kruschke, Earl R 1992
Policy Making in the Crisis Dror, Yehezkel 1996
Theoretical Foundations of Public
Policy
Bromley, Danniel 1996
Basic Methods of Policy Analysis and
Planning (2nd Edition)
Patton, C & Sawicki, D. 2001
Public Policy Making: Process and
Principles
Gerston, Larry N. 2001
Policy Analysis: Concepts and
Practice (2nd Edition)
Weimer, D. & Vining, A. 2002
Public Policy Analysis (2nd edition) Dunn, William 2002
Understanding Public Policy Dye, Thomoas R. 2002
Top-Down Policymaking Dye, Thomoas R. 2002
Evaluation of Public Policy Fischer, Frank 2003
Post-modern Public Policy Cobb, John B. 2003
Agenda, Alternative and Public
Policies
Kingdon, John W. 2004
New Public Policy: Public Policy for
Democracy
Ingram & Schneider 2005
Policy Paradox Stone, Deborah 2006
Studying Public Policy: Policy Cycle
and Policy Subsystem
Howlett, Michael et al 2006
Theories of the Policy Process Sabatier, Paul A. 2006
Public Policy Instruments: Evaluating
the Tools of Public Administration
Peters, Guy B. 2007
382 X. Wu et al.
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
sequencing and organizing content in public policy courses seems to continue to hold
its appeal. In our analysis, we used the five steps outlined in Howlett, Ramesh, and Perl
(2009) – agenda setting, policy formulation, decision-making, policy implementation,
and policy evaluation – as the basis, and added two more steps featured in other
classics of public policy (Jones 1984; Sabatier 1999; Lester and Stewart 2000) – policy
legitimization and policy termination – into the category of policy process.
Table 4 shows that the policy process receives a high level of coverage among public
policy courses in East Asia, especially in mainland China and Taiwan. A close
examination of textbooks used in courses in mainland China and Taiwan reveals that
both the policy process and individual stages are covered extensively in these
textbooks.
Table 4. Coverage based on course contents (n ¼ 62)
Content China (23) Taiwan (15) Japan (10) Korea (14) Total
Fundamentals of public policy
Concepts of public
policy
23 (100%) 14(93.3%) 7 (70%) 9 (64.3%) 53 (85.5%)
Evolution of policy
science
19 (82.7%) 10 (66.7%) 6 (60%) 10 (71.4%) 45 (72.6%)
Approaches to public
policy
14 (60.9%) 10 (66.7%) 6 (60%) 9 (64.3%) 39 (62.9%)
Policy process
Agenda setting 18 (78.3%) 8 (53.3%) 5 (50%) 7 (50%) 38 (61.3%)
Policy formulation 15 (65.2%) 11 (73.3%) 9 (90%) 5 (35.7%) 40 (64.5%)
Decision-making 16 (61.9%) 12 (80%) 6 (60%) 7 (50%) 41 (66.1%)
Policy legitimization 15 (65.2%) 4 (26.7%) 1 (10%) 4 (28.6%) 24 (38.7%)
Policy implementation 18 (78.3%) 13 (86.7%) 3 (30%) 6 (42.9%) 40 (64.5%)
Policy evaluation 20 (87.0%) 14 (93.3%) 5 (50%) 6 (42.9%) 45 (72.6%)
Policy termination 12 (52.2%) 7 (46.7%) 2 (20%) 5 (35.7%) 26 (41.9%)
Policy context
Policy actors 17 (73.9%) 11(73.3%) 9 (90%) 8 (57.1%) 45 (72.6%)
Political systems 9 (39.1%) 8 (53.3%) 7 (70%) 6 (42.9%) 30 (48.4%)
Society structures 4 (17.4%) 4 (26.7%) 7 (70%) 7 (50%) 22 (35.5%)
Policy network 4 (17.4%) 6 (40%) 2 (20%) 5 (35.7%) 17 (27.4%)
Public opinion 4 (17.4%) 9 (60%) 5 (50%) 7 (50%) 25 (40.3%)
Policy discourse 0(0) 8 (53.3%) 0 6 (42.9%) 14 (22.6%)
Policy instrument 12 (52.2%) 9 (60%) 3 (30%) 4 (28.6%) 28 (45.2%)
Policy marketing 2 (8.7%) 4 (26.7%) 0 1 (7.1%) 7 (11.3%)
Policy analysis
Constructing policy
problems
21 (91.3%) 12 (80%) 2 (20%) 8 (57.1%) 43 (69.4%)
Determination of policy
objectives and criteria
16 (69.6%) 3 (20%) 1 (10%) 7 (50%) 27 (43.5%)
Formulating policy
options
12 (52.2%) 6 (40%) 1 (10%) 5 (35.7%) 24 (38.7%)
Forecasting policy
outcome
15 (65.2%) 6 (40%) 0 5 (35.7%) 24 (38.7%)
Average number of
topics covered in each
syllabus
12.4 12.6 6.8 9.7
Teaching Public Policy in East Asia 383
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
The under-representation of some topics, such as policy legitimization in Japan
and Korea and policy formulation in Korea, can be explained by differences in
definition or merely translation of terminologies – for instance, policy formulation
and legitimization may be considered as a part of decision-making in some countries.
However, there are still considerable disparities both across countries and across
topics. For example, topics related to the policy process were covered much less
extensively in courses in Japan and Korea than in those in mainland China and
Taiwan, and in Japan, policy implementation was only covered by three out of ten
courses examined.
Pedagogical Focus 3: Policy Context
In the ‘‘policy context’’ category, we included topics concerning policy actors, policy
environment, the interaction between policy actors and policy environment, and the
interaction among policy actors.
In particular, we included two types of topics in this category to gauge the
coverage of policy context. The first type of topics focuses on policy actors and the
environment for policy development, including policy actors, political systems, and
societal structures. The second type of topics deals with how policy actors interact
with each other, including policy network, public opinion, policy discourse, and
policy marketing. Due to differences in political systems and societal relationship,
policy context can be expected to differ considerably from one country to another.
While the majority of courses (72.6 per cent) covered ‘‘policy actors’’, the rest of
the topics in this category received less attention than those in ‘‘fundamentals of
public policy’’ and ‘‘policy process’’, and substantial variations were found both
across topics and across countries. For example, two-thirds of courses in mainland
China did not include ‘‘political systems’’, and ‘‘societal structures’’ is not covered in
six out of every seven courses. In comparison, instructors from Taiwan and Korea
have paid much greater attention to topics related to policy context, such as policy
network, public opinion, and policy discourse.
One plausible explanation for the more extensive coverage of these topics in
Taiwan and Korea might be the change in political systems. For example, the
transition towards democracy has increased the scope of public participation in
public affairs, and thus topics such as public opinion and policy discourse might be
gaining more prominence in public policy education. Another interpretation is that,
because in both Taiwan and Korea a significant number of course instructors were
trained in the US, they might be more receptive to the influence of new trends in
policy research in Western countries, such as the emergence of post-positivism
approaches to public policy.
Pedagogical Orientation 4: Policy Analysis
Defined specifically, policy analysis is ‘‘determining which of various alternative
policies will most achieve a given set of goals in light of the relations between the
policies and the goals’’ (Nagel 1990, page xi). Policy analysis differs from other
pedagogical foci in that it emphasizes more prescriptive as opposed to analytical
and descriptive aspects of public policy, and thus has a strong practical orientation.
384 X. Wu et al.
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
The topics we chose to assess the coverage of policy analysis include key steps in
conducting policy analysis (Bardach 1999; MacRae and Whittington 2000) –
identifying policy problems, determination of decision criteria, alternative formulation,
and forecasting policy outcome.
While each of these steps is indispensible in conducting policy analysis, their
coverage in public policy courses differs considerably from one step to the other. For
example, in general, ‘‘constructing policy problems’’ received much more attention
than ‘‘formulating policy options’’ and ‘‘forecasting policy outcomes’’. Such
imbalance in coverage may undermine the potential of public policy training to
improve the quality of policy-making through better policy analysis. One
explanation is that technical aspects of some steps in policy analysis, such as
‘‘forecasting policy outcomes’’ present significant challenges for many instructors
who were trained in disciplines in which technical analysis is not emphasized.
Given the practical orientation in the study of public policy, the development of
skills and craft in conducting policy analysis is an essential component of public
policy education. However, limited attention has been directed to this aspect. The
fact that policy analysis received greater attention among courses in mainland
China does not mean that sufficient attention is paid to the development of
necessary skills and craft. Close examination of course syllabi and leading
textbooks used in these courses reveals that the subject of policy analysis is only
covered in one chapter in textbooks, and instructors rarely spend more than one
session on the whole subject. In addition, based on course requirements stated in
syllabi, it is rare (two of 23 courses in mainland China) that students are required
to conduct policy analysis for a real policy issue. While it is true that policy analysis
is often a part of master’s theses or capstone projects in graduate programs in
public administration and policy, our analysis suggests that the students are often
asked to conduct policy analysis before they receive any formal training on the
subject in their coursework.
The challenges in better integrating policy analysis in public policy courses may
also reflect the institutional realities in many East Asian countries. For example,
policy analysis is not required and routinely practiced in most government agencies
in these countries, and the development of the profession of policy analysts is still in
its early stages. On the other hand, however, the weakness of policy analysis in public
policy training may undermine the future progress towards more extensive use of
policy analysis in government agencies.
Learning Materials: Textbooks
Learning materials from Western countries have been used extensively in public
policy courses in East Asia as nearly half of courses required at least one book
authored by foreign scholars to be included among the textbooks for the courses
(Table 5). While it might be reasonable to assume that instructors with overseas
training and experience might have a bias towards textbooks authored by foreign
scholars, there is no evidence to support this based on our analysis. For example,
although the majority of Chinese instructors for courses in our sample (91.3 per cent)
obtained their highest academic credentials from domestic universities, two-thirds of
them required textbooks written by foreign scholars; in contrast, although most
Teaching Public Policy in East Asia 385
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
Korean instructors (about two-thirds) were trained abroad, the vast majority of
them (85 per cent) only assigned textbooks written by Korean scholars.
While course instructors may typically assign a range of reading materials, such as
journal articles, government reports, and unpublished manuscripts, to supplement
the textbooks, the uses of such materials were not systematically documented in the
majority of the syllabi in our sample, thus our comparison is based on the textbooks
specified in the syllabi. As in other fields in social sciences at the graduate level,
textbooks should not only cover the classic readings in the discipline, but also
introduce new theories and practices.
It is also a mistaken belief, however, that textbooks written by East Asian scholars
would necessarily differ substantially from those by theirWestern counterparts in their
emphasis on theories and practices generated in the context of their own countries. In
order to gauge the extent of such focus, we conducted an in-depth analysis on the
references reported in nine leading textbooks written by local scholars, three from
Taiwan (Chiu 2008; Wu 2008; Chang 2009), three from mainland China (Chen 2009;
Xie 2009; Yan 2009), and three from Korea (Rho 2006; Gil 2010; Kang 2000).
It is clear that books, especially books by foreign scholars, are heavily weighted in
comparison to journal articles, which are often considered the main sources for
cutting-edge research and new practices. There are also considerable differences
across textbooks in the number of books referenced as the percentage of total number
of references, ranging from 44 per cent in Gil (2010) to 99 per cent in Chen (2009). In
addition, the majority of journal articles referenced were written by foreign scholars
and published in journals abroad, and articles published in local journals only
accounted for a very small share of the references. As a result, many textbooks by
East Asian scholars can be seen as variants of textbooks from Western countries.
The neglect of local scholarship in references reported in textbooks may in part
reflect the status of public policy research in East Asia. While greater efforts have been
made to introduce public policy theories and practices from the Western countries,
insufficient attention has been paid to generating policy knowledge rooted in
individual country contexts. In the long run, an over-reliance on learning materials
imported from abroad may inadvertently undermine the appeal of the study of public
policy in providing practical solutions to major policy challenges in East Asia.
Concluding Remarks
The demand for public policy education has increased dramatically. In China, courses
on public policy analysis have been offered in over 100 universities across the country
as a result of fast-growing professional training programs in public administration. In
Table 5. Coverage based on course content (n ¼ 62)
China Taiwan Japan Korea Total
Required textbook
Foreign only 1 (4.3%) 6 (40%) 2 (20%) 1 (7.1%) 10 (16.1%)
Local only 8 (34.8%) 4 (26.7%) 5 (50%) 12 (85.8%) 29 (46.8%)
Both foreign and local 12 (52.2%) 5 (33.3%) 1 (10%) 1 (7.1%) 19 (30.6%)
Unknown 2 (8.7%) 0 2 (20%) 0 4 (6.5%)
386 X. Wu et al.
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
Table 6. Analysis of local textbooks in public policy
Teaching Public Policy in East Asia 387
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
Korea, there are about 20 universities that offer Master’s degrees in public policy.
Similar developments are also observed in other East Asian countries. There is shared
optimism that the greater emphasis on public policy education can contribute to the
quality of policy-making and governance in East Asia.
This paper examines the current trends in public policy training in East Asia
through the lens of syllabi of public policy courses offered in graduate programs in
leading universities in mainland China, Taiwan, South Korea, and Japan. The analysis
reveals several salient features. First of all, public policy education in East Asia has
been heavily influenced by theories, practices, and learning materials from Western
countries. Textbooks written by Western scholars are often assigned as required
textbooks in public policy courses, and the textbooks written by local scholars are also
largely dominated by theories and practices from Western countries. Although local
cases are indeed included in the textbooks, our in-depth analysis of such cases included
in selected textbooks suggests that they are often used to vindicate theories or
approaches generated by Western scholars. The under-representation of work by local
scholars in leading textbooks demonstrates that public policy research in East Asia has
not kept pace with the demand for public policy education. We believe that the
scholars/educators in East Asia can do more to generate policy knowledge. That is, to
conceptualize and theorize based on individual country contexts, instead of merely
introducing and verifying policy knowledge generated in the Western countries.
Second, the fast-growing demand for public policy education has posed significant
challenges in the area of teaching capacity. While the scholars trained in various
disciplines may bring fresh perspectives into public policy teaching and research,
there is a danger of undermining core values and approaches of the field.
Third, there is an imbalance of attention paid to descriptive, analytical, and
prescriptive aspects in the study of public policy, as seen from the underrepresentation
of policy analysis in public policy courses. Insufficient attention has
been paid to the development of skills and craft in conducting policy analysis. The
lack of emphasis on policy analysis may undermine the potential of public policy
education to improve the quality of policy-making through better policy analysis.
While one might rightly argue that the above problems might be temporary or
transitional in nature, the trends embedded in these problems may have detrimental
and potentially irreversible impacts on the development of the field in the long run.
For example, uncritically upholding theories and practices generated in Western
countries as general truths may divert scholarship attention away from essential
questions with regard to their applicability in specific contexts. More important, the
failure of public policy education in response to key policy challenges may gradually
vanquish the tremendous enthusiasm and optimism placed on it and resources
allocated to public policy education may be diverted elsewhere. It is our hope that
the analysis in this paper can help to raise awareness of these possibilities and that
individual and collective efforts can be made to elevate public policy education in
East Asia to the next level.
Acknowledgments
The authors are grateful to Dr. Jesse Lan, Dr. Jose Chen, David Yu, Takaaki Oiwa,
Kuniko Fuls, Kubo Yoshichika, Naoto Hamada, and Seon Joo Kang for their
388 X. Wu et al.
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
assistance in collecting syllabi from Taiwan, Japan, and Korea. The authors also owe
their gratitude for insightful feedback received at the 6th ICPA-Forum, Taipei in
June 2009 that enriched our arguments in this paper.
Note
1. While there is a long history of public policy training in Hong Kong and Macau, there are in general
too few programs in Hong Kong and Macau that offer graduate courses in public administration or
public policy to generate statistical results for the purpose of comparison. Therefore, public policy
courses taught in programs in Hong Kong and Macau are not included in the sample of our analysis.
References
Bardach, E., 1999, A Practical Guide for Policy Analysis: The Eightfold Path to More Effective Problem
Solving (Los Angeles: CQ Press).
Brunner, R. D., 1997, Teaching the policy sciences: Reflections on a graduate seminar. Policy Sciences, 30,
pp. 217–231.
Chang, S. S., 2004, Public Policy Analysis (Taipei: Wu Nan Press).
Chen, C. M., 2009, Public Policy Analysis (Beijing: Renmin University Press).
Chiu, C. T., 2008, Public Policy (Taipei: Ju Liu Press).
Dror, Y., 1971. Design for Policy Sciences (New York: Elsevier).
Dye, T. R., 2002, Understanding Public Policy (Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice Hall).
Gil, J. J., 2010, Theories of Policy Sciences (Seoul: Dae Myeong Press).
Howlett, M., Ramesh, M. and Perl, A., 2009, Studying Public Policy: Policy Cycles and Policy Subsystems
(Don Mills, ON: Oxford University Press).
Jan, C. Y., 2003, New Public Policy – History, Philosophy, Globalization (Taipei: Hua Tai Press).
Jones, C. O., 1984, An Introduction to the Study of Public Policy (Monterey, CA: Brooks/Cole).
Kang, G. B., 2000, Public Policy Analysis (Seoul: Dae Young Mun Wha Press).
Kim, J. H. and Kang, M. G, 1992, A study of public policy education in Korea. Korean Policy Studies
Review, 1, pp. 42–62.
Lester, J. P. and Stewart, J., 2000, Public Policy: An Evolutional Approach (Stamford, CT: Wadsworth
Thomson Learning).
Lee, H. Y., 2007, A preview on the history of Korean policy sciences prior to the foundation of the Korean
Association for Policy Studies in 1992. Korean Policy Studies Review, 16(2), pp. 1–29.
MacRae, D. and Whittington, D., 2000, Expert Advice for Policy Choice: Analysis and Discourse
(Washington, DC: Georgetown University Press).
Ministry of Education, Culture, Sports, Science and Technology of Japan, 2012, Available at http://
www.mext.go.jp/a_menu_koutou/senmonshoku/08060508.htm (accessed January 30, 2012).
Mok, J. H, 2007, Suggestions for analyzing and developing Korean public policy education. Korean Policy
Studies Review, 16(4), pp. 97–118.
Nagel, S., 1990. Introduction: Bridging Theory and Practice in Policy/Program Evaluation, in S. Nagel,
ed. Policy Theory and Policy Evaluation: Concepts, Knowledge, Causes, and Norms (New York:
Greenwood).
Park, Y., 2009, Korean public policy programs: Past, present, and future, in: Proceedings of the 6th
International Comparative Policy Analysis Forum Workshop, Taipei, Taiwan, pp. 1–21.
Qian, B., 2007, On localization of public administration: A review of the book – Public Administration in
China. Education and Research, (3), pp. 41–48.
Ren, S., 2002, Public management toward localized research: Limitation, logic, and relationship. China
Public Administration, 10, pp. 12–20.
Rethemeyer, R. K. and Helbig, N. C., 2005, By the numbers: Assessing the nature of quantitative
preparation in public policy, public administration, and public affairs doctoral education. Journal of
Policy Analysis and Management, 24(1), pp. 179–191.
Rho, W. J., 2006, Public Policy Analysis (Seoul: Park Young Press).
Romero, F. S., 2001, The policy analysis course: Toward a discipline consensus. Journal of Policy Analysis
and Management, 20(4), pp. 771–779.
Teaching Public Policy in East Asia 389
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
Sabatier, P. A., 1999, Theories of the Policy Process (Boulder, CO: Westview Press).
Straussman, J. D., 2008, Public management, politics, and the policy process in the public affairs
curriculum. Journal of Policy Analysis and Management, 27(3), pp. 624–635.
Watanabe, S. P., 2009, Where do they belong in the job markets? A comparative analysis of public policy
program graduates in the United States and Japan, in: Proceedings of the 6th International Comparative
Policy Analysis Forum Workshop, Taipei, Taiwan, pp. 1–18.
Wu, X. and He, J., 2009, Paradigm shift in public administration: Implications for teaching in professional
training programs. Public Administration Review, 69, pp. s21–s28.
Xie, M., 2009, Introduction to Public Policy (Beijing: Renmin University Press).
Yan, Q., 2008, Public Policy Science (Beijing: Social Sciences Academic Press).
390 X. Wu et al.
Downloaded by [Allen Lai] at 06:26 28 November 2012
منبع انتشار اصل مقاله:
Xun Wu , Allen Yu-Hung Lai & Do Lim Choi (2012), teaching Public Policy in East Asia: Aspirations, Potentials and Challenges, Journal of Comparative Policy Analysis: Research and Practice, 14:5, 376-390
تهیه و تنظیم: پایگاه مقالات علمی مدیریت www.SYSTEM.parsiblog.com
مترجم: حمید بهمنیاری
(دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی – شاخه مدیریت منابع انسانی – دانشگاه پیام نور شیراز photomusic1@yahoo.com)
