باتوجه به اینکه اصولا ما ایرانی ها مردمان شادی نیستیم یا اگر کسی بخواهد ما را شادمان کند، کار ساده ای پیش رو ندارد، این گونه اتفاقات می تواند فرصت مناسبی باشد که مدیریت شهری از آن برای ایجاد نشاط اجتماعی بهره گیرد. در بند «هویت شهری» سند «چشم انداز جهان شهر برکت و کرامت»، شهر با واژگانی همچون «امن، آرامش بخش و نشاط آور» توصیف شده است. به معنای دیگر، شهرها همانند موجودی زنده هستند که حیات و حرکت دارند و باید به این گونه نیازهای روحی و رفتاری نیز در بستر حیات آن ها توجه شود. ایجاد نشاط عمومی می تواند در عرصه های مختلف کالبدی و محتوایی دنبال شود؛ به عنوان مثال «توسعه فضای سبز»، «افزایش هارمونی، آراستگی و زیبایی های محیطی»، «بهره مندی از معماری فاخر اسلامی ایرانی»، «ترویج اخلاق مداری، نوع دوستی و حسن خلق و احترام متقابل»، «تنظیم مناسبات انسانی با سایر عناصر اجتماعی و محیطی شامل دیگر انسان ها، حیوانات و محیط زیست»، و «بهره گیری از مناسبت ها و فرصت های شادی آفرین» از مهم ترین موضوعاتی است که باید در توسعه نشاط اجتماعی در شهرها دنبال شود. شادکامی و نشاط از خصلت ها و ویژگی هایی هستند که در زندگی اجتماعی، نقشی مهم و بنیادین دارند، به طوری که در قیاس با هر خصلت و روحیه دیگری، بیشترین سهم را در بهبود روابط اجتماعی، مناسبات عمومی و بهبود معاشرت ها دارند. البته نباید از این نکته نیز غافل شد که مفهوم «نشاط اجتماعی» بسیار فراتر از چیزی است که در این نوشتار بدان پرداخته شده است. به بیان دیگر، ایجاد نشاط گسترده عمومی شامل عوامل مختلف اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و زیست محیطی است که به عنوان یکی از رسالت های مهم شهرداری ها باید به آن توجه شود. شهروند بانشاط که از زندگی خود در شهر راضی است، خود را متعهد به حفظ محیط زیست خویش می داند، در فرایندهای اداره شهر مشارکتی فعال دارد، در حفظ و توسعه شهر نقش آفرین است و حقوق مدیریت شهری را به موقع پرداخت می کند. برخلاف تصور برخی ها، شریعت ما بر ایجاد نشاط عمومی تاکید می ورزد و براساس احادیث فراوان، مومن واقعی فردی است که شادی اش در چهره اش نمایان است، پس باید بکوشیم شهروندان، شهرداری و شهری بانشاط داشته باشیم.
منبع: روزنامه شهرآرا، پنجشنبه 14 بهمن 1400، شماره 3597
https://shahraranews.ir/fa/publication/content/12583/343224
