قبلش لازم است دعایی به جان خادمین مردم بکنیم لطفاً زیر لب آمین بگویید: خدا به همه نمایندگان مجلس به خاطر این طرح خیر و برکت عنایت فرماید و ایضاً به محمود احمدی نژاد که در چند سال قبل بحث پرداخت یارانه را بر سر زبان ها انداخت و نهال یارانه مستقیم را غرس کرد که امروز بعد گذشت بیش از یک دهه هر چند هنوز این نهال رشدی نداشته و کماکان 45 هزار و 500 تومان به ازای هر نفر می باشد و علاوه بر این بسیاری از دریافت آن محروم شده اند ولی به هر حال کماکان قطره باریکه ای به جای آب باریکه ای هست و جریان دارد. علاوه بر این قطعاً دولت روحانی هم با یارانه معیشتی شایسته دعای خیر هموطنان می باشد و انشالله با سایر خدمات دولتش! تا انتها دعای خیر مردم بدرقه راهش خواهد بود… علی برکه الله! در چند سال اخیر آن چه مردم را بسیار آزار داده بیشتر از آن که محدودیت های اقتصادی باشد بی نظمی بازار، هرج و مرج در قیمت گذاری و عدم تعادل در نظام توزیع کالا خصوصاً کالاهای اساسی است. مردم نمی دانند و نمی توانند با این همه بی ثباتی و بی نظمی اقتصادی برای زندگی خویش برنامه ریزی کرده و یا آیندۀ خودشان را پیش بینی کنند. اگر سلامت به بازار برگردد، نرخ ارز مدیریت شود، دولت در بورس دخالت نکند، دست دلالان، رانت خواران، عناصر فاسد بازار، آقازاده ها و ژن های خوب از بازار کوتاه شود شک نکنید بسیاری از مشکلات اقتصادی کشور حل خواهد شد. نظام کوپنی یا به قول امروزی ها کالابرگی، رها کردن قیمت ها و یارانه ای کردن همه اقلام مصرفی، انرژی و دارویی بهترین راه حل اقتصادی برای ایجاد عدالت و رفاه اجتماعی نیست. اگر خوشبینانه نگاه کنیم این که یک مجلس یا دولتی بخواهد در بزنگاه های مشکلات اقتصادی مردم خود را ناجی ملت نشان داده و با ارائه ی طرح های این چنینی در زندگی مردم تغییر مثبتی ایجاد کند شاید برای مدت کوتاهی موفقیت آمیز باشد ولی شک نکنید در دراز مدت، آن اتفاق اساسی که بخواهد سطح زندگی مردم را ارتقا بدهد نخواهد بود. به یاد بیاورید که با طرح دولت احمدی نژاد به بهانه پرداخت یارانه و ایجاد عدالت توزیعی در مصرف انرژی کلی نرخ قبوض مردم افزایش پیدا کرد. در ابتدا میزان یارانه دریافتی به نسبت هزینه های مصرفی قبوض مناسب بود. اما حالا که چند سالی از این امر می گذرد با وجود افزایش سرسام آور حامل های انرژی کماکان یارانه مردم همان مبلغ سال اول است که عملاً تبعات منفی در معیشت مردم ایجاد نموده است. نظام های کالابرگی، یارانه ای و … موقتی است و مشکلات زیر بنایی و کلان اقتصاد کشور را حل نمی کند. پس بجای این چنین طرح ها باید تغییرات اساسی در ساختار بازار، نظام توزیع کالاو تأمین کالاهای اساسی، سالم سازی عناصر کسب و کار، مدیریت نرخ ارز، تسهیل و رفع موانع تولید پیگیری شود. تا پایه های اساسی اقتصاد کشور اصلاح نشود این چنین مرهم هایی نمی تواند سطح زندگی مردم را ارتقا دهد.
منبع: هفته نامه نخست مورخ چهارشنبه 16 مهر 1399، شماره 833
