خسته از محل کار به منزل آمدم. در ورودی را باز کردم. در آستانه ی ورود به آسانسور سگ همسایه ی واحد روبرویی همراه با صاحبش از آسانسور خارج شد. حیوان بسیار زیبا و بامزه ای که کاملاً روحیاتش با انسان ها اخت شده است. همان طور که جلوی درب ورودی با همسایه احوال پرسی می کردم حیوان طبق عادتی که داشت از لابه لای پاهای من و پسرک جوان همسایه رد می شد و بازی می کرد. هر چند سگی دوست داشتنی و زیباست اما به هر حال نجس است و ما مسلمانیم و اهل نماز.
نمی دانم! شاید هم از آن طرف ماجرا نگاه کنید من کمی وسواسی و حساسم! به هر حال تا به خانه رسیدم مستقیم وارد حمام شدم و به همسرم گفتم به لطف توله سگ همسایه لباس های من نجس شده و باید شسته شود. همین طور زیر لب غرولند می کردم؛ آخر مگر ما مسلمان نیستیم؟ مگر این جا کشور اسلامی نیست؟ نمی دانم این ادا و اطفارها از کجا وارد زندگی بعضی ها شده است. شاید یک کلاس اجتماعی است که ما از آن بی خبریم؟ و …
به راستی چه اتفاقی افتاده است که سبک زندگی در بعضی از خانواده ها به سرعت در حال تغییر و استحاله است؟ چگونه می شود که عده ای بدون در نظر گرفتن باورها و ارزش های ذاتی اسلامی و ایرانی همه چیز را برای خود مباح می دانند و دیگر در منظر آن ها خط قرمز اخلاقی و اسلامی وجود ندارد. نگه داشتن سگ و سگ بازی تنها انحراف فرهنگی برخی خانواده ها نیست از این بدتر روی آوردن عده ای از افراد جامعه به مشروبات الکلی است. ماده ی فاسدی که عقل انسان را زائل و دین و ایمان را تباه می سازد. کافیست نگاهی به برخی آمارهای پلیس راهور بیاندازید تا متوجه رشد سریع این گناه کبیره در جامعه باشید. شناسایی مجالس مختلطی که در آن مشروبات الکی سرو گردیده است، یا کشف و ضبط مراکز تولید و توزیع آن و یا آمار رانندگانی که در حالت مستی مشغول رانندگی بوده و توسط پلیس راهور توقیف شده اند همه و همه حکایت از این واقعیت تلخ دارد. طی سال‌های اخیر داروخانه‌های شهر تهران با تقاضای بی شماری از سوی افراد جوان برای خرید الکل سفید مواجه شده‌اند، تقاضایی که شاید غیرطبیعی و فراتر از نیازهای دارویی و بهداشتی بوده و نگران‌کننده به نظر می‌رسد. بنا بر گزارش های دریافتی در طول ایام هفته و بویژه روزهای منتهی به پایان هفته، فروش الکل سفید به یکی از مهم‌ترین منابع درآمدی داروخانه‌ها تبدیل شده است. هر چند وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به منظور نظارت بر تولید و کنترل مصرف غیرمجاز الکل‌سفید،کارخانه‌داران را ملزم به افزودن مادة تلخ‌کننده (دتاتونیوم بنزوات) کرده است اما این نظارت مختص تولیدکنندگان دولتی بوده و نظارت کمتری بر شرکت‌های خصوصی در این زمینه اعمال می‌شود. آنچه که در این میان حائزاهمیت است مصرف نسبتاً علنی مشروبات الکلی در برخی محافل خانوادگی و دوستانه و حتی محافل نسبتاً رسمی‌تر مثل محیط‌های دانشجویی و یا دانش‌آموزی است که به نظر می‌رسد قبح و زشتی آن را نزد کودکان و نوجوانان از میان برده است و آنان را از همان سال‌های اولیه نوجوانی در زمره مصرف‌کنندگان مشروبات الکلی قرار می‌دهد.
به راستی انسان قرن حاضر چه بلایی به سر خود در آورده است؟ در دنیای مدرن امروزی که بسیاری از ناملایمات و تلخی‌ها در زندگی انسان‌ها رخ می‌دهد و آدمی را اسیر حوادث پیچیده ای می‌کند انسان‌هایی وجود دارند که به زعم خود برای خلاصی از این گرفتاری به چیزهایی روی می‌آورند تا لحظه‌ای هم که شده این حوادث تلخ را از خاطر خود حذف کنند. همه ما شنیده و دیده‌ایم افرادی هستند که برای رسیدن به نشاط موقت مواد مخدر، قرص‌های روان گردان و مخصوصاً مشروبات الکلی را مصرف می‌کنند به امید آنکه لحظه‌ای خوش باشند و کسالت از جانشان برود، اما غافل از این که آنچه از وجود او رخت می‌بندد عقل و احساس اوست نه درد و کسالت. آثار فوری و بلندمدت مصرف مشروبات الکلی می‌تواند بسیار شدید باشد. فرد در اثر مصرف مشروبات الکلی خواه ناخواه پیامدهای فوری یا بلندمدتی را تجربه خواهد کرد که بستگی به شخصیت، مقدار مشروب مصرفی و شرایط روحی فرد دارد.
چه بخواهیم چه نخواهیم مصرف الکل هم جرم است هم گناه. پس ژست روشنفکرانه به خود گرفتن و مصرف این ماده علاوه بر ضرر و آسیبی که بر جسم و جان انسان می گذارد گناهی بزرگ است که خود باعث انحرافات بیشمار دیگری نیز می گردد. بسیاری از مردم هستند که مصرف مشروبات الکلی را در ابتدا منافی باورهای خود می دانستند ولی با قرار گرفتن در جمع های آلوده تصمیم گرفتند برای یک شب خود را مدرن و باکلاس نشان دهند!! همرنگ آن جماعت شدن همانا و در منجلاب فساد و الکل غرق شدن همانا. بی شک در سال های اخیر نقش رسانه‌ها در آگاه سازی و بالا بردن سطح آگاهي مردم جامعه نسبت به پديده الکلسيم هرگز جدی گرفته نشده است. برنامه های آموزشي در اين زمينه باید در ابتدا فارغ از قضاوت های اخلاقی و بدون ایجاد احساس شرم و گناه، اطلاعات علمی و درست به مردم بدهد. در نتيجه مردم بايد بدانند اعتياد به الکل اگرچه در نظر بسیاری ساده و قابل حل به نظر مي‌رسد، اما اين تصور کاملا اشتباه است و وظيفه منابع اطلاع رساني آن است که افراد را نسبت به اين موضوع آگاه کنند زيرا این عوارض در بسياری از موارد، غيرقابل بازگشت است. حرام و نجس بودن و رواج این باور مذهبی در جامعه خود به عنوان عامل بازدارنده در گسترش مصرف مشروبات الکلی عمل کرده ولی سست شدن باورهای مذهبی در برخی از افراد و رده های سنی جامعه، می تواند راه را برای گسترش مصرف اینگونه نوشیدنی ها باز کند. هر چند لزوما باور مذهبی به عنوان تنها عامل بازدارنده نیست و آموزش های خانوادگی و فرهنگی نیز می تواند نقش مهمی در جلوگیری از گرایش به سمت مشروبات الکلی در فرزندان و جوانان ایجاد کند. همچنین مصرف مشروبات الکلی در میان قشری از ورزشکاران و جوانان گوشه ای از پشت پرده این معضل اجتماعی را در ایران بالا برده تا واقعیت ها پشت ملاحظه کاری و محافظه کاری های مرسوم پنهان نماند. لذا ضرورت دارد به همان مقداری که برای مبارزه با مواد مخدر و قانونگذاری برای آن در کشور جدیت به خرج داده شده است، برای مصرف مشروبات الکی، برنامه جدی وجود داشته باشد. اگر بخواهیم در برابر مسأله ی رو به رشد مصرف مشروبات الکلی در کشور دچار اشتباه شویم گرفتار نوعی انحراف اجتماعی از جنس ولنگاری های فرهنگی در حوزه ی عفاف و حجاب می شویم که شاید کنترل آن از دست ما خارج گردد. هنوز که در این زمینه فرصت داریم نهادهای ذیربط می بایست با اقداماتی مدبرانه و خردمندانه مانع رشد و ترویج الکلیسم در کشور گردند.
منبع: روزنامه رسالت مورخ 5 مهر 1395 شماره 8765
http://www.resalat-news.com/Fa/?code=240265
