بازی از مهمترین نیازهای هر کودک است. کودکان به کمک بازی نقش آفرینی می کنند و خود را در موقعیت های گوناگون قرار می دهند و برای ایفای نقش های مختلفی که قرار است در آینده بر عهده بگیرند تمرین كرده و در کنار این آموزش غیرمستقیم تفریح مي كنند. بازی ها در دوران مختلف تغییراتی داشته اند. شاید برای دهه پنجاهی ها بهترین بازی همان فامیل بازی ها، تاب بازی، تیله بازی، و برخی بازی های دسته جمعی بود. با وارد شدن به دهه شصت بازی آتاری وارد بازار شد که نخستین جرقه راه افتادن بازی های کامپیوتری بود و با استقبال خوبی هم مواجه شد.
بازی های آتاری با سرعت زیادی پیشرفت کرد و تبدیل به بازی های جدید شد و این بازی هاهم جای خود را در میان طرفداران شان پیدا نمودند و با پیشرفت سریع خود هیجان و جذابیتی بدست آوردند که در حال حاضر کمتر کسی را می توان پیدا کرد که حداقل چند بار بازی کامپیوتری نکرده باشد! اگرچه نمی توان هیجان ولذت این بازی ها را انکار کرد اما نمی توان اثرات مخرب آنها را هم نادیده گرفت.
بازی های کامپیوتری در حال حاضر تنها محدود به قاب مانیتور نیست.آنقدر طبیعی و با گرافیک بالا ساخته می شود که نمی توان آن را انمیشین دانست و برخی از آنها از نظر کیفیت صداوتصویر با فیلمها برابری می کنند از طرف دگر بازی های کامپیوتری در حال حاضر دیگر ساخته تخیل سازنده انها نیستند بلکه کاملا منطبق با زندگی واقعی و وقایع سیاسی و اجتماعی امروز ساخته می شود برای همین فضا و مکان وقوع رویدادهای بازی ها کشورهای مختلف هستند و این راهکاری است تا کمپانی های سازنده بتوانند با کمک ظریفترین ابزار که آن هم بازی است به اهداف سیاسی و فرهنگی تعریف شده درکشور خود برای سلطه بر افکار سایرین دست یابند.
اعتياد به بازی های کامپیوتری که از بچه هاي دوساله تا انسان هاي بزرگسال و بعضاً مسن را درگیر خود کرده است از نظر روانی وجسمی موجب بروز مشکلات و اختلالات زیادی می شود. اگر دقت کرده باشید بچه های امروزي خیلی از مسائلی را مطرح می کنند که هیچ ارتباطی به سن آنها ندارد. وقتی در بازی ها صحنه های نامناسب به تصویر کشیده می شوند کودکان با وجود سن کم خود به بلوغ زودرس دچار می شوند و این اغاز مشکلات است. از سوی دیگر خشونت غیر قابل کنترل این بچه ها و حاضرجوابی آنها در نتیجه عکس العمل های شدید و سریعی است که مجبورند در این بازی ها برای پیروز شدن انجام دهند به همین علت به این مساله عادت می کنند و می پندارند درمقابل هر عمل باید عکس العمل شدید و سریع از خود نشان دهند تا مبادا از طرف مقابل کم بیاورند. گوشه نشيني، تيك هاي عصبي، كم تحركي و عدم بهره مندي از حركات فيزيكي و ورزش از ديگر اثرات اعتياد به اين بازي هاست.
هرچند نمی توان بچه ها را از انجام بازی های کامپیوتری منع کرد اما رفتار پدرومادر و همراهی آنها با کودکان می تواند تاثیر زیادی در کنترل مخاطرات ناشی از بازی ها داشته باشد.اگر پدر ومادر از بازی ها برای جبران نبود خودشان در کنار فرزندان استفاده نكرده و سعی کنند بیشتر برای بچه هایشان وقت بگذارند و خود با انها بازی کنند کودکان به بازی های کامپیوتری و شخصیت های مجازی پناه نمی برند تا اوقات فراغت وتنهایی خود را پر کنند.
خراسان – مورخ چهارشنبه 1392/02/25 شماره انتشار 18404
