جایگاه فضای سبز در ساخت و سازها و همچنین اثرات گل و گیاه در زیبایی شهری: فضای سبز، به عنوان بخش مهمی از کالبد و بافت شهرها از گذشته رابطه تنگاتنگی با زندگی مردم داشته است. در حال حاضر نیز یکی از مؤلفه های مهم نظام زیست محیطی بعنوان یک زیرساخت شهری محسوب می شود. اگر یک روز صبح که جهت حضور در محل کار از خانه خارج می شویم هیچ درخت، گل و یا فضای سبزی را نبینیم چه اتفاقی می افتد؟ آیا می توان چنین حالتی را تحمل کرد؟ حتی تصور این مسأله ذهن انسان را به شدت آزار می دهد.
یادش بخیر! در روزگاران قدیم که چندان هم دور نیست بیش از هرچیز در شهرها زیبایی طبیعت و درختان چشم نوازی می کرد. اما امروز سیمای شهر به کلی تغییر کرده و خاطرات بسیاری از مردم فی مابین برج ها و آپارتمان ها به فراموشی سپرده شده است، رنگ خاکستری به جای سبز نشسته و زیبایی طبیعی شهر جای خود را به مفاهیم جدیدی از مدرنیته داده است. کافیست چشمان خود را ببندیم، به عقب برگردیم و شمعدانی های بالکن ها، درختان معابر و گلدان های چیده شده در جای جای شهر را به یاد آوریم. نمی دانم وقتی طراحان توسعه شهری به دنبال ساخت و سازهای جدید هستند سهمی از زندگی هم برای درختانی که در این مسیر قلع و قمع می شوند قائلند؟ دیگر امروز در توسعه شهر چیزی به نام فضای سبز اهمیت آنچنانی ندارد. یا اگر هم دارد در اولویت نیست. دیگر فضاهای طبیعی جایی در ساخت وسازهای انسانِ بدسلیقه ی عصر مدرنیته ندارد و آنچه از آن همه زیبایی خدادادی و ساده بر پیکر بی روح شهر رخ نمایی می کند دیوارهای بتنی آپارتمان ها به همراه دود و سرو صدای وسایل نقلیه و چهره های خسته و بی رمق افراد جامعه است!
متأسفانه شهرسازی در کشور ما با برنامه ریزی مناسبی همراه نبوده است. در سال های اخیر توسعه شهرها به صورت افزایش واحدهای مسکونی، تجاری و اداری به منظور پاسخگویی به نیازهای ناشی از افزایش جمعیت و تقاضاهای حاصل از مهاجرت به کلان شهرها و مراکز استانها بوده و گزینه های مسکونی و تجاری، کاربری غالب در توسعه شهرها شده است. علاوه براین طرح های توسعه شهری خود عاملی برای تخریب فضاهای سبز موجود شده اند. به بیان دیگر فضاهای سبز تخریب می شوند و به بناهای مسکونی، تجاری و اداری اختصاص می یابند و به جای آن در طرحهای تفصیلی شهر زمین های دیگری به عنوان فضای سبز تعیین می گردد که گاه تملک و آماده سازی آنها سالها به طول می انجامد(ویا غیر ممکن است)!
بر این اساس فضای سبز باید به گونه ای طراحی و اجرا شود که از نظر کمی و کیفی با حجم فیزیکی و شرایط زیست محیطی شهر متناسب باشد. که لازمه ی این امر وجود یک طرح تفصیلی به همراه برنامه ریزی علمی و دقیق است. سخن آخر اینکه فرایند ایجاد، حفظ و توسعه فضای سبز نیازمند مشارکت همه شهروندان است. زیرا شهروندان، استفاده کنندگان اصلی فضای سبز شهری بوده و قاعدتاً منظور از ایجاد و توسعه فضای سبز، بهبود شرایط محیطی و ارتقاء سلامت جسمی و روحی آنان است.
http://shahrara.com/news/1391/11/23/pdf/7.pdf
