این جا آخر دنیا است! الان آخر تاریخ است! همان جایی که برخی انسان هایش چیزی در بروز صفات حیوانی کم نگذاشته اند. و همان دوره ای از تاریخ که برخی آدم هایش در جهالت، ارتجاع و تکفیر از مردمان عصر جاهلیت پیشی گرفته اند. دیگر حال و حوصله اخبار گوش کردن ندارم. بر خلاف گذشته اصلاً دوست ندارم صفحات سیاسی و اجتماعی روزنامه ها را تورق کرده و مطالعه نمایم.
کاش روزنامه نگار نبودم. کاش بخاطر حرفه ام مجبور نبودم جریانات سیاسی و اجتماعی دنیا را رصد کنم. عجب اوضاع و احوالی شده است؟! هنوز جامعه ی بشری نتوانسته ددمنشی انسان نماهای داعشی را هضم کند شاهکار جدیدی از فرزندان قابیل می بیند که چگونه به جان انسان های بی گناه افتاده و آن ها را سلاخی می کنند. ما با یک فاجعه ی بزرگ انسانی مواجه هستیم. البته منظورم از فاجعه ی بزرگ انسانی مفهومی بسیار فراتر از تعبیر عامیانه ی آن می باشد که کشتار گروه عظیمی از انسان ها فقط یکی از پیامدهای آن است. و آن فاجعه ی بزرگ از بین رفتن انسانیت و ارزش های انسانی در گستره ای بسیار وسیع است. به گونه ای که برای تحجر، خشم، آدم کشی، تجاوز، قتل عام، دزدی و غارت و مواردی دیگر از این دست هیچ گونه محدودیتی قائل نیستند و بعد از ارتکابِ آن چیزی به نام وجدان وجود ندارد که گریبان آن ها را بگیرد. آخر دیگر میانمار کجای دنیاست که در آن گروهی وحشیانه قلب همه ی انسان های جهان را به درد می آورند؟ و این مردمان از چه نسل و طایفه ای هستند که با داعشیان تکفیری و تفریطی در حماقت، جهالت، عصبیت و ددمنشی رقابت می کنند. حادثه ی بی رحمانه و خونین کشتار و قتل عام مسلمانان بی پناه میانمار لکه ی ننگ دیگری بر پیشانی مدعیان دروغین حقوق بشر است. همان هایی که برای کشته شدن گربه های شهر خودشان گریه می کنند، بیانیه می دهند و در برابر کشتار مسلمانان بی گناه کر و کور و لال می شوند. صحنه های زجر آور، دلخراش و تکان دهنده کشتار مردمان بی گناه و سوزاندن افراد بی پناه که با ممنوعیت ارسال کمک های بشر دوستانه ی بین المللی و سانسور رسانه ای نیز همراه شده است آرام و قرار انسان های آزاده و وجدان های بیدار مردمان جهان را برده است و با تمام وجود اوج مظلومیت، بی گناهی و بی‌پناهی مسلمانان روهین گیائی را فریاد می‌زند.
اصلاً به دین و مذهب و یا هر نوع گرایش اخلاقی و اجتماعی مردمان این سرزمین که بی گناه کشته می شوند کاری نداریم. آیا آن ها انسان هستند یا خیر؟ آیا حق حیات دارند یا خیر؟ اصلاً چه کسی به خود اجازه می دهد یا می تواند اجازه بدهد که حق حیات را از گروهی از انسان ها سلب نماید؟ دیگر دنیا خسته شده است. از این همه خون و خون ریزی. اکنون تمام آب های روی کره ی زمین با این همه جنایت و خون ریزی که در دنیا می شود رنگ خون به خود گرفته و روح آدم ها خسته و قلبشان جریحه دار است.
آدم کشی و سوزاندن انسان ها در میانمار در حالی بدین شکل توسعه یافته که دولت میانمار در نه ماه گذشته حضور و دسترسی خبرنگاران و گزارشگران حقوق‌بشر به شهرهای ملسمان‌نشین را ممنوع کرده بود. و اکنون آتش اختلاف میان اقلیت مسلمان و اکثریت بودایی این کشور که از چند سال پیش شعله ور شده بود، با ناتوانی، بی کفایتی و یا چشم پوشی دولت تحت رهبری آنگ سان سوچی، برنده جایزه نوبل صلح و همراهانش ادامه یافته است. لعنت بر فرآیندی که ماحصل آن انتخاب چنین افرادی به عنوان برنده ی جایزه ی صلح نوبل است. این اتفاقات علاوه بر اثرات وسیع اقتصادی، سیاسی و اجتماعی که بر نسل فعلی مردمان میانمارمی گذارد با خود اثرات اجتماعی فراوانی نیز به همراه خواهد آوردکه به تبع آن تا چندین نسل بعد از این مسلمانان میانمار را گرفتار آسیب های شدید اجتماعی و خانوادگی می کند. به عنوان مثال چندی قبل تر از این بحران وسیع و در آخرین گزارش سازمان ملل اعلام شده بود که دست‌کم 75 هزار نفر از اعضای اقلیت قومی-مذهبی روهینگیا با فرار از خانه و کاشانه خود به بنگلادش پناه برده‌اند. که این چنین اتفاقاتی یعنی غارت گروهی از یک نسل مردمان یک سرزمین. جنایتی هولناک که هیچ گاه قابل جبران نخواهد بود. دولت های غربی و مدعیان دروغین حقوق بشر که در این اتفاقات همواره سکوت اختیار کرده و در بسیاری موارد حتی خودشان در پس پرده نقش آفرینی می کنند باید بدانند که فرای عقاید و مذاهب ملت ها، خون هر انسانی که بی گناه بر زمین ریخته شود، هر جامعه ای که تباه گردد، هر خانواده یا ملتی که از هم بپاشد با خود پیامدهایی به همراه خواهد آورد که دیر یا زود گریبان آنها را هم خواهد گرفت. کما این که امروز شاهد آن هستیم که عملیات تروریستی و از بین بردن مردمان بی گناه حتی در قلب اروپا هم صورت می پذیرد. به هر حال جامعه ی بشری از تمام عناصر خود تأثیر می پذیرد و با تداوم این روند شکی نخواهد بود دود سیاهی و تباهی تمام دنیا را فرا خواهد گرفت.
منبع: خببرگزاری قرآنی ایکنا
