تنها به برکت خوش فکری و تلاش حداکثری با انتخاب صحیح و درست خود و برگزیدن مسیر پیشرفت طبیعی و سالم آرام آرام در لیگ های اروپایی برای خود اسم و رسمی دست و پا نموده و برخی از آن ها در آستانه ی پیوستن به تیم های بزرگی قرار گرفتند. هر چند لیگ هایی که ستاره های این روزهای فوتبال ایران در آن توپ می زنند در سطح اول لیگ های دنیا از جنس لالیگا، بوندس لیگا، لیگ برتر و یا حتی سری آ ایتالیا نیستند ولی به هر حال قابل مقایسه با لیگ داخلی و یا لیگ های زنگ تفریح قطری و اماراتی هم نیستند. حالا وقت خوبی برای مقایسه است بین این بازیکنان با کسانی در همین سطح از جنس مهدی طارمی، سروش رفیعی، پور علی گنجی و … که زرق و برق پول های امیر نشین های تنبل را به زندگی منطقی و حرفه ای در تیم های اروپایی ترجیج دادند. به راستی فردی مثل طارمی که دو دوره ی لیگ برتر آقای گل شد و همواره در سال های اخیر پای ثابت ترکیب تیم ملی بوده اوضاع بهتری دارد یا جهانبخش کم ادعا و خوش فکر. کاش هتریک علیرضا بیشتر از آن که شوکی برای رقیبش در جدال آقای گلی بود تلنگری به طارمی و امثال وی باشد که طی این سال ها به شدت محبوبیت خود را از دست داده، از چشم همگان افتاده و حتی با این حال و روز جایگاه آن ها در تیم ملی هم به خطر افتاده است. پیشرفت و موفقیت بدون تلاش و تدبیر امکان پذیر نیست. پس برای همیشه یادمان باشد کمتر کسی از مسیر لیگ های عربی عاقبت به خیر شود.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ سه شنبه 18 اردیبهشت 1397 شماره 6014
