اوضاع خیلی خوب پیش رفته بود. آمار فوتی های ویروس منحوس آرام آرام کمتر و کمتر می شد. تقریباً شهری با وضعیت قرمز نداشتیم و بسیاری از شهرها در وضعیت مطلوبی از نظر شیوع بیماری قرار گرفته بود که ناگهان شاهکار تصمیم گیری در ارتباط با تعطیلات نوروزی فرا رسید. سفر به ترکیه علیرغم تأکیدات فراوان مسئولین سلامت ممنوع اعلام نشد، سفرهای بین شهری آغاز شد و گردشگری رونق یافت!! و حالا روزانه چند صد هموطن در سینه قبرستان مظلومانه بدون بدرقه و احترامات و تشریفات لازم به خاک سپرده می شوند و دل انسان کباب می شود.
همیشه توصیه می کنند دنبال مقصر نگردیم به دنبال رفع تقصیر باشیم. ولی به نظر من این بار باید دنبال مقصر بگردیم. آن را به مردم معرفی کنیم. (هرچند مردم به خوبی می دانند و می شناسند) و تمامی کسانی که با سهل انگاری و سو مدیریت سبب بروز این فاجعه هستند را محاکمه کنیم. حوزه سلامت و جان مردم و عزیزانشان نباید دستاویز بی خردی ها و لجبازی ها قرار گیرد. با رفراندوم و لابی های سیاسی نیز نمی شود آن را مدیریت کرد. این حوزه کاملاً تخصصی است و تنها حافظان و خادمان سلامت حق اظهار نظر در مورد آن را دارند.
این که چشمانمان را ببنیدم و در برابر رسانه ها با ژست روشنفکرانه مردم را به دلیل عدم رعایت پروتوکل های بهداشتی عامل ایجاد وضع فعلی بدانیم اصل ماجرا را کتمان نمی کند. نکند همان طور که اقتصاد را به اوج شکوفایی رسانده اید!! و یا حل و فصل برخی مسائل را تنها در قالب برگزاری رفراندوم می دانید برای مسائل حوزه سلامت هم چنین پیشنهادی دارید؟ مسلماً در این که گروهی از مردم با عدم رعایت شیوه نامه ها در بروز وضع فعلی سهیم هستند شکی نیست اما سئوال اساسی اینجاست چه کسانی عامل اصلی ایجاد ساده انگاری در مردم و توهم پایان شیوع این بیماری وحشی و خطرناک شده اند؟
آیا می توان داغ هایی که بر سینه مردمان سرزمین مان نشسته را التیام بخشید؟ وقتی که تمامی فعالیت ها و مشاغل آزاد می شود، سفر بدون هیچ گونه محدودیتی رونق پیدا می کند و تورهای مختلف مناطق گردشگری بی محابا در رسانه ها تبلیغ می گردد آیا این ها همه سبب تهییج مردمی که بیش از یک سال در انزوای محدودیت های کرونا قرار گرفته اند نمی شود؟ همه خوب می دانیم که رفتار و تصمیمات دولتمردان به صورت مستقیم بر رفتار مردم اثرگذار است. و یک اشتباه دولتمردان می تواند خسارات هنگفتی به ملت وارد سازد و اکنون دقیقاً در همین نقطه قرار گرفته ایم.
با مقولاتی همچون نحوه توزیع کالاهای اساسی، تورم چندگانه، بورس، تحریم و … کم با روان مردم بازی شد که اکنون موج چهارم کرونا گویی دسته دسته همه ما را به با خود می برد، غرق می کند و به کام مرگ می فرستد. روزهای پایانی دولت نه دیگر مردم تدبیری می بینند و نه امیدی به بهبود دارند. پس لطفاً کمی با مردمان سرزمین من مهربان باشید. شما که حالتان خوب است پس لطفاً حال ما را نگیرید و اجازه بدهید این چند ماه پایانی جانی در جسم خسته مردم باقی بماند تا باز برای شما در انتخابات حماسه بیافرینند!!
منبع: هفته نامه نخست، مورخ پنجشنبه 26 فروردین 1400، شماره 867
