? زندگی سخت است اما …
زندگی ذاتاً سخت است. و زمانی سخت تر می شود که بخواهی در کشوری مثل ایران با آرامش زندگی کنی. این که می گویم در کشوری مثل ایران منظورم از جنسِ نگاهِ روشنفکر نماها و تازه به دوران رسیده هایی که هوای فرنگ دارند و زندگی در ایران را شوک می دانند قطعاً نیست. همه ی مشکلات کشور ما کمابیش در سایر کشورها هم وجود دارد. خشکسالی، فساد اداری و مالی برخی افراد، مشکلات اقتصادی و… در همه کشورها وجود دارد. فقط شدت و ضعف آن متفاوت است. مثلاً مهم ترین نعمت هر کشور که امنیت است و اروپایی ها خیلی ادعای آنرا دارند دیدیم که با چند حرکت تروریستی حتی برای کشوری مثل فرانسه مدتی نقض شد. و یا بحران های مالی و ورشکستگی بانک ها که بوده، هست و خواهد بود. البته این را هم بگویم گاهی بی کفایتی های مدیریتی در دوره ای آن را تشدید و شاید مثل این روزهای کشور بحرانی کند. و کار را به جایی برساند که ملت صبور را تحت سخت ترین فشارهای زندگی قرار دهد.
? توی دل هم را خالی نکنیم
نکته ی مهمی که باعث می شود بگویم زندگی در ایران سخت تر است نه مشکلات اقتصادی و تحریم ها و سایر موارد فوق الذکر که مشکل اصلی سیاه نمایی، هوچی گری و خالی کردن دل یکدیگر است. بیایید در تاکسی، مترو، اتوبوس، پارک، اداره، کلاس، محافل خانوادگی و دوستی کمی به هم امید، انگیزه و نشاط هدیه بدهیم. اگر این کار را نمی توانیم بکنیم لااقل سیاه نمایی نکنیم و توی دل هم را خالی نکنیم. مثلاً:
• تا به هم می رسیم ژست روشنفکری نگیریم و بگوییم این مملکت جای زندگی نیست! گفتن این حرف چه کمکی به رفع مشکلات جز انتشار ناامیدی می کند؟
• به کسی که تازه خانه خریده به جای ترساندن از قسط هایِ عقب مانده؛ تبریک بگوییم و برایش آرزوی خانه ی بزرگ تر و زیباتر بکنیم.
• به زنی که تازه باردار شده به جای ترس از زایمان و دردسر های بزرگ کردن بچه قدمِ نو رسیده اش را تبریک بگوییم.
• به دوستمان که تازه ازدواج کرده بجای اینکه بگوییم در این اوضاع و احوال هرکسی ازدواج کند چنین و چنان است تبریک گفته و برایش آرزوی خوشبختی کنیم.
• کسب علم و دانش کاری پسندیده و مقدس است. اگر کسی با علاقه درس می خواند مرتب در گوشش نخوانیم درس فایده ندارد، دانشگاه های کشور به درد نمی خورند. شاید او مسیر ارتقای خودش را در ادامه تحصیل یافته است.
?نتیجه گیری
• اینجا ایران است و ما ایرانی هستیم. کسی نباید و نمی تواند مشکلات مملکت را انکار کند. باید قبول کنیم مشکل داریم و این دوران را با امید و همددلی هم پشت سر بگذاریم.
• این قدر بدگویی از سرزمین و مردمانی که ما بدان تعلق داریم و آنها به ما تعلق دارند نکنیم. کسی جز خودمان ضعف ها و کاستی های ما را بر طرف نمی کند. آن قدر خوبی و زیبایی بیافرینیم که مجالی برای پلشتی های موجود باقی نماند.
• بیایید تهِ دل هم را خالی نکنیم. نزنیم تویِ ذوقِ عزیزترین کسانمان وقتی خبری را با شوق به ما می دهد. افراد را در مسیر طبیعی زندگی و فعالیت هایی مثل ازدواج، تحصیل، کار، فرزند آوری، خرید منزل و ماشین و یا هر چیز دیگر تشویق و ترغیب کنیم.
• بجای توی دل خالی کردن و ناامیدی، امید، انگیزه و شادمانی را به یکدیگر هدیه کنیم تا سختی های زندگی را راحت تر پشت سر بگذاریم. زندگی سخت است اما نه آنقدر که شما میگویی!
