ساسان انصاری در پرسپولیس یک نیمکت نشین محض بود. علی رغم کیفیت پایین بازی های طارمی و علیپور در این فصل و آمار گلزنی پایین این دو و همچنین بی آزار بودن خط آتش سرخ پوشان برانکو به وی فرصت چندانی نداد. تا این که ساسان ساز جدایی کوک کرد و در میانه ی نیم فصل اول راهی فولاد خوزستان شد. رفتن ساسان به تیم اهوازی همانا و درخشش فوق العاده ی وی همانا؛ آن قدر در بازی های متوالی گلزنی کرد که ظرف چند هفته به صدر جدول گلزنان رسید. ساسانِ پرسپولیس با فولاد چه تفاوتی داشت که در پرطرفدارترین تیم کشور بی اثر بود و در یک تیم شهرستانی این گونه چشمگیر و موثر بازی می کند؟
به نظر می رسد گاهی تازه گردانی نگاه مربی به تاکتیک های تیم و نفراتی که در اختیار دارد می تواند منتج به بروز و ظهور توانایی یک بازیکن شود. شاید اگر برانکو مثلاً در چند بازی علیپور کم اثر را نیمکت نشین می کرد و به صورت ثابت وی را به خدمت می گرفت اکنون در به در دنبال به خدمت گرفتن یک مهاجم شش دانگ نبود. شورآفرینی و انگیزه دادن به بازیکنان و ایجاد رقابت بین آن ها باید به صورت مستمر و در طول یک فصل یا تورنمت صورت پذیرد تا همه ی بازیکنان خودشان را در معرض پیشرفت و یا در خطر افول ببینند. این اتفاق در مورد خیلی دیگر از بازیکنان لیگ هم مصداق دارد. بختیار رحمانی چیزی کمتر از ایمان مبعلی ندارد. پس لازم نیست آبی ها پاشنه ی در باشگاه نفت را از جا در بیاورند تا وی را به خدمت بگیرند. فقط کافیست روحیه، انگیزه، هدف و تاکتیک به خدمت گرفتن وی را تازه گردانی نمایند تا بار دیگر درخشش او را به نظاره بنشینند. بازیکنانی که از نظر کیفیت امتحانشان را در گذشته پس داده اند و امروز همانی که باید باشند نیستند قطعاً می بایست مورد توجه ویژه قرار داشته باشند تا بار دیگر به روزهای اوج خود بازگردند. کاوه رضایی، امین حاج محمدی، پیام صادقیان، محمد رضا خلعتبری، آرش برهانی، سعید دقیقی و ده ها بازیکن دیگر در تیم های مختلف حضور دارند که با همین رویکرد می توانند دوباره احیا شده و موجب پیشرفت تیم هایشان را فراهم سازند. پس مجموعه کادر فنی هر تیم می بایست ساسانیان را شناسایی کنند تا با آنالیز دقیق وضعیت روحی و جمسی بازیکنان خود از سرمایه هایشان حداکثر بهره برداری را داشته باشند. در غیر این صورت مثل امروز پرسپولیسی ها افسوس خواهند خورد.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ چهارشنبه 22 دی ماه 1395 شماره 5649
