خودتان را بذارید جای بنده و امثال بنده که تمام دلخوشی مان آخر هفته هاست که به ورزشگاه برویم و در میان های و هوی و جو پر هیجان تماشاچیان قرار بگیریم و حداقل برای دو ساعت هم که شده فارغ از همۀ دغدغه ها و مشکلات زندگی تمام هم و غم مان بشود گل زدن و یا گل نزدن تیمی که دوستش داریم. بعد در حالی که ما فقط پول تماشای بلیط بازی فوتبال را دادیم، در حین بازی فیلم اکشن هم به صورت زنده به نمایش درمی آید. حالا من نمی دانم چرا عده ای این همه پاستوریزه هستند و پشت سر بنده های خدا کلی حرف می زنند. اصلاً مگر چه فرقی می کند طرفین درگیری نماینده های یک باشگاه فرهنگی ورزشی هستند یا خیر؟ یا مثلاً چه اهمیتی دارد که در گذشته بین آن ها مراوداتی بوده و یا این که هم تیمی و هم سفره بوده اند؟ مگر این حرف ها مهم است که برای خودتان تحلیل می کنید در ورزشگاه کلی جوان و نوجوان نشسته و یا میلیون ها بینندۀ تلویزیونی مستقیم در حال تماشای بزن بزن وسط زمین فوتبال هستند؟ ضمن اینکه مگر التهاب در سکوها تقصیر ورزشکاران است؟ حالا آن ها یک دعوا و مرافهی کردند باید سکوها متشنج شود و در برابر میلیون ها نفر اعضای خانواده که در حال تماشای تلویزیون هستند فحاشی های نامربوط سردهند؟ اصلاً اگر این اتفاقات نیفند نمی توان اسمش را فوتبال گذاشت!! به هر حال آقایان محترم! خصوصاً مربیان عزیزی که الگو و آموزگار جوانان هستید دمتون گرم. لطفاً در بازی های بعدی هم حسابی ما را به وجد آورید. در فوتبال کشور ما که فقر گل، تکنیک، هیجان و جذابیت بیداد می کند این جور اتفاقات به خوبی همۀ ما را به وجد می آورد. ضمن این که برخی افراد که کمتر دیده می شوند و یا مدتی است در حاشیه قرار گرفته اند می توانند خود را وسط معرکه انداخته و کلی در برابر دوربین های تلویزیونی سر و صدا به راه انداخته و مجدد تیتر یک رسانه ها شده و به چشم بیایند.امیدوارم که تیم های دیگر لیگ برتر هم در ادامه خیلی به ادب، اخلاق، احترام پیشکسوت، رعایت حرمت ها و مسائلی از این دست فکر نکنند و مانند آقایانی که دیدیم ساکت نمانند و جواب کلوخ انداز را با سنگ بدهند!
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ دوشنبه 15آذر 95 شماره5619
