قدیمی ها وقتی می خواستند نعمتی را برای کسی از خدا بخواهند این گونه دعایش می کردند: «خدا اول ظرفیتش را بدهد بعد فلان نعمت را به وی عطا نماید». عجب دعای خوبی است. استجابت این دعا باعث می شود که انسان هیچ گاه مقهور و سرمست نعماتی که خداوند به او می دهد نگردد و همواره در خاطرش بماند که هر گونه مجد، ثروت و بزرگی لطف و عنایت اوست که می تواند در چشم بر هم زدنی از انسان باز پس گرفته شود. وقتی شنیدم بر و بچه های تیم قهرمان لیگ برتر به خاطر عدم دریافت مطالباتشان دست به اعتصاب زدند و تمرین نمی کنند بسیار متعجب شدم. خیلی جالب است هنوز یک هفته از قهرمانی تیم نگذشته که این گونه برای معوقاتشان بی تابی می کنند.
این درست است که حق و حقوق همه باید بدون کم و کاست و در اسرع وقت پرداخت گردد ولی در این آشفته بازار اقتصادی که بسیاری از مردم در کارخانجات و ادارات در زمان مقرر چندرغاز ماهیانۀ خود را دریافت نمی کنند چگونه می شود میلیاردی بگیرهای لیگ برتر سر بزنگاه و در اوج حساسیت حضور سرخ پوشان در بازی های آسیایی دست مربی را در پوست گردو گذاشته و یک سال تلاش مدیران، کادر فنی و خودشان را نادیده بگیرند. غافلگیری بازی با ذوب آهن اولین اثر منفی این اتفاق بود. هم باعث هدر رفت دو امتیاز و خلق رکوردی جدید شد و هم جرقه های اختلاف و رودرویی بین بازیکنان و هواداران را روشن کرد. گویی یادشان رفته قهرمان شدن پرسپولیس در لیگ ایران یک اتفاق خارق العاده نیست بلکه شاید در گذشته ای نه چندان دور عادت سرخابی های پایتخت بود که مرتب قهرمانی را بین یکدیگر دست به دست می کردند. حالا در این دهه به دلیل بی ثباتی و سومدیریت اوضاع و احوال مساعدی نداشتند دلیل نمی شود آقایان فکر کنند اتفاق خاصی را رقم زده اند. اگر قهرمان شدن برای بعضی ستاره ها نوبر است برای سرخابی ها یک تکلیف معوق است که چند سالی است حسابی به هوادارانشان بدهکارند. پس لطفاً جنبه داشته باشید و خیلی جوگیر قهرمانی نشوید. هنوز برای بزرگ و ماندگار شدن راه طولانی در پیش دارید. ضمناً فراموش نکنید که در سال های اخیر پرسپولیس چنین مدیران منظم، بااخلاق و توانمندی را به خود ندیده است که به دور از حاشیه و با اقتدار تیم را تا قهرمانی رهنمون ساخته و برای آینده آن هم برنامه داشته باشند. پس حتماً پرداخت مطالبات بازیکنان و پاداش آن ها هم در برنامه هایشان هست.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ دوشنبه 11 اردیبهشت 96 شماره 5726
