شهرداری ها خصوصاً در کلان شهرها که با عرصۀ وسیع خدمات و پراکندگی جغرافیایی دوایر روبرو هستند همواره با چالش مدیریت جزیره ای و برنامه های بخشی مواجه می گردند. به گونه ای که بعضاً مشاهده می شود برخی از سازمان های منتسب به شهرداری و یا مناطق و نواحی آن با سیستم مرکزی در رویکرد و عمل تفاوت هایی دارند که به عملکرد سیستم جامع مدیریت شهری خلل وارد می سازد. اصولاً با توجه به توسعه فناوری برقراری هماهنگی های بین سیستمی از نظر جریان های حاکم بر دیوان سالاری اداری کار سختی نیست اما زمانی که به نگرش ها، روش ها و رویکردها می رسیم معمولاً در روندِ هماهنگی بین بخشی خلل ایجاد می شود. این که دایره خاص سازمانی به عنوان یک زیر سیستم از خودش استقلال عمل داشته باشد و در اندازه جایگاه سلسله مراتبی خود از قدرت تصمیم گیری بهره مند باشد نه تنها بد نیست بلکه با روح تفویض اختیار و اثرات مطلوب آن همخوانی دارد اما مسأله آن جایی ایجاد می گردد که نگاه جزیره ای و بخشی بدون در نظر گرفتن رویکردهای سوپرسیستم سازمانی (ستاد مرکزی) جانشین هماهنگی های اصولی بین دوایر می گردد. از این رو ابرسازمان ها در فرآیند تقسیم کار، سازماندهی و تشریح و توصیف وظایف دوایر سازمانی و مدیران و کارکنان آن، نیازمند «نقشه جامع راهبردی» و همچنین «برنامه ریزی جامع منابع انسانی» هستند که بتوانند بر اساس آن هماهنگی و همراستایی ایجاد نمایند. امری که در گذشته همواره به عنوان یکی از پاشنه آشیل های مدیریت در شهرداری ها بوده و هست و شاید این مسأله یکی از دلایل آمار بالای نارضایتی مراجعین به این نهاد مهم خدماتی باشد. «مدیریت هماهنگ» علاوه بر آن چه به عنوان پیش نیاز اساسی ازحیث ساختاری و سازماندهی نیاز دارد در نگرش ها و روش های کلی نیز تجلی می یابد. به معنای دیگر شناخت دقیق مدیران و کارکنان دوایر مختلف سازمانی از رویکردهای ستاد مرکزی و همچنین مصوبات و قوانین شورا اهمیت فراوانی دارد مقوله ای که معمولاً ایجاد پیوند و هماهنگی آن با توجه به تغییرات چهار ساله شوراها به سختی صورت می پذیرد. از این رو باید این نکته مورد توجه قرار گیرد که علاوه بر سلایق و نگاه سیاسی شوراهای مختلف خود سیستم و بسترهای مدیریتی آن اصالت دارند و باید در روندها و فرایندها جهت هماهنگی حداکثری آن را به رسمیت شناخت. این دقیقاً همان چیزی است که شورای ششم قصد دارد به عنوان یکی از چرخش های تحول آفرین مورد نظر خود ایجاد نماید.
منبع: روزنامه شهرآرا، پنجشنبه 6 آبان ماه 1400، شماره 3514
