آلودگی صوتی و سر و صدایی که ما با آن ها هر روز زندگی می کنیم، یک مشکل فزاینده است و بر شنوایی ما تأثیر می گذارد و سلامت روانی ما را تهدید می کند. مدیریت شهری وظیفه دارد با در نظر گرفتن مؤلفه های شنیداری، عوامل اجتماعی و کالبدی و نیز کیفیت ادراک شده صداها در گام های زیر به طراحی منظر صوتی بپردازد:
اول: شناخت و بررسی مؤلفه های شنیداری منظر صوتی فضای شهری (آنتروفونی، بیوفونی، ژئوفونی)
دوم: شناخت و بررسی مؤلفه های غیرشنیداری مؤثر بر منظر صوتی (عوامل: فیزیکی، طبیعی، اجتماعی)
سوم: شناخت و بررسی سنجه های کمی و کیفی منظر صوتی (نشانه ها، سیگنال ها و ریتم های صوتی)
چهارم: ارائه نتایج تحلیلی و دسته بندی های تفصیلی و مشخص کردن کمیت و کیفیت منظر صوتی مورد نظر
متأسفانه صوت و منظر صوتی به عنوان بخش عمده ای از منظر شهری، در طراحی و برنامه‌ریزی شهری کمتر مورد توجه قرار می گیرد. این در حالی است که شهرها با سرعت در حال گسترش هستند و به دنبال آن، ظهور پدیده ترافیک و سایر عوامل آلاینده صوتی محیطی، منظری آشفته ایجاد می نماید. افزایش کیفیت منظر صوتی از طریق اقدامات زیر محقق می شود:
• کاهش در منبع صوتی: شامل عایق کاری منبع صوتی و تعیین استانداردهایی جهت کنترل صدا
• کاهش در مسیر انتشار: شامل ایجاد فاصله از منبع، پوشش صدا، تجهیزات کنترل صدا و …
• طراحی جاذب های صوتی: شامل استفاده از بتن و آسفالت متخلخل، استفاده از درختچه های پهن برگ، مبلمان شهری چوبی و …
• اقدامات مدیریتی: شامل: تعیین محدودیت تردد سواره، اصلاح کاربری ها، تعیین محدودیت زمانی عملکردها
• افزایش کیفیت منظر بصری: شامل: بهبود نورپردازی، تقویت نشانه های شهری، منظر فضای سبز خوشایند، رنگ پردزای مناسب و ..
• حفاضت و تقویت اصوات خوشایند: شامل: استفاده از صدای آب، افزایش حضور پرندگان و ..
• ایجاد و تقویت ریتم ها و هارمونی: شامل نشانه های صوتی؛ شامل حذف اصوات نامناسب، ایجاد ریتم های شنیداری ارزشمند
علاوه بر اقدامات مدیریتی و زیربنایی مدیریت شهری برای اصلاح منظر صوتی، شهروندان نیز وظیفه دارند در این رابطه با اقداماتی نظیر معاینه فنی و استفاده از بوق های استاندارد خودروها، عدم تولید صداهای نابهنجار و اقداماتی دیگر از این دست این راستا مشارکت نمایند.
منبع: روزنامه شهرآرا، پنجشنبه 22 اردیبهشت 1401، شماره 3662
