حقوق شهروندی ابعاد گسترده ای دارد. كه يكي از مهمترين موارد آن ايجاد زيبايي و افزايش جذابيت بصري در محيط زيست مردم است. “حق زیبا دیدن” از حقوق مسلم ساكنان شهر است كه مديريت شهري را ملزم مي كند بسترهاي مورد نياز آن را فراهم نمايد. وقتی صحبت از زیباسازی شهر می شود در واقع به دو نکته اشاره کرده ایم: یکی ایجاد زیبایی و دیگری حذف تمام عواملی که موجب نازیبایی شهر می شود. برخي صاحب نظران معتقدند که مورد دوم مهمتر است زیرا با تحقق آن عامل اول می تواند کارساز باشد. این نیاز به زیبایی جزء ناشناخته ترین نیازها است. اما نكته ي مهمي كه در اين مجال بدان اشاره مي گردد اين است كه امروزه تا حد زيادي زيبايي محيط زيست شهروندان بر اساس مدرنيته تعريف شده است. به بيان ديگر رنگ و بوي ساخت وسازهاي زيبا و تفكرات مهندسان معماري چنان بر برخي شهرها سايه افكنده است كه اجازه رخ نمايي به زيبايي هاي طبيعي را نمي دهد. در بسياري از كلان شهرها، چشم انداز شهر تنها ساختمان ها، راه ها و برج هاي سر به فلك كشيده است و آدمي كمتر مي تواند وراي انبوه سيمان و آسفالت به آرامش بصري برسد. زيرا اين پديده هاي غيرطبيعي هرچقدر زيبا و جذاب باشند با روح مردم ارتباط برقرار نمي كنند و در درازمدت به صورت ناملموس روحيه شادابي وطراوت شهروندان را كاهش مي دهد. مهمترین اثرات زيبايي طبيعي در شهر كه مبتني بر توسعه فضای سبز است،کارکرد های زیست محیطی آن مي باشد که ایجاد تعادل بخشی در متابولیسم شهر و بالا بردن سطح زیبایی، سبب افزایش کیفیت زیستی شهرها می شوند. در حقیقت فضای سبز ریه های تنفس شهرها به شمار می آیند. كه توسعه آن آرامش را به مردم انتقال خواهد داد. مسأله مهم ديگر در ايجاد زيبايي هاي طبيعي در شهر تداوم جذابيت هاي آن است. به بيان ديگر فضاي سبز، درختان، گل و هر نوع گياه ديگري كه از دل خاك مي رويد هر چقدر هم در منظر مردم باشد نه تنها براي آن ها تكراري و كسل كننده نخواهد شد بلكه كماكان شادابي و طراوت اوليه را به همراه دارد. از این رو مديريت شهري خصوصاً در كلان شهرها بايد حتي المقدور به دنبال افزايش جذابيت هاي بصري طبيعي در محيط زيست مردم باشند.
با توجه به توسعه نامتناسب شهرها و از بين رفتن فضاي سبز ضرورت دارد كه قوانيني با قدرت اجرايي بالا وضع گردد تا هر نوع ساخت و ساز را منوط به اختصاص زميني براي فضاي سبز گرداند. در كشور ما با توجه به اقليم آن و مناطق كويري موجود كه از فضاي سبز طبيعي محروم مي باشند لازم است به فضاي سبز اهميتي ويژه دهند. هرچند با نگاهي گذرا به اکثر پاركها مي توان دریافت كه بيشتر آن ها در چند دهه اخير ایجاد شده است ولي با اين وجود حد سرانه فضاي سبز با رشد جمعيت كاهش يافته و جوابگوي اين جمعيت انبوه نبوده است. اين يعني محيط زيست مردم متناسب با نياز آن ها نيست.
http://shahrara.com/news/1391/12/21/pdf/7.pdf
