1. جامعیت و پوشش کامل امور شهری: هرچند تا تحقق مدیریت واحد شهری فاصله بسیاری داریم، فرایندهای سیستم مدیریت شهری باید جامعیت حداکثری داشته باشد. این پوشش باید به گونه ای باشد که تمام سازمان ها و ادارات موثر و مسئول در اداره شهر درقالب یک سیستم تعاملی هدفمند و هماهنگ عمل کنند و به انجام مسئولیت هایشان بپردازند. در چنین شرایطی، هماهنگی و روابط بین سازمانی از اهمیت و جایگاهی ویژه برخوردار است.
2. برنامه ریزی جامع شهری: برنامه ریزی شهری جزو وظایف و عناصر اصلی سیستم مدیریت شهری محسوب می شود. بر این اساس، برنامه ریزی فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی یک شهر باید تحت نظارت و هدایت سیستم مذکور باشد. این برنامه ریزی باید با همه جانبه نگری، به جامعیت و کلیت امور شهری توجه کند.
3. مشارکت پذیری: مدیریت شهری به تنهایی قادر به اداره شهر نیست، پس باید قابلیت مشارکت پذیری و جذب مشارکت شهروندان، سرمایه گذاران، نهادهای دولتی، بخش خصوصی و… را داشته باشد. در این راستا چارچوب سازمانی باید به نحوی طراحی شود که تمام عناصر و وظایف سیستم، از امور بسیار روزمره جزئی گرفته تا برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های بسیار درازمدت و کلان مورد توجه جدی و کافی قرار گیرد.
4. لزوم طراحی ساختار سازمانی و تشــکیــلاتی چـندسطـــحی: مدیریت شهری تکالیف و وظایف پیچیده و فراوانی دارد. از تقنین در شورای اسلامی شهر گرفته تا اجرای پروژه های عمرانی، امور خدماتی متنوع و فعالیت های فرهنگی و اجتماعی که در مناطق و سازمان های وابسته به خود زیرپوشش قرار می دهد، پس برای اداره شهر باید ساختار سازمانی و تشکیلاتی چالاک، ارگانیک و چندسطحی داشته باشد تا بتواند همه وظایف عملکردی خود را پوشش دهد.
باتوجه به گسترش بی رویه شهرها و نقش مهم و جدی که در حکمرانی ایفا می کنند، امروزه اهمیت کیفیت و خدماتی که می دهند، بیش از هر زمان دیگری محل توجه قرار گرفته است، لذا ضرورت دارد سازمان مدیریت شهری به گونه ای هوشمند و با درنظر گرفتن نیازهای همه آحاد شهر، طراحی و اداره شود.
منبع: روزنامه شهرآرا، پنجشنبه 5 اسفند 1400، شماره 3614
https://shahraranews.ir/fa/publication/content/12668/344776#
