این امر بخاطر دو مسأله مهم ایجاد می گردد: اول اینکه در برخی موارد این باور یا ذهنیت به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه وجود دارد که ما به عنوان متولیان شهر نیاز و اولویت مردم را بهتر از خود آن ها تشخیص می دهیم و دوم اینکه مکانیزم یا سیستم عملیاتی کارا برای مراجعه به مردم و جلب نظرات آن ها وجود نداشته است. در این راستا چند راهکار وجود دارد که می تواند نقش آفرینی شهروندان به عنوان «شهرو ند پویا» را بیشتر و همان رویکردی که از دیرباز با عنوان «شهر ما خانه ما» وجود داشته است را دوباره رونق بخشد:
1: روابط عمومی ها باید غیر از مقولات مربوط به اطلاع رسانی، تبلیغات شهری و تشریفات سازمانی برای مواردی همچون «افکار سنجی و نظر سنجی علمی، هدفمند، دقیق و مستمر» برنامه و طرح داشته باشند. و رویکرد تعاملی شهرداری را تقویت نمایند.
2: مرکز پژوهش های شورا می تواند با اتخاذ رویکرد «اداره تعاملی شهر» در فرایندهای پژوهشی و اقدامات تصمیم ساز خود زمینه قانون گذاری در توسعه مشارکت های اجتماعی، اقتصادی و سرمایه گذاری مردم را فراهم نماید.
3: سامانه مردمی 137 علاوه بر دریافت، پیگیری و رسیدگی به شکایت های مردمی باید برای دریافت نظرات آنها جهت تشخیص اولویت ها و خواسته هایشان برنامه عملیاتی طراحی کند.
4: باید ضمن طراحی مجدد وظایف و نحوه ارتباط شورایاری ها و شوراهای اجتماعی محلات یا هرگونه اجتماع مردم نهاد دیگری که در مدیریت شهر نقش دارد زمینه اثرگذاری مردم در اداره شهر را گسترش داد.
سخن پایانی این که مدیریت شهری همواره باید خودش را مخاطب این سئوال قرار دهد که «چند بار سراغ مردم رفته ایم؟ و نظرات آن ها را در تصمیمات خود ترتیب اثر داده ایم؟» پاسخ عملی و منطقی به این پرسش هم می تواند میزان مشارکت و نقش آفرینی شهروندان را نشان دهد و هم می تواند عامل مهمی برای اندازه گیری میزان رضات آن ها محسوب شود.
منبع: روزنامه شهرآرا، یکشنبه 23 آبان 1400، شماره 3528
https://shahraranews.ir/fa/publication/content/12287/336947
