در نزديكي كربلا حرّ با سواران پرشمار خود در گرماي طاقت فرساي نيمه روز در برابر امام حسين(ع) ايستاد. آن حضرت كه آثار تشنگي در لشكر حرّ را ديد به‌جوانان خود فرمود: اين مردم را آب دهيد و سيرابشان كنيد و دهان اسبانشان را نيزتركنيد، پس چنان كردند و به ترتيب با كيفيت خاصّي همه را آب دادند. علي بن طعان محاربي گويد: من آخرين فرد لشكر بودم كه رسيدم. امام‌حسين(ع) چون تشنگي من و اسب مرا ديد، فرمود: آب بياشام. من هر چه‌مي‌خواستم بنوشم، آب از دهانة مشك مي‌ريخت. خود آن حضرت برخاست سر مشك‌را پيچاند. پس آشاميدم و اسبم را سيراب كردم. امام (ع) با اين كار به جامعه بشريت درس جود و سخاوت داد. و اين تنها قطره اي از درياي هميشه خروشان دانشگاه كربلاست. واقعة حماسي و تاريخي قيام كربلا براي بشريت حاوي پيام‌ها و آموزه‌هاي سازنده و زندگي‌ساز بسيار است. از اين رو مبارزان، جوانمردان، انديشمندان، سياست مداران، همه و همه از گفتار و رفتار امام اباعبدالله الحسين(ع) الگو مي گيرند. اما در اين بين تعاليم اخلاقي و اجتماعي‌ِ قيام امام بزرگوار ويژگي‌هاي خاصي دارد كه براي هر انساني عبرت آموز است.
امام سوم شيعيان در زماني قيام خدايي اش را آغاز مي كند كه دروغ، ريا، بدعت گذاري در دين، شيوع افسارگسيخته مال اندوزي و دنياپرستي، بي ادبي و بي نزاكتي، سوء استفاده از دين و بي عدالتي و ظلم جامعه اسلامي را فرا گرفته است. يك طرف امام است با درياي زهد و تقوا كه آبروي جوانان اهل بهشت مي باشد و در طرف ديگر فردي بدنام، بدكار، بي دين، ميمون باز و مست قرار دارد. امام در قامت يك مصلح اجتماعي ظاهر مي شود تا با مبارزه عليه اين پديده هاي خطرناك، دين و سنت الهي پيامبراعظم(ص) را احيا كند و جلوه و آموزه هاي تربيتي و اجتماعي را با امر به معروف و نهي از منكر به نمايش بگذارد. در سرزمين نينوا مفاهيمي از قبيل؛ امر به معروف و نهي از منكر در متن قيام، توجه به نماز حتي در بحبوحه جنگ، بخشش و عفو گنهكار در مواجهه با حر، ادب، وفاداري و ولايت پذيري در رفتار قمر بني هاشم(ع)، حيا، استقامت و صبر بر مصائب در منش زينب كبري(س) به عنوان تنها بخشي از آموزه هاي اجتماعي تفسير و تعبير مي گردد.
سيد الشهدا(ع) نظام اخلاقي جامعه را در حال سقوط مي بيند. جابجايي ارزش ها و ضد ارزش ها را درك مي كند و انحراف جامعه از اسلام ناب جد بزرگوارش را برنمي تابد لذا تلاش مي كند در ميدان جنگ و مبارزه منش هاي اخلاقي و رفتار اجتماعي اسلامي را به ظهور برساند. امام در جنگ بانامردان نامردي نمي كند، در مسير هدف مقدسش دروغ نمي گويد، فريب كاري نمي كند نه آنگاه كه پيروان اهل بيت را به قيام فرا مي خواند و نه آن هنگام كه وارد جنگي نابرابر مي گردد. براي نجات جان خود و خانواده اش سياسي كاري و دغل بازي نمي كند. عاشوراي حسيني همه اش درس است. درس انسان سازي، آزادگي، تقوا و ايمان. لذا ضرورت دارد پژوهشگران، اساتيد دانشگاه و محققان اجتماعي به اين عرصه ورود نمايند. اگر در سیره اهل بیت(ع) تأمل شود، آموزه ها و مؤلفه های تربیتی در سیره ايشان با ظرافت و دقت خاصی منعکس شده موشکافی و استخراج شود می تواند برای بهبود زندگی اجتماعی و سیاسی مسلمانان و ترقی آن ها مفید و مؤثر باشد.
http://www.khorasannews.com/Page.aspx?type=1&year=1391&month=8&day=28&pageid=16
منو
