آهای مَردُم … !


⛱ هر چقدر زمستان پافشاری کند فایده ای ندارد. باید بساطش را جمع کند و برود. بهار به سرعت نزدیک می شود و اکنون جوانه‌ها و شکوفه های درختان خبر از امید و سرزندگی می دهند. زمستان و سرما به زودی بار سفر می‌بندند و رو سیاهی به زغالِ رنج و بیماری می ماند. وقتی خدای مهربان جان آفرین و شفابخش است دیگر چه باک؟!

⛱ نه از سرمای زمستان هراس داریم نه از درد و بیماری. در خانه منتظر می‌نشنیم تا به دستِ طبیعت طومار زمستان در هم پیچیده شود و دوباره شادمانه از طلیعه بهار دل‌انگیز سلامتی و امید را نظاره کنیم. “فیض روح القدس ار باز مدد فرماید” به زودی عاشقانه عزیزانمان را در آغوش کشیده، عقده دل باز می‌کنیم، آنها را غرق بوسه کرده و بی محاباتر از همیشه می‌گوییم دوست‌شان داریم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *