بارها شندیده ایم و خوانده ایم از زبانِ ذات اقدس اله که می فرماید: “ادعونی استجب لکم”. اما عالمان دینی می گویند: برای اجابت دعا دو اصل لازم است:
1- موانع اجابت دعا از میان برداشته شود.
2- مقتضای اجابت دعا موجود باشد.
موانع اجابت دعا را در چهار مورد بر می شمرند:
1- گناه
2- ترک واجب
3- آزرده بودن دلی از انسان
4- لقمه ی حرام
و اما مقتضای اجابت دعا را در سه مورد نام می برند:
1- شرایط مکانی دعا
2- شرایط زمانی دعا
3- شرایط فرد دعا کننده
خدای مهربانم! حال من چگونه تو را بخوانم وقتی بار گناه بر دوشم سنگینی می کند؟
عزیز شکست ناپذیرم! چگونه از تو بخواهم وقتی خود از اقتضای لازم برای اجابت برخوردار نیستم؟
می دانم! هیچ گاه لطف و رحمت تو از من کم نمی گردد. بلکه این من هستم که با کوله باری از گناه مانع کسب فیض خود می گردم.
این من هستم که با اعمال خود باعث گردیده ام صدایم در زمین محبوس شود و به آسمان ها نرسد. در واقع خود موجب محرومیت خود گردیده ام.
گناهانم را همچو چتری بر سر گرفته ام و زیر باران رحمت تو راه می روم. و منتظر نزول برکات آسمانی تو بر سر و تن خویشم. حال این که چگونه ممکن است کسی زیر چتر باشد و متوقع نزول باران بر تن؟؟
ای فریاد رس فریاد کنندگان! حال که این گونه عالمانه جهالت می کنم از تو می خواهم! از تو می خواهم ای مهر ثابت و عشق پایدار من؛ ” مرا از بند خود و از بند گناهانم برهان “.
نمی دانم جمله ی من دعاست یا آرزوست. اگر دعا باشد که صدایم محبوس است و به آسمان نمی رسد. اما خوشحالم. خوشحالم از این که تو از من به من نزدیک تری. و خوب بر جهل و ضعف من آگاهی. پس خود مرا از بند خودم و گناهانم رهائی بخش و مرا یاری فرما! ای تنها یاور زندگانی ام خدای مهربانم.
* میخ *
