مسجد از صدر اسلام مهمترین پایگاه موعظه و خطابه های پیامبر بزرگ اسلام و ائمه اطهار(ع) بوده است و در جامعه امروزی نیز باید بعنوان یک پایگاه سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و عبادی مکانی برای حفظ انسجام مردمی باشد. یکی از نکاتی که بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران به آن توجه شد، رشد و گسترش مساجد و تاکید بر نقش انها بعنوان مهمترین پایگاه تجمعات مردمی به منظور فعالیت های اجتماعی،سیاسی و فرهنگی بود و طی سالهای اخیر این توجه به مساجد آنقدر اهمیت پیدا کرده است که کانون های مسجد شکل گرفته اند و مدیریت شهری نیز وارد عرصه بهسازی و بهبود مساجد شده است و به منظور تحکیم جایگاه مساجد در سطح شهر و تبدیل آن به مقری برای رفع برخی نیازهای مردم درکنار اعمال عبادی اقدامات، وسیعی انجام داده است. اما مساله ای که در حال حاضر مد نظر صاحب نظران است مشکل کمبود بنای کافی مسجد درکشور است. با اینکه نقش کلیدی مسجد در شهرها تبیین شده است و جای هیچ شک و شبهه ای در این میان نیست اما هنوز هم در بسیاری از مناطق و محلات تعداد مساجد کافی نیست.این مساله نه تنها در مشهد بلکه در سایر شهرهای کشور نیز وجود دارد. از آنجایی که رویکرد مدیریت شهری در حال حاضر به سمت و سویی رفته است که از مساجد در فعالیت های خود اعم از فرهنگی،اجتماعی و آموزشی استفاده می کند لازم است به منظور اجرای بهتر این فعالیت ها،تعداد مساجد موجود در شهر نیز افزایش پیدا کند. البته راهکارهایی نیز در این زمینه وجود دارد از جمله:
ساخت مساجد بی تکلف: نیازی نیست که هر مسجدی که ساخته می شود آنقدر عظیم باشد و در ساخت آن تجملاتی استفاده گردد که هزینه های سنگینی بر دوش متولیان ساخت آن بگذارد به طوری که دیگر ظرفیتی برای ساخت مساجد جدید وجود نداشته باشد.بهتر است بجای تکلف در ساخت یک مسجد عظیم در یک منطقه، چند مسجد کوچک و ساده در چندین محله ساخته شود تا مردم بتوانند از برنامه های مساجد بهره ببرند.یادمان باشد مسجد خانه خداست.اگرچه باید به شکل مناسبی ساخته شود اما ساخت پرتجمل یک مسجد نباید مانع از رشد و گسترش مساجد یگر شود.
استفاده از کمک های مردمی: راهکار دیگری که در ساخت مساجد می توان به آن اشاره کرد استفاده از کمک های مردمی است. از آنجایی که مردم ایران نسبت به مسائل دینی خود اهتمام و در واقع غیرت خاصی دارند به سرعت در ساخت وساز بناهای دینی شرکت می کنند اما ذکر این نکته که چگونه می توان از کمک های مردمی استفاده کرد نیز ضروری است. متولیان مسجد باید آنقدر با مردم ارتباط نزدیک داشته باشند که زمانی که مردم برای ساخت یک مسجد کمک های مالی یا حتی یدی انجام می دهند واقعا خود را در ساخت مسجد محلشان شریک بدانند و ازنزدیک شاهد ساخت آن باشند.نه اینکه روی در و دیوار مساجد یک شماره حسابی برای کمک به مسجد نوشته می شود که تاثیر چندانی هم ندارد.
تخصیص بودجه های دولتی: نکته دیگر نیز لزوم تخصیص بودجه های دولتی برای افزایش بناهای مساجد است. هرچقدر که مردم و شهرداری برای ساخت و بهسازی مساجد تلاش کنند بازهم نیاز به بودجه هایی است که ویژه ساخت مساجد هستند و به روند افزایش این مکان های مقدس سرعت می بخشند.
در پایان باید گفت که توسعه بيشتر شهرهای اسلامي و سلسله مراتب موجود در آن‌ها متأثر از مسجد اصلی شهر بوده است وبه‌همین‌صورت در تک تک محلات یک شهر نیز این نقش بر‌عهده مساجد محلی بوده است و با گذشت زمان این نقش اساسی نه تنها کم نمی شود بلکه پررنگ تر نیز می گردد.اگر دم از جذب مردم به مساجد می زنیم باید برای این مساله راهکارهایی هم داشته باشیم وگرنه نمی توانیم از انها توقع داشته باشیم که وقت خود را به مدتی طولانی برای پیدا کردن مسجدی دور از محل زندگی خود و حضور در آن صرف کنند.
http://shahrara.com/news/1391/11/29/pdf/11.pdf
Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA
از کمبود مساجد غفلت نکنيم
مهدي ياراحمدي خراساني
mahdiyarahmadi@gmail.com
مسجد از صدر اسلام مهمترین پایگاه موعظه و خطابه های پیامبر بزرگ اسلام و ائمه اطهار(ع) بوده است و در جامعه امروزی نیز باید بعنوان یکپایگاه سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و عبادی مکانی برای حفظ انسجام مردمی باشد. یکی از نکاتی که بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران به آن توجه شد، رشد و گسترش مساجد و تاکید بر نقش انها بعنوان مهمترین پایگاه تجمعات مردمی به منظور فعالیت های اجتماعی،سیاسی و فرهنگی بود و طی سالهای اخیر این توجه به مساجد آنقدر اهمیت پیدا کرده است که کانون های مسجد شکل گرفته اند و مدیریت شهری نیز وارد عرصه بهسازی و بهبود مساجد شده است و به منظور تحکیم جایگاه مساجد در سطح شهر و تبدیل آن به مقری برای رفع برخی نیازهای مردم درکنار اعمال عبادی اقدامات، وسیعی انجام داده است.اما مساله ای که در حال حاضر مد نظر صاحب نظران است مشکل کمبود بنای کافی مسجد درکشور است. با اینکه نقش کلیدی مسجد در شهرها تبیین شده است و جای هیچ شک و شبهه ای در این میان نیست اما هنوز هم در بسیاری از مناطق و محلات تعداد مساجد کافی نیست.این مساله نه تنها در مشهد بلکه در سایر شهرهای کشور نیز وجود دارد. از آنجایی که رویکرد مدیریت شهری در حال حاضر به سمت و سویی رفته است که از مساجد در فعالیت های خود اعم از فرهنگی،اجتماعی و آموزشی استفاده می کند لازم است به منظور اجرای بهتر این فعالیت ها،تعداد مساجد موجود در شهر نیز افزایش پیدا کند. البته راهکارهایی نیز در این زمینه وجود دارد از جمله:
ساخت مساجد بی تکلف:
نیازی نیست که هر مسجدی که ساخته می شود آنقدر عظیم باشد و در ساخت آن تجملاتی استفاده گردد که هزینه های سنگینی بر دوش متولیان ساخت آن بگذارد به طوری که دیگر ظرفیتی برای ساخت مساجد جدید وجود نداشته باشد.بهتر است بجای تکلف در ساخت یک مسجد عظیم در یک منطقه، چند مسجد کوچک و ساده در چندین محله ساخته شود تا مردم بتوانند از برنامه های مساجد بهره ببرند.یادمان باشد مسجد خانه خداست.اگرچه باید به شکل مناسبی ساخته شود اما ساخت پرتجمل یک مسجد نباید مانع از رشد و گسترش مساجد یگر شود.
استفاده از کمک های مردمی:
راهکار دیگری که در ساخت مساجد می توان به آن اشاره کرد استفاده از کمک های مردمی است. از آنجایی که مردم ایران نسبت به مسائل دینی خود اهتمام و در واقع غیرت خاصی دارند به سرعت در ساخت وساز بناهای دینی شرکت می کنند اما ذکر این نکته که چگونه می توان از کمک های مردمی استفاده کرد نیز ضروری است. متولیان مسجد باید آنقدر با مردم ارتباط نزدیک داشته باشند که زمانی که مردم برای ساخت یک مسجد کمک های مالی یا حتی یدی انجام می دهند واقعا خود را در ساخت مسجد محلشان شریک بدانند و ازنزدیک شاهد ساخت آن باشند.نه اینکه روی در و دیوار مساجد یک شماره حسابی برای کمک به مسجد نوشته می شود که تاثیر چندانی هم ندارد.
تخصیص بودجه های دولتی:
نکته دیگر نیز لزوم تخصیص بودجه های دولتی برای افزایش بناهای مساجد است. هرچقدر که مردم و شهرداری برای ساخت و بهسازی مساجد تلاش کنند بازهم نیاز به بودجه هایی است که ویژه ساخت مساجد هستند و به روند افزایش این مکان های مقدس سرعت می بخشند.
در پایان باید گفت که توسعه بيشتر شهرهای اسلامي و سلسله مراتب موجود در آن‌ها متأثر از مسجد اصلی شهر بوده است وبه‌همین‌صورت در تک تک محلات یک شهر نیز این نقش بر‌عهده مساجد محلی بوده است و با گذشت زمان این نقش اساسی نه تنها کم نمی شود بلکه پررنگ تر نیز می گردد.اگر دم از جذب مردم به مساجد می زنیم باید برای این مساله راهکارهایی هم داشته باشیم وگرنه نمی توانیم از انها توقع داشته باشیم که وقت خود را به مدتی طولانی برای پیدا کردن مسجدی دور از محل زندگی خود و حضور در آن صرف کنند.
