اگر نخواهیم بگوییم بوفون بهترین دروازه بان تاریخ فوتبال است که قهرمانی جام جهانی، جام ملت های اروپا، لیگ قهرمانان اروپا، کالچیو و افتخارات بسیار زیاد دیگری را برای خود و تیمش به ارمغان آورده، باید او را لااقل جز چند چهره ی اول در این امر بدانیم. مردی که دوست و دشمن او را تحسین می کنند و به احترامش کلاه از سر بر می دارند. بی شک آن چه کاپیتان سابق تیم ملی ایتالیا را به این همه افتخار رسانده است علاوه بر شایستگی های غیر قابل انکار فنی مداومت در تمرین و استمرار در شایستگی است. بوفون هیچ گاه فراز و فرود نداشت، مغرور نشد، خودش را بی رقیب ندانست و مانند برخی از فوتبالیست های تازه به دوران رسیده یا نان به نرخ روز خور با هر پیشنهادی وسوسه نشد تا نامش به عنوان یکی از وفادارترین فوتبالیست های تاریخ ثبت و درج گردد. حتی آن روزی که یونتوس به حکم انظباطی مجبور شد با چندین امتیاز کمتر در لیگ پایین تر فعالیت خود را ادامه دهد فیلش یاد هندوستان نکرد تا رفیق روزهای سخت برای تیمش و هوادارانی که در آن زمان حسابی حالشان گرفته شده بود باقی بماند. این رفت و آمدها و این اشک ها و لبخندهای دنیای فوتبال باخود پیام دارد. پیام هایی که باید از آن ها پند گرفت تا بتوان با پیمودن راه صحیح به قله ی افتخارات دست یافت. بوفون نمونه ای خوبی برای نقض سخنان تمامی کسانی است که سعی می کنند فوتبال حرفه ای را به دور از هرگونه احساسات و اخلاق نشان دهند. او نشان داد می شود در بالاترین سطح حرفه ای باشی و در عین حال به مقولاتی همچون اخلاق، وفاداری و … نیز پایبند بمانی.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ دوشنبه 31 خرداد 1397 شماره 6025
