غیرت و مردانگی معنایش متفاوت شده و مردهای این زمانه در نامردی سنگ تمام گذاشته اند. از چشمانی که به بد دیدن عادت کرده و غیرتی که با زیر ابرو هایشان برداشته اند بگیرید تا هزاران حرکتی که هیچ نشانی از معرفت مردهای قدیمی در آن دیده نمی شود. زن ها فقط به جلوه گری فکر می کنند، بسیاری از آن ها از زن بودن خود ناراضی اند، از مادر شدن گریزان اند و شاید در بی مهری و بی عاطفگی از مردان هم کمتر شده اند. فرزندان مان در کوچه ها و مهدکودک ها و یا در اسارت لب تاب ها و تبلت ها، گوشی ها و تلویزیون ها بزرگ می شوند و خداییش عجب نسلی تربیت می کنیم به مراتب بهتر از خودمان.
ولی هنوز می شود خوب دید، خوب زیست و خوب مُرد. فقط همت می خواهد، باور می خواهد و کمی خویشتن داری. خوشا به حال آن هایی که خود را از جماعت آخرالزمان جدا می کنند، به رنگ محیط در نمی آیند، از خودشان و ارزش هایشان فاصله نمی گیرند و تمام قد پای انسانیت ایستاده اند! همان هایی که در هر حال خدا را در نظر دارند و دل هایشان مملو از ایمان، قلب هایشان آرام، قدم هایشان استوار، کردارشان حقیقت، کلام شان صداقت است و با تمام وجود تلاش می کنند رنگی از این همه آلودگی بر جامۀ آن ها نشیند.
