روزهای بهاری سال جاری نیز همانند سایر ماه ها و سال های عمرمان همچون برق و باد گذشت. و تابستان دیگری فرا رسید. تابستان که فرا می رسد به میزان گرمای هوا بحث اوقات فراغت هم داغ می شود. در واقع اوقات فراغت با فرا رسیدن تعطیلات موضوع کليشه اي مسئولان و رسانه ها می شود و کلی در ارتباط با چگونگی مدیریت و گذران آن سخن می گویند. هرساله دستگاه های مسئول مثل؛ آموزش و پرورش، فرهنگ و ارشاد، سازمان تبلیغات اسلامی، وزارت ورزش و جوانان، بسیج و … با ارایه آمار و گزارش های مختلف از موفقیت نهاد خود در غنی سازی اوقات فراغت سخن به میان می آورند. حال آنکه که اكثر تلاش آن ها فقط در برگزاری کلاس های هنری، ورزشی و اردوها خلاصه شده و مهم تر اینکه این آمار و ارقامی که در استان هاي مختلف برای فعالیت هاي فراغتي از سوی سازمان های ذیربط انجام می گیرد بیشتر جنبه کمی را در بر می گیرد و کسی سخن از ابعاد کیفی آن نمی کند. در بسياري از كشورها برنامه‌ريزي اوقات فراغت، از جمله برنامه‌هاي اولويت دار محسوب مي‌شود و مختص فصل خاصي از سال نيست. اين در حاليست كه در كشور ما مسئولان معمولاً مدت كوتاهي به تابستان مانده به فكر اوقات فراغت و برنامه‌ريزي براي آن مي‌افتند در حالي كه اين امر به طور حتم بي‌فايده خواهد بود. توجه به دو واقعيت، ماهيت اوقات فراغت را بيش از پيش آشکار مى سازد؛ اول اين که؛ طبق آمار رسمى درصد بالایی از جمعیت کشورمان در سنین نوجوانى و جوانى هستند.و دوم؛ جوانان ما در مقايسه با بسیاری کشورها، از تعطيلات طولانى تري برخوردارند. لذا پاسخ دادن به نيازهاى متنوع آن ها در زمينه اوقات فراغتشان، از جنبه اخلاقى و تربيتى اهميت فراوان دارد.
به طور کلی لحظات فراغت شامل اوقاتی است كه به اختیار افراد می تواند در راه آموختن، تربیت، مشاركت های داوطلبانه اجتماعی و … صرف گردد. از آن جا که فرد می‌تواند در اوقات فراغت همان چیزی را كه می‌پسندد انجام دهد قابلیت های انسان غالباً در این ایام به ظهور می رسد. دست اندرکاران برای مدیریت مناسب اوقات فراغت ابتدا باید با مبانی نظری آن آشنا شوند. بنابرمطالعات صورت گرفته؛ رفع خستگي، تفريح، شکوفايي استعدادها، رشد اجتماعي و معنوی، تقویت سرمایه اجتماعی و هویت دینی و ملی، کمک به توسعه اقتصادی و … از مهم ترين كاركردهاي اوقات فراغت است. بسیارى از افراد و خانواده ها، تصوّرشان از اوقات فراغت بسیار سطحى است. بسیاری این فرصت ها را به معناى بیهوده گذرانى و سرگرمى هاى بى حاصل تلقّى کرده و کلاً این سه ماه را تعطیل دانسته و از هر گونه فعالیت و تلاشی هدفمند پرهیز می نمایند. در نتیجه در ایام فراغت فرزندانشان را به اختیار خود رها می کنند. غافل از آنکه بیکاری فرزندان در خانه و یا محیط هاى دیگر ممکن است آنها را به امور بیهوده و گاه انحرافی مشغول نماید.
بی شک هدف از فعالیت های اوقات فراغت کسب آرامش و لذت همراه با تدبیر و آموزش است. بنابراین ضرورت دارد در این مسیر خانواده و نهادهای متولی غنی سازی اوقات فراغت در برنامه ریزی های خود نیازها و علايق جوانان و نوجوانان را مدنظر داشته باشند. عمر عزیز انسان گرانبهاتر از آن است که به غفلت و بطالت بگذرد.در فرهنگ اسلامى، فراغت به معناى بيکارى، بطالت و تنبلى وجود نداشته و انسان مسلمان نمى تواند وقت را به بیهودگى بگذراند لذا باید برای این لحظات ارزشمند تدابیر مناسبی در نظر بگیریم.
منبع: خراسان – مورخ پنج‌شنبه 1393/04/05 شماره انتشار 18720
نويسنده: مهدي ياراحمدي خراساني mahdiyarahmadi@gmail.com1
http://www.khorasannews.com/News.aspx?type=1&year=1393&month=4&day=5&id=6029962
