سومین جشنواره و نمایشگاه مد و لباس با اجرای نمایش زنده مد و لباس مردان و زنان با حضور علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به کار خود پایان داد. از وقتی که لباس های غربی با اشکال و طرح هایی خلاف فرهنگ ایرانی و حتی ضداسلامی به بازارهایمان راه یافت، مسئولان به فکر راه چاره و برگزاری جشنواره مد و لباس افتادند. اما شاید راه چاره ای که بیشتر جنبه ی نمادین دارد. لباس هایی که به ظاهر اسم ایرانی داشت اما خودآگاه یا ناخودآگاه برگرفته از لباس های عربی بود. اسم اسلامی داشت اما به راحتی ته رنگی از طرح های غربی را می توانستی در آن ببینی. آنهایی هم که واقعاً هنر و ابتکار طراحان داخلی بود، از جذابیت زیادی برخوردار نبود و چنگی به دل نمی زد. نه رنگ آمیزی خیره کننده ای داشت و نه مدل های خاص و چشمگیری!
ابتدا از طرح های محلی و سنتی استفاده شد اما باید قبول کنیم لباس های محلی کشور ما با وجود تمام زیبایی خود، برای حضور در جامعه مدرن امروز با لباس های خارجی قابل رقابت نیستند و دارای محدودیت هایی می باشند.
رفته رفته طراحان مد و لباس به فکر افتادند تا شاید بتوانند راهی بهتر برای طراحی لباس های ایرانی و اسلامی بیندیشند و استفاده از طرح های اسلیمی،ترمه دوزی،آینه دوزی، سنگ دوزی روی لباس ها، گل دوزی و پیاده کردن هنرهای دستی بر روی لباس به ویژه مانتوهای ویژه بانوان آغاز شد و با استقبال خوبی نیز مواجه گشت اما این پایان کار نبود و با مشکلاتی روبرو شدیم.
یکی از این مشکلات، بحث هزینه این لباس هاست. از آنجایی که این طرح ها با زحمت فراوانی و معمولاً به صورت دستی بر روی لباس ها پیاده می شوند موجب می گردند به تولید انبوه نرسیده از این رو به عنوان مثال قیمت یک مانتو به چند برابر می رسد و این برای مصرف کننده مقرون به صرفه نیست. از سوی دیگر به تبعیت از این مساله حتی لباس هایی که روی آنها کار زیادی صورت نگرفته و فقط چندتکه پارچه معمولی روی آنها دوخته اند را با چنان قیمت های سرسام آوری عرضه می کنند که مشتری تصمیم می گیرد همان لباس قبلی را با قیمت کمتر تهیه کند.
علاوه بر این هنوز هم به جز تعداد معدودی از این طرح ها و هنرهای دستی، بقیه مدل های ارائه شده نتوانسته اند آن طور که لازم است در دل بازدیدکنندگان جا پیدا کنند و مردم هنوزهم فکر می کنند پوشیدن این لباس ها یک چهره محلی و سنتی به آنها می دهد تا یک حالت رسمی و متاسفانه این امر خیلی مورد پسند جوانان امروزی نیست.
به طور کلی باید گفت هنوز هم طراحان ما نتوانسته اند مدل های ابتکاری -که در عین زیبایی کاربردی نیز باشد- از لباس های ایرانی و اسلامی ارائه دهند که ویژگی های پوشیدگی، راحتی و جذابیت را همزمان داشته باشند. مدل هایی که علاوه بر داشتن این مزایا از قیمت های مناسبی نیز برخوردار بوده و به علاقمندان فرصت خرید و انتخاب بدهد. لذا باید با بهره گیری از هنر و خلاقیت اصیل ایرانی ضمن شناخت ذائقه مردم طرح هایی ارائه نمود که کاربردی باشد و مورد پسند مردم و خصوصاً جوانان کشور قرار گیرد. که محمل تحقق این امر آموزش مدلینگ و بهره مندی از نهادهای غیردولتی است که از جنس مردم بوده و نظر و سلیقه ی آنها را بهتر از دولتی ها می دانند.
خراسان – مورخ چهارشنبه 1392/12/28 شماره انتشار 18652
khorasannews.com/News.aspx?type=1&year=1392&month=12&day=28&id=5758483
