چندی پیش عضو هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی گفت: پشت بام خانه ها از بی کیفیتی برنامه های صدا و سیما پر از دیش شده است. حجت الاسلام سبحانی نیا با انتقاد از کیفیت برنامه‌های صدا و سیما تأکید کرد: اگر برنامه‌های صدا و سیما خوب و جذاب باشد کشش مردم به برنامه‌های ماهواره کم شده و به شبکه‌های داخلی گرایش پیدا می‌کنند و…
اکنون بیست و اندی شبکه تلویزیونی داریم که قرار بود رقیب ماهواره و ابزاری برای جنگ نرم باشند اما متأسفانه آنچه در عمل اتفاق می افتد اصلاً با این رسالت همراستا نیست. هر چند کمابیش و در بازه های زمانی مختلف و لابه لای برخی مناسبت ها مثل؛ مناظره های انتخابات، مسابقات جام جهانی و یا برخی سریال های تلویزیونی و … صدا و سیما توفیقاتی در جذب مخاطب داشته است اما روند و مسیر کلی حرکت آن به گونه ای نیست که در عصر ماهواره و اینترنت بتوان آن را یک شاهکار رسانه ای قلمداد کرد.
در این بین نقاط ضعف فراوانی وجود دارد که عملکرد صدا و سیما را تحت الشعاع قرار داده است. بعنوان مثال اکنون در رسانه ی ملی کیفیت فدای کمیت شده است. هر چند تعداد شبکه های تلویزیونی چند برابر افزایش یافته ولی این افزایش بیشتر شامل چرخه گسترده ای از تکرار و پخش برنامه های آرشیوی است و بسیاری از برنامه های تولیدی هم از کیفیتی که مخاطب را به صورت ویژه پایبند و جذب نماید بی بهره است.
در این میان برخی از برنامه ها و تبلیغات تلویزیون برای جلب مخاطب نیز همانند اقدامات ماهواره هاست. به عنوان مثال اگر نمایش برخی تصاویر غیر اخلاقی را کنار بگذارید در حال حاضر بین پیام های بازرگانی صدا و سیما با شبکه های ماهواره ای شباهت های فراوانی مشاهده می شود! از بکار گیری موسیقی های دارای ریتم غیرمتعارف گرفته تا استفاده تدریجی از خانم های آرایش کرده و همچنین ترویج مصرف گرایی و گرایش به موضوعات تبلیغاتی خاص مثل تناسب اندام، زیبایی پوست و مو و سایر مسائلی از این جنس که با روح فرهنگی رسانه ی ملی انطباق ندارد.
همچنین اقدامات دیگری مثل ترویج و پخش مکرر موسیقی هم جلب توجه می نماید. که دقیقاً عکس نظر رهبری است که فرمود: «هر چند هر نوع موسیقی حرام نیست اما ترویج موسیقی یک کاریست بر خلاف مذاق اسلام». مثلاً پخش یک سری آهنگ ها تا حدی خارج از عرف اسلامی به نظر می رسد که انسان پخش آن از رسانه جمهوری اسلامی را باور نمی کند.
به موارد فوق مسائلی دیگر مثل آنتن فروشی یا تولید برنامه های سفارشی، دایره بسته حضور افراد، برنامه های نمایشی ضعیف با موضوعات کلیشه ای، عدم پذیرش انتقاد و ممنوع(یا محدود) کردن فعالیت بسیاری از چهره های محبوب مخاطبین با دلایل واهی(مثل آنچه در مورد برنامه سمت خدا اتفاق افتاد)، سوگیری در پخش برخی از اخبار(تاجایی که در ارتباط برخی از موضوعات خاص مردم به اخبار صدا و سیما اعتماد کافی ندارند) و … را نیز می توان اضافه کرد.
البته اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم بعضاً شاهد سریال ها و فیلم های خوب و مناسب نیز بوده ایم اما متأسفانه پس از آغاز به کار شبکه های متنوع دیجیتالی توقعات مخاطبین در بسیاری از موارد برآورده نگردیده تا جایی که طبق اشاره این مقام مسئول شاید یکی از دلایلی که پشت بام مردم از دیش ها پر شده نتیجه این است که رسانه ی ملی پاسخگوی بسیاری از نیازهای آن ها نیست. تجربه نشان داده هرجا رسانه ی ملی برنامه مناسبی تولید و پخش کرده است مردم آنرا به ماهواره ترجیح داده اند پس قاعدتاً بهترین نهادی که می تواند دیش های روی بام منازل را جمع آوری کند صدا و سیماست نه نیروی انتظامی و نهادهایی مثل آن.
