هر سال با پایان یافتن سال تحصیلی بحث اوقات فراغت در بین خانواده ها و مراجع برنامه ریزی و تربیتی کشور جدی تر می شود. اوقات فراغت و چگونگی گذران آن همواره یکی از مهمترین دغدغه های افراد است. آن هم در کشوری مثل ایران که تا دلتان بخواهد تعطیلات دارد. از سیزده روز عید گرفته تا سه ماه تابستان و سایر تعطیلاتی که به مناسبت های ملی و مذهبی یا حتی روزهای پنجشنبه و جمعه وجود دارد. هروقت بحث گذران اوقات فراغت پیش می آید همه به دنبال اقدامات مسئولان هستند تا ببینند آنها چه برنامه هایی به منظور پر کردن اوقات فراغت افراد بویژه نوجوانان و جوانان دارند؟ اما آیا می توان وظیفه پرکردن بهینه این اوقات را به مسئولان سپرد و دست روی دست گذاشت و به این بهانه که فضاهای موجود برای گذران اوقات فراغت که توسط مسئولان راه اندازی شده کم است یا به شکلی می باشد که ما نمی پسندیم، بگذاریم این ایام به راحتی از دست برود؟
متاسفانه امروزه مشغله های کاری باعث شده اوقات فراغت زمان مناسبی برای خواب و فارغ شدن از هرگونه تلاش دیگر تلقی گردد. جمعه ها پدر خانواده بخاطر خستگی ناشی از کار هفتگی تا ساعاتی از ظهر خواب است و بیدار هم که می شود دیگر وقتی برایش باقی نمانده تا بتواند برنامه ای برای گذران اوقات فراغت خود و خانواده اش پیش بینی کند. بچه ها هم وقت خود را پای بازی های کامپیوتری، تلویزیون و یا خیابان گردی می گذرانند.
برداشت اشتباه دیگری که از اوقات فراغت می شود این است که بسیاری از ما می پنداریم اوقات فراغت و تعطیلات زمانی برای انجام کارهای عقب افتاده است. اگرچه این زمان فرصتی برای ما فراهم می کند تا کمی از مشغله های خود را کاهش دهیم اما نباید فراموش کنیم که کار و درس همیشه وجود دارد و به محض تمام شدن تعطیلات دوباره آغاز می شود پس نباید ایام تعطیل خود را به طور مطلق فدای آن ها کنیم. رفع خستگي، تفريح، شکوفايي استعدادها و رشد اجتماعي و معنوی فرد از مهمترین کارکردهای اوقات فراغت است. لذا خانواده ها باید برای گذران اوقات فراغت خود به گونه ای برنامه ریزی نمایند که تمامی موارد ذکر شده در آن لحاظ گردد.
به عنوان مثال برخی خانواده ها از روی دلسوزی با این طرز تفکر که مهارت های فرزندشان را زیاد کنند او را در انواع کلاس های هنری، علمی، ورزشی و … ثبت نام می کنند در حالی که ناخواسته وقت نوجوان خود را هدر می دهند زیرا نوجوانی که نه ماه در مدرسه درس خوانده حالا هم باید سه ماه سر این کلاسها بنشیند و بازهم درس بخواند و تمرین کند و طبیعتاً هیچ یک از این کارها را از روی میل انجام نمی دهد.بنابراین خانواده ها بهتر است با یک برنامه ریزی مناسب هم زمینه مهارت اموزی فرزندشان را فراهم کنند و ببینند فرزندشان در کدام حوزه بهتر می تواند وارد شود و هم فرصت هایی برای تفریح در اختیار او قرار دهند.
در اسلام فراغت به معناى بيکارى و تنبلى وجود ندارد. لذا مسلمان نباید وقت را به بطالت بگذراند. فرصت زندگی انسان گرانبهاتر از آن است که به غفلت و بطالت بگذرد. پس باید برای بهره مندی حداکثری از اوقات فراغت با دقت بیشتری برنامه ريزي نمود. اوقات فراغت و ایام تعطیل می تواند بیشتر از ایام کاری بازدهی داشته باشند اما لازمه آن برنامه ریزی صحیح و مدون است تا این ایام به بطالت نگذرد.
خراسان – مورخ چهارشنبه 1392/04/19 شماره انتشار 18449
http://www.khorasannews.com/News.aspx?type=1&year=1392&month=4&day=19&id=4959316
