قدیم ترها که بچه های بازیگوش وسائل بازی آن چنانی نداشتند یکی از تفریحات شان شکستن شیشۀ منزل مردم و فرار کردن بود. گاهی هم این شیشه شکستن غیرعمد و در قالب بازی به وسیله توپ یا سنگ انجام می شد.
تا شیشه ای می شکست همه به منازل فرار می کردند. و معمولاً ظرف کمتر از نیم ساعت صاحب خانه، عامل اصلی را شناسایی می کرد و به درب خانه شان برای گرفتن خسارت یا دعوا می رفت. اگر پول های نادانی و اشتباه برخی مدیران، بازیکنان و دست اندرکاران فوتبال ایران که در قالب محرومیت ها، جریمه ها، اخراج کردن های احساسی و … در سال های اخیر پرداخت شده است جمع کنیم و بخواهیم برای مسائل زیرساختی فوتبال کشور هزینه کنیم بسیاری از مشکلات فوتبال کشور حل می شود. به یاد دارم مدیرعامل وقت پرسپولیس زمانی که مانوئل ژوزه را اخراج کرد سرش را بالا گرفت و با قاطعیت اعلام کرد هیچ مشکلی ایجاد نمی شود. وقتی او شکایت کرد به او خندید و حالا امروز چندین میلیارد تومان پول بی زبان مملکت مفت و بی دلیل به پای اجانب ریخته شده است. مگر می شود آقای طارمی شیشه خانۀ یکی را بشکنی و فرار کنی؟ کلی عکس و فیلم گرفتی، قرارداد امضا کردی و یهو دلت هوای ایران را کرد و شیشه را شکستی و فرار کردی! هم آن روز کلی خون به دل هواداران کردی هم امروز. مگر قوانین فوتبال مثل میدان بازی است که ده موقعیت صد در صدی را خراب کنی و آب از آب تکان نخورد؟ حالا بدو تا پول جریمۀ باشگاه ترکی را جور کنی! در این فوتبال اگر میلیاردها تومان هم خسارت بزنی هیچ نهاد نظارتی وجود ندارد که بگوید چرا بیت المال را این گونه هدر داده اید. اگر شیشه خانۀ آقایان را کسی بشکند کلی مدعی می شوند و سر و صدا به پا می کنند ولی بیت المال که مستقیماً با منافع و احساسات میلیون ها جوان این مملکت سروکار دارد در هر اندازه ضرر ببنید برایشان بی ارزش است. جالب است هیچ نهادی در فوتبال این مملکت هم به فکر پیشگیری از این اتفاقات نیست و همیشه بلافاصله همه دنبال جور کردن پول می افتند. انگار ردیف بودجۀ جریمه در فوتبال کشور کاملاً پذیرفته شده است. راستی آقایان مسئول که می گفتند پرونده طارمی هیچ مشکلی ایجاد نمی کند الان کجا تشریف دارند؟
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ دوشنبه 3 مهر 1396 شماره 5845
