باشگاه ها بر اساس قوانین فیفا در تمرینات ملی را فراهم کنیم راحت ترین راه تعطیلی لیگ برتر است. علاوه بر این مزیت دیگری هم که تعطیلات گسترده به بهانه ی بازی های ملی دارد این است که اگر خدایی ناکرده تیم ملی به هر دلیلی نتیجه ی لازم را نگرفت مدیران و برنامه ریزان فوتبال کشور می توانند به راحتی توپ را در زمین کادر فنی انداخته و با اشاره به همین مورد اعلام کنند برای تیم ملی سنگ تمام گذاشته اند! اما به راستی اگر بخواهیم با نگرش سیستمی رونق فوتبال باشگاهی و موفقیت تیم ملی را در گروی هم بدانیم آیا این گونه عملکرد صحیح است؟ این روزها شاهد هستیم مربیان باشگاهی و برخی کارشناسان فوتبالی کشور که اکثر آن ها سوابق ملی زیادی دارند هر کدام به نوعی نسبت به این مسأله اعترض دارند. اما در نظام برنامه ریزی فدراسیون اظهار نظرهای کارشناسی اصلاً اهمیتی ندارد حتی اگر از سوی علی کریمی، قلعه نوعی، برانکو و یا هر فرد دیگری بیان شود. بلکه آنان بلافاصله با این جمله که ” اولویت تیم ملی و موفقیت آن است” پاسخ منتقدان را می دهند. مسلماً کسی نسبت به این موضوع تردید ندارد که اولویت تیم ملی است اما بدون شک موفقیت همین تیم ملی در گروی عملکرد مطلوب و رونق فوتبال باشگاهی است. امری که در تمام دنیا مرسوم است. تا زمانی که چارچوب برنامه ریزی و نگاه ما به نظام مدیریت فوتبال در راستای استانداردهای بین المللی نباشد نمی توان نسبت به توسعه ی فوتبال در معنای حقیقی آن امیدوار بود. حتی اگر با این شرایط تیم ملی به جام جهانی صعود کند باز هم نمی توان این گونه برنامه ریزی را تأیید کرد. بی شک بسیاری از رسانه ها، کارشناسان و مربیان دلسوزی که نسبت به این گونه برنامه ریزی انتقاد دارند بر این موضوع که تیم ملی و موفقیت آن بر همه ی اتفاقات و موفقیت های باشگاهی اولویت دارد وحدت نظر دارند اما سوال اساسی این جاست مگر موفقیت تیم ملی از مسیری غیر از لیگ قوی و استاندارد تحقق می یابد؟
منبع: روزنامه خبر ورزشی مورخ 4 مهر 1395 شماره شماره 5564
