فرض کنید منصوریان را برکنار کرده و بخواهیم مربی ایرانی به جای وی استخدام کنیم. گزینه های استقلالی مورد نظر که حداقل سابقۀ مربی گری در لیگ برتر داشته و به چشم بیایند چه کسانی خواهند بود؟ قلعه نویی، مرفاوی، مظلومی. من غیر از این سه نفر فرد دیگری به ذهنم نمی رسد.
نمی دانم شاید مثلاً آبی هایی که در تیم های دسته های پایین تر تجربیاتی کسب کرده اند مثل فکری، پاشازاده و یکی دو نفر دیگر را هم بتوان نام برد. ولی قطعاً با من موافقید که این اسامی در عرصۀ مربی گری چندان حرفی برای گفتن آن هم روی نیمکت تیم بزرگی همچون استقلال نخواهند داشت. به راستی چرا تیمی همانند استقلال با سابقۀ طولانی و افتخارات فراوان در ایران و آسیا از پیشکسوتانش کسی نیست که با دل قرص بتوان هدایت تیم را به او سپرد. البته این امر در مورد تیم های دیگر فوتبال کشور هم صدق می کند ولی خب مسلماً در مورد سرخابی ها توقعات بسیار بیشتر است. آن چه مسلم است فوتبال ایران در اندازۀ وسعت خود و باشگاه ها و بازیکنانی که در آن به فعالیت می پردازند مربی تربیت نکرده یا به آن ها اجازه ظهور و بروز نداده است. چند سالی است در فوتبال ایران یک سری اسامی ثابت در لیگ برتر مربی گری می کنند مثل؛ قلعه نویی، جلالی، مظلومی، گل محمدی و… در هر سال چند چهرۀ جدید هم که اضافه می شوند در کمتر از چند هفته برکنار و یا حداقل بعد از گذشت یک فصل از صحنه محو می شوند. از خیل عظیم ستارگان گذشتۀ فوتبال ایران هیچ اسمی برای مربی گری در سطح اول فوتبال ایران در نمی آید. به راستی چرا ستاره های قدیم فوتبال انگیزۀ لازم در این عرصه را نشان نداده و یا فرصت مناسب برای آن ها فراهم نمی شود. مسلماً در کادرسازی برای مربی گری دچار کاستی های فراوانی هستیم. شاید امروز اگر استقلالی ها از چند گزینۀ مناسب که وضعیت تیم بزرگ پایتخت را از نزدیک حس کرده بودند بهره می برد بلافاصله او را به کار گرفته و تیمشان را از این مهلکه نجات می دادند. امروز بسیاری از پیشکسوتان فوتبال کشور حتی امیدی به مربی شدن ندارند و سقف خواسته هایشان دعوت شدن به یک برنامه تلویزیونی یا رادیویی فوتبالی است که حداقل به عنوان کارشناس در عرصه ای که بدان علاقمند هستند اظهار نظر کنند!
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ دوشنبه 27 شهریور 1396 شماره5839
