کنفدراسیون فوتبال آسیا سرخابی ها را از جام باشگاه های آسیا حذف کند یا نکند فرقی ندارد. واقعیت تلخ این است که استقلال و پرسپولیس با این همه طرفدار و هوادار با کلی سابقه و ادعا سال هاست در سطح آسیا نه تنها حرفی برای گفتن ندارند بلکه یک در میان چهارتایی یا شش تایی می شوند و بی کاپ مانده اند.
برخی از دو آتشه ها یا به اصطلاح تیفوسی ها تا یکی از این دو تیم در آسیا چند بازی را می برد و به جمع چهار یا هشت تیم می رود کلی سر و صدا به راه می اندازند که آن ها در سطح اول قاره مطرح اند و چنین و چنان اند. ولی بدون شک جز کاپ قهرمانی لیگ قهرمانان برای فوتبال ایران بقیۀ موارد چندان فوق العاده و قابل ستایش نخواهد بود. خصوصاً اکنون که تیم ملی ما سال هاست با اقتدار در صدر تیم های آسیایی قرار دارد و با نظم و شخصیتی که توسط کی روش به فوتبال ملی ما بخشیده شده است این گونه اتفاقات در سطح باشگاهی اصلاً قابل تحمل نیست. باشگاه هایی که بیش از بیست یا سی میلیون هوادار دارند ولی هنوز توانایی بهره گیری از این سرمایۀ ارزشمند را ندارند، مدیرانی که در هر دوره به صورت انتصابی و معمولاً سیاسی در رأس سرخابی ها قرار می گیرند و تنها رهاورد آن ها سنگین تر کردن میلیاردی بار بدهی های باشگاه است، برخی اعضای هیأت مدیره ای که معمولاً در فرصت های کمی که در دوران مختلف بر مسند قرار داشتند بارها و بارها با مصاحبه های مختلف و بی ربط گویی تنها به دنبال مطرح شدن هستند و ده ها نشان دیگر از این دست کافی است تا بدین نکته اذعان و اعتراف کنیم که باشگاه های فوتبال ما و در رأس آن دو تیم پرطرفدار پایتخت هنوز خیلی راه دارند تا به آن نقطۀ مطلوبی که باید برسند. موفقیت های نسبی ما وابسته به افراد خاص است. یادمان نرود دیر یا زود کی روش از فوتبال ایران می رود و اگر نظام باشگاهی ما تا آن زمان انسجام لازم و اقتدار کافی نیافته باشد جایگاه فعلی تیم ملی که بدون شک بخش عظیمی از آن مرهون مرد پرتغالی است هم متزلزل خواهد گردید. راستی از آقای فتح الله زاده و رویانیان چه خبر؟
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ پنجشنبه 11 آبان 1396، شماره 5876
