اما در این میان نحوه و چگونگی برخورد و حد و مرز آن اگر لحاظ نشود بدون شک اثر منفی در پی خواهد داشت. این ها را گفتم که بگویم کاملاً سیستم مربیانی همچون کی روش و برانکو را که نسبت به بازیکن سالاری واکنش جدی نشان می دهند قبول دارم و معتقدم یکی از رازهای موفقیت آن ها هم ارجح دانستن تیم و شاکلۀ گروهی بر امتیازات فردی است. اما نباید از نکته ای غافل شد و این که به هر حال یکی از نقش های مربی هدایت گری و اصلاح رفتار بازیکنان است. همیشه سخت ترین تنبیه نباید مورد استفاده قرار گیرد. و یا این که به هر حال روزی باید برای بازیکنی که در خدمت تیم است این تنبیه به پایان برسد. در سطح ملی چون دست مربی برای انتخاب جانشین در بین باشگاه های مختلف باز است شاید این امر کمتر به چشم بیاید ولی قطعاً مربی باشگاهی که زمان و قواعد نقل و انتقالات او را محدود می کند حتماً باید این مسأله را بیشتر مورد توجه قرار دهد. رفتار برانکو در سال های اخیر با بازیکنانی همچون صادقیان، رضاییان، عباس زاده، طارمی و الان مسلمان حاکی از آن است که بعضاً وی در تداوم برخورد با بازیکن خاطی زیاده روی می کند. به هر حال از او توقع می رود بازیکنان خاطی را ضمن جریمه و تأدیب برای باشگاه به عنوان یک سرمایه نگه دارد. در پرسپولیس این روزها نبود مسلمان به چشم می آید. نمی خواهم از او دفاع کنم فقط به نظر من اگر مسلمان خطایی کرده خیلی صریح توسط باشگاه و مربی و کمیته انضباطی تفهیم اتهام شده، جرم و مجازاتش اعلام شود و بعد از آن این چالش کلاً رفع گردد. در غیر این صورت مجازات نامعلوم وی جز چند دستگی بین هواداران، زیان باشگاه و یا اتفاقاتی از جنس جریان مترجم برانکو برای سرخ پوشان رهاوردی نخواهد داشت. نمی دانم این روزها چرا دیگر بازی پرسپولیس دلچسب نیست!
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ چهارشنبه 26 اردیبهشت 1397 شماره 6021
