اهدافتان به فردی که مکلف به انجام دستورات است و برای این امر میلیاردی پول دریافت می کند تماس بگیرید و بدون دریافت خبری تنها از تلفن همراه وی این پیام را بشنوید؛ «مخاطب در دسترس نمی باشد تماس شما از طریق پیامک به ایشان اعلام می گردد.» سپس شما در عین بی خبری بعد از چند روز از طریق رسانه ها بشنوید این فرد بدون توجه به تعهدات خود و احترام به قوانین و مقررات و عرف موجود، درکشور دیگری قرارداد همکاری جدیدی منعقد کرده است. چه حالی به شما دست می دهد؟ خدا وکیلی اگر در برابر چنین مسأله ای به سادگی چشم بر هم بگذارید آیا سنگ روی سنگ بنا می شود؟ این مقدمه نسبتاً طولانی را گفتم تا به جوگیر شدن بعضی از پیشکسوتان و رسانه ها در برابر بازی ندادن برانکو به ستاره تیم ملی در پرسپولیس اشاره کنم. یکی می گوید برانکو از سر لجبازی با کی روش او را بازی نمی دهد، دیگری برانکو را متهم به کینه توزی می کند، صاحب نظر دیگری به کمالات فنی مدافع تیم ملی اشاره می کند و خلاصه هر سری نظری می دهد که ته کلامش مظلوم واقع شدن فوتبالیست ملی پوش است. در این میان از همه جالب تر چهره ی حق به جانبی است که خود او گرفته است و گه گداری در مصاحبه هایش زیرپوستی خود را مستحق این رفتار نمی داند.اما به راستی اگر برانکو و یا کی روش می خواستند این گونه عمل کنند تا این اندازه جذاب، محبوب و موفق بودند؟ خصوصاً زمانی که به این نکته توجه کنیم که بازیکن جانشین وی هم در پرسپولیس سابقه ی بیشتری دارد و هم ستاره ای بی حاشیه و منظم است که در اوج دوران آمادگی قرار دارد و تمام تمرینات پیش فصل را با موفقیت طی کرده است. چرا باید زمانی که یک نفر می خواهد مقتدر و بر مبنای نظم تیم را اداره کند بجای آنکه از او حمایت کنیم وی را متهم می کنیم. بیایید این بار همه پشت سر قانون مداری، نظم و اقتدار گرایی کی روش و برانکو بایستیم و از آنها حمایت کنیم تا کماکان آقایی فوتبال ما در آسیا تداوم یابد. آقای ستاره هم عجله نکند کمی صبور باشد تا تاوان اشتباهش را کامل پس داده و با استمرار نظم و آمادگی جایگاهی که استحقاقش را دارد دوباره بازیابد.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ 28 مهر 1395 شماره 5582
