هر پدیده جدیدی با ورود به زندگی مردم، فرهنگ و قوانین ویژه‌ای را می طلبد. آپارتمان‌نشینی هم پدیده ای است که از این قاعده پیروی می کند. آپارتمان نشینی شیوه ای وارداتی از زندگی است که در ایران قریب به پنجاه سال سابقه دارد با این وجود بسیاری از افرادی که در آپارتمان‌ها زندگی می کنند، هنوز با فرهنگ زندگی در آپارتمان و یا تمامی قوانین و قواعد حاکم بر آن آشنا نیستند و یا به‌خوبی در این زمینه آموزش ندیده‌اند. آنچه تعیین‌کننده فرهنگ آپارتمان‌نشینی است، در واقع مشارکت ساکنان یک مجتمع مسکونی در امور آپارتمان و پذیرش مسئولیت در قبال آن و شناسایی و رعایت حق یکدیگر در استفاده از فضاهای مشترک و مشاع است. پذیرش مسئولیت در زندگی جمعی در آپارتمان، مهمترین جنبه فرهنگ آپارتمان‌نشینی است. در گذشته مردم در خانه هاي مستقل كه حياط داشت، زندگي مي كردند و به راحتي مي توانستند آن گونه كه مي خواهند زندگي كنند. آن ها قادر بودند با صداي بلند حرف بزنند، در صورت تمايل در هر زماني، رفت و آمد كنند، بچه ها هم آزاد بودند با صداي بلند فرياد بزنند و بازي كنند. اگر چه برخي از اين كارها نادرست بود ولي كمتر زياني به ديگران وارد مي كرد، در حالي كه در زندگي آپارتمان نشيني به دليل فشردگي مكاني نبايد تنها به خودت فكر كني، لذا هم گرايي، انعطاف پذيري، تحمل، خويشتن داري و احترام به حقوق ديگران از ضرورت هاي زندگي آپارتمان نشيني بوده که نيازمند تكرار، تمرين و ممارست است تا در نهايت تبديل به فرهنگ شود.
هر روزه در آپارتمان‌ها شاهد تکرار چند باره معضلاتی هستیم که همه و همه به دلیل ناآگاهی از قوانین و یا نادیده گرفتن قواعد و فرهنگ آپارتمان‌نشینی ناشی می‌شوند. مسائلی از قبیل جای پارک اتوموبیل، سر و صدای بچه ها، جمع آوری زباله، نظافت آپارتمان، مهمانی های پر سر وصدا در یک واحد و… از مهمترین مواردی است که در بسیاری از اختلافات آپارتمان نشینان ردپایش مشهود است. اینکه چرا رعایت قوانین و مقررات آپارتمان‌نشینی از سوی ساکنان، چندان جدی گرفته نمی‌شود، می‌تواند دلایل متفاوتی داشته باشد، از جمله اینکه ساکنان یک آپارتمان حدود وظایف خود و حقوق همسایگان را نمی‌دانند. شکی نیست که برای کاستن معضلات آپارتمان‌نشینی، باید فرهنگ آپارتمان‌نشینی در جامعه عمومیت یابد و حتی مدیران و یا هیأت‌مدیره‌های مجتمع‌های ساختمانی می‌توانند در این زمینه پیشگام شوند و در توجیه همسایگان در رعایت حقوق یکدیگر بکوشند. اگر فرهنگ سازی در زمینه آپارتمان‌نشینی صورت گیرد، هم شهروندان امنیت اجتماعی بیشتری احساس می‌کنند و هم احساس رضایت از زندگی ارتقا پیدا می‌کند.
در دین مبین اسلام بر رعایت حقوق همسایگان تاکید زیادی شده و اهمیت این امر در آپارتمان نشینی چند برابر می‌شود. برغم تاکیدات فروان در آموزه های دینی رعایت حقوق همسایگان در آپارتمان نشینی جدی گرفته نمی شود و متاسفانه آن گونه که آپارتمان ها رشد کرده اند فرهنگ آپارتمان نشینی هنوز برای خیلی از ساکنان آپارتمان ها معنی نشده است. ساکنان آپارتمان ها اعم از مالک و مستاجر مکلفند برای ایجاد یک زندگی بهتر به حقوق سایر همسایگان احترام بگذارند. این یک تکلیف قانونی برای تمامی شهروندان است که با اصول و موازین اخلاقی کاملاً مطابقت دارد. خانه برای هرکس باید محل آرامش، مهربانی و آسایش باشد حال که زندگی اجتماعی در قالب آپارتمان نشینی تا این حد فراگیر و گسترده شده است ضرورت دارد افراد با شناخت قوانین و حفظ حقوق و احترام متقابل، به یکدیگر در دستیابی به این مهم یاری رسانند.
خراسان – مورخ پنج‌شنبه 1392/10/05 شماره انتشار 18585
http://www.khorasannews.com/News.aspx?type=1&year=1392&month=10&day=5&id=5483073
