برای همین بارها در دنیای فوتبال شاهد بودیم ستاره های بزرگ جهانی در شرایط بسیاری حساسی آنرا از دست داده اند. الغرض! محسن فروزان در حساس ترین زمان و بازی فصل تیم پارس جنوبی پشت توپ پنالتی قرار می گیرد و در به ثمر رساندن آن ناکام است. راستش را بخواهید با احترام به نظر همۀ کارشناسان فوتبال که از نظر فنی معقتدند واگذاری این مسئولیت به وی ناصحیح بوده است می خواهم بگویم این سخن خیلی نمی تواند قابل اتکا باشد زیرا ممکن بود هر کس دیگری هم که ضربه را بزند در نتیجه همین امر حاصل شود. خداییش مرد شماره یک دروازه جمی ها هم خیلی خوب دروازه بان حریف را فریب داد، هم ضربه اش را مخالف جهت زد و به قول خودش فقط شانس با او یار نبود. اما مسأله واقعی چیز دیگری است. به نظر من نیتی که بر اساس آن فروزان داوطلب این امر شد اشکال داشت. وی چند صباحی است حسابی با هواداران سرخ کل کل می کند و با اقدامات برانگیزاننده آن ها را به واکنش وامی دارد. وی می خواست با این کار به گونه ای حریف را تحقیر و روحیه اش را خراب کند. امری که شاید در فوتبال حرفه ای خیلی اشکال نداشته باشد ولی وقتی سخن از اخلاق به میان می آید بسیار محل اشکال است. خدا پشت و پناه غلام پیروانی باشد. به یاد دارم چند سال قبل که تیمش در نیمۀ اول بازی چندین بار دروازه حریف را باز کرد وقتی حال و روز مربی و بازیکنان حریف را دید برای اینکه آن ها تحقیر نشده و بیش از این آسیب نبینند از بازیکنانش خواست در نیمۀ دوم کمی مدارا کنند. اگر قرار بود پرسپولیس با آن پنالتی صدر جدول را به جمی ها ببازد دیگر لازم نبود حال هوادرانش را آقای فروزان شخصاً بگیرند. آن هایی که معمولاً با این گونه اقدامات می خواهند از حریف انتقام بگیرند معمولاً دلشان خنک نمی شود. همان طور که همه دیدند کار برعکس شد. البته معتقدم اگر چنین موقعیتی در بازی های آینده نصیب تیم بسیار خوب تارتار شد حتماً فروزان می تواند آن را به گل تبدیل کند چون دیگر این شرایط حاکم نیست.
منو
