اما از آن طرف ماجرا کلا متفاوت است برای حیا کن رها کن گفتن خیلی دلیل آنچنانی لازم ندارند. کافیست در لحظه ای حساس موقعیتی را خراب کنی تا آنها بلافاصله تلافی کرده و یکجا ورزشگاه را بر سرت خراب کنند.پس این عرصه خیلی بیرحم تر از چیزی است که تصورش را می کنیم. علی پروین که مثلش در بین ستارگان تاریخ فوتبالمان نیست کلی به سرش احترام گذاشتند تنها یک نیم فصل مهلت یافت که نتیجه نگرفتن های تیمش بد و بیراه تماشاچیان را به دنبال نداشته باشد بقیه که دیگر جای خود دارند. حالا ببینید علی کریمی، رضا عنایتی، جواد نکونام و برخی دیگر چگونه مفت مفت بی گدار به آب زده و از جایی مربی گری را شروع میکنند که زیر پایشان سفت نیست. آنها خشت اول مربی گری شان را کج می گذارند که معلوم نیست دیوارشان تا کجا کج برود. آخر یکی بگوید آقای کریمی شما متعلق به خودت نیستی که اینگونه به هر تیمی که می خواهد از قِبل محبوبیت شما خودش را نجات دهد جواب مثبت می دهی.کریم باقری را ببینید.با عظمتی که دارد کماکان دستیاری که نه آقایی میکند. خداییش دستیاری این چنینی آقا کریم به صد سرمربی گری در این سطح می ارزد. برای همین در منظر همگان کریم همیشه آقاست. کاش برخی قدر خود و شایستگی هایشان را بیشتر بدانند. ضمنا هنوز هاشمیان یاد میگیرد و مهدوی کیا بر رده های پایه تمرکز کرده است. به نظر شما در مربی گری کدام گروه عاقبت بخیر تر می شوند؟
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ چهارشنبه 11 بهمن 1396 شماره 5947
