این روزها و در آخرین ماه سال، هیاهوی عجیبی در شهر ایجاد شده است.آرام آرام سرعت فعالیت های مردم بیشتر می شود و نیمه ماه که فرامی رسد، گویی زندگی روی دور تند می افتد. خریدهای نوروزی، خانه تکانی، بستن حساب های سال و ده ها فعالیت و برنامه ویژه از این جنس، سبب می شود جنب وجوش شهروندان به شدت افزایش یابد. در این راستا و در بینابین این هیجانات، نکته مهمی که باید بدان توجه کرد، حس نوع دوستی، مردم داری و کمک به همنوع است.مواسات، اصطلاحی ناظر به سبک زندگی اسلامی و از مهم ترین وظایف اخلاقی و عاطفی انسان و به معنای همراهی و کمک کردن به برادر مومن در همه امور است. شاید همسایه، دوست، آشنا، خویش یا هر شهروند دیگری از جامعه ما مشکلی در زندگی یا معیشت خود داشته باشد و ما از آن غفلت کرده یا حتی از آن بی خبر باشیم.متاسفانه زندگی ماشینی امروز به گونه ای است که در بسیاری مواقع حتی همسایگان از حال یکدیگر خبر ندارند و افراد درجه یک خانواده دیر به دیر فرصت سر زدن به هم را پیدا می کنند. این پدیده با روح مسلمانی منافات دارد و در آموزه های دینی ما همواره بر رسیدگی به حال همنوع به خصوص خانواده و نزدیکان، تاکید شده است.باور کنید اگر هر فرد یا خانواده به سهم خود و در اندازه توانایی هایش به حال دیگران، فکر و برای کمک به مردم تلاش کند، هیچ نیازمندی باقی نمی ماند. به یاد آوریم که با شیوع کرونا، بسیاری از مردم کسب وکار خود را از دست داده اند یا رکود درآمدی وحشتناکی را تجربه می کنند؛ اتفاق تلخی که بدون همیاری و همدلی، عبور از آن بسیار سخت است و شاید غیرممکن باشد. خانواده هایی که در جریان این بیماری سرپرست خود را از دست داده و با مشکلات معیشتی فراوان مواجه شده اند، کم نیستند که همه وظیفه داریم دربرابر آن ها حساس و مسئولیت پذیر باشیم.مردمان یک شهر دربرابر همسایگان، نزدیکان و عزیزان خود تکالیفی دارند که باید از آن آگاه و به آن متعهد باشند؛ به خصوص وقتی در شهری زندگی می کنند که امام رئوف(ع)، صاحب اصلی آن است.
منبع: روزنامه شهرآرا، پنجشنبه 12 اسفند 1400، شماره 3620
https://shahraranews.ir/fa/publication/content/12687/345220
