در ده سال اخیر زندگی مردم از لحاظ چگونگی ارتباطات اجتماعی از نظر کمی و کیفی تغییرات فراوانی به خود دیده است. تکنولوژی های ارتباطاتی خصوصاً در حوزه شبکه های اجتماعی دیجتیالی به حدی وسیع شده که یک سال بی خبری از آن به اندازه خواب اصحاب کهف شما را از قطارسریع السیر پیشرفت عقب می اندازد. امروزه الگوهای ارتباطی به طور فزاینده ای از مرزهای ملی فراتر رفته و آمار اتصال به اینترنت و به دنبال آن شبکه های اجتماعی به صورت تصاعدی در جهان افزایش یافته است. بر این اساس گسترش پر شتاب شبکه های اجتماعی در اینترنت، ارتباط همزمان بین بخش های وسیعی از جهان را عملیاتی نموده است. به بیان دیگر دنیای مدرن امروز جایی است که در آن افراد روز به روز بیشتر به یکدیگر مرتبط می شوند. حال سؤال اساسی اینجاست آیا این ارتباطات دیجیتالی انسان ها را به هم نزدیک تر می کند یا آن ها را از هم دور تر می سازد؟ برای پاسخ به این پرسش نیازی به یک تحقیق گسترده نیست. کافیست هر یک از ما به اطراف خود با دقت بیشتری نگاه کنیم. علاوه بر این که سالهاست سنت حسنه ی صله رحم و یا دیدار با دوستان و آشنایان و با خبر شدن از احوالات آن ها کمرنگ شده است این روزها حتی زمانی که گروهی از انسان ها در قالب اعضای یک خانواده، گروه دوستان و یا حتی یک جلسه ی کاری دور هم جمع می شوند بیشتر اوقات تنها حضور فیزیکی در کنار یکدیگر دارند و ذهن و فکر آن ها به وسیله ی یک ابزار الکترونیکی از قبیل؛ موبایل، تب لت، لبتاب و یا وسایلی از این دست در فضای دیگری مشغول است و این یعنی تنهایی و دوری مضاعف! یعنی اینکه در کنار هم باشیم ولی با هم نباشیم. هر چند علی الظاهر شبکه های اجتماعی مجازی محیط مساعدی را برای مشارکت افراد در جامعه، برقراری روابط نمادین و کشف مجدد خود و بازتعریف هویت های دینی، اجتماعی، سیاسی و… فارغ از محدودیت ها از طریق تعاملات مجازی و نمادین فراهم می کنند اما در واقع آن ها با ایجاد یک ذهنیت غیر واقعی چنان انسان را درگیر و وابسته به خویش می کنند که گویی حتی ساعتی زندگی بدون آن ها سخت و یا غیر ممکن است! بر اساس نظر کارشناسان افراط در استفاده از وسایل الکترونیکی انسان را پرخاشگر و درونگرا می کند. و فردی که گرفتار این نوع اختلالات رفتاری شود علاوه بر اینکه حوصله مراوده و هم صحبتی با دیگران را ندارد، برای انجام کارهایش کمتر با کسی مشورت می کند، فردی را برای درد دل کردن و یا همراهی عاطفی نمی یابد و در مرور زمان دردها و مشکلات خود را با شخصیت های جعلی فضای مجازی به اشتراک می گذارد. که این اتفاق علاوه بر خدشه وارد نمودن به روح زندگی خانوادگی و اجتماعی افراد ممکن است سبب سوءاستفاده ها و یا بهره برداری مغرضانه برخی از سودجویان نیز بشود. لذا باید به این نکته ی مهم اشاره که هرچند تکنولوژی در بسیاری از ابعاد زندگی به ما کمک می کند، اما لزوماً بدین معنا نیست که بهره گیری بی حد و حصر از آن حتماً به نفع روح و جسم و روان آدمی است. کلام آخر اینکه مسلماً سهولت گفتگو و تبادل اطلاعات با دیگران از طریق شبکه های اجتماعی چیز خوبی است اما به هیچ وجه نمی تواند جایگزین ارتباطات حقیقی و عاطفی بین اعضای یک خانواده و یا گروه های انسانی شود.
منبع: روزنامه خراسان – مورخ پنج‌شنبه 1393/05/23 شماره انتشار 18758
نويسنده: مهدي ياراحمدي خراساني mahdiyarahmadi@gmail.com
http://www.khorasannews.com/News.aspx?type=1&year=1393&month=5&day=23&id=6262651
Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA
http://www.khorasannews.com/News.aspx?type=1&year=1393&month=5&day=23&id=6262651
