چندی پیش روی آنتن زنده برنامۀ نود زمان سرمربی گری علیرضا منصوریان در ارتباط با مسائل رحمتی و استقلال و بحران هایی که گریبانشان را گرفته بود مردم متعجب و بهت زده شاهد بگو مگوهای عجیبی بودند که تا چند روز نقل محافل خبری و رسانه ای بود.
حالا دوباره همین اتفاق تکرار شد. اما این بار برای سرخ های پایتخت. تا بار دیگر این واقعیت اثبات شود بیشترین رقابت بین آبی و قرمز نه در مستطیل سبز که در حاشیه، سو مدیریت و خون به دل هوادار کردن است. شهرآوردهای پایتخت اکثراً نازیبا با مساوی های بی اثر و خالی از هرگونه بار فنی است که این امر نشان می دهد آن چه این داربی را جذاب می کند هنر فوتبال نیست بلکه کش و قوس های مالی، اقتصادی و مدیریتی است که بسیاری از نشریات زرد هم به آن دامن می زنند. جمع کنید بساط این فوتبال را که در آن پر طرفدارترین تیم آسیا و هوادارانش به علاوۀ میلیون ها مردمی که پای نود نشسته اند شاهد اتهام دروغ پردازی بزرگان تیم به یکدیگرند. هدایتی از پول های گمشده می گوید، طاهری وی را به دروغ گویی متهم می کند، ناگهان نوبت به اسطورۀ فوتبال آسیا علی دایی می رسد که مدیرعامل سابق را که به قول او به یکباره در فوتبال ظاهر شده است را شدیداً دروغ گو می خواند. با این اتفاقات باید گفت: به اصلاح این فوتبال حالا حالاها امیدی نیست لااقل عادل خان فردوسی پور در مشی برنامه اش تجدید نظر کند. چون به نظر می رسد این گونه مناظرات به نفع فوتبال نیست جز این که حرمت ها شکسته شود، قبح گناه بریزد و مردم بدبین شده و احساس کنند در شهر پینوکیو زندگی می کنند. به اندازه کافی در سال های اخیر راجع به فساد مالی، اداری، مدیریتی، جادوگری و … صحبت شده است. موضوع و مسأله کاملاً روشن است و رسانه ها به تکلیف خود عمل کرده اند. شفاف سازی بیش از این دیگر معنا ندارد و اسمش پرده دری می شود. الان نوبت نهادهای بازرسی، نظارتی، قضایی و انتظامی است که این مسائل را حل نمایند. راستی جادوگر خوب سراغ ندارید؟ فکر کنم آن ها بتوانند با وِردی خاص فساد را از فوتبال ریشه کن نمایند!!
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ چهارشنبه 29 آذر 1396 شماره 5912
