امری که شاید در دولت سازندگی آغاز شد و در دولت های بعدی آرام آرام توسعه پیدا کرد و در دولت یازدهم و دوازدهم به اوج خود رسید. البته در این میان استثنائات فراوانی هم وجود داشته و دارد. مدیران مخلص، کارآمد و پرکار زیادی هستند که برای پیشرفت کشور و رفاه مردم مجاهدت های فراوانی کرده اند ولی متأسفانه فرهنگ حاکم بر نظام مدیریت کشور به گونه ای بوده است که مدیران را تافتۀ جدا بافته از سایر کارمندان دولت کرده و هر چه به سمت رده های بالاتر مدیریت رفته ایم این اتفاق رنگ و بوی جدی تری به خود گرفته است. امری مذموم که هم با سیره ی معصومین علیهم السلام در تضاد است و هم با آموزه های امام راحل و رهبر معظم انقلاب فاصله جدی دارد. عدم شایسته سالاری و شایسته گزینی، نگاه حزبی، جناحی، قبیله ای، بی خبری مدیران از اتفاقات و مشکلات جاری کشور، خود را ژن برتر و ولی نعمت مردم و زیردستان شمردن، کم کاری، ترک فعل و وظیفه، تنبلی و رخوت و تشریفات زائد مدیریتی به علاوه موارد مهمی چون؛ مدیران پروازی، چند شغله و حقوق های نجومی از مهم ترین مسائلی است که در سیره مدیریتی کشور فراوان به چشم می خورد و سبب کاهش شدید بهره وری مدیران، توسعه فسادی مالی و اداری و بروز بحران های عظیم و عجیب در کشور در سال های اخیر گریده است. در همین راستا معضل بنزین و اغتشاشات آبان 98، بحران آب در خوزستان، بحران سیستان و بلوچستان، پرونده ویلموتس، بحران اقتصادی و بازار افسار گسیخته، بحران بورس و توسعه بی اعتمادی عمومی ناشی از آن مهم ترین نتایج این نوع رویکرد است است. حالا که رئیس دولت جدید برای مبارزه با فساد و کم کاری، تبعیض و بی عدالتی و مواردی دیگر از این دست بارها اعلام آمادگی کرده و در زمان تصدی ریاست قوه قضاییه سابقه مناسبی در این مقولات داشته است این مهم را به فال نیک گرفته و امیدواریم با تحول اساسی در سیره، رفتار و نحوه انتصابات، انتخاب و تصمیمات مدیران در دولت جدید شاهد رونق و پیشرفت کشور باشیم.
منبع: قدس آنلاین، دوشنبه ۱۱ مرداد ۱۴۰۰ – ۰۹:۵۶، کد خبر763236
