از امروز اراده می کنم واقع بینانه تر به مسائل اطرافم بنگرم. وقتی دست یافتن به آرزویی برایم غیر ممکن است، با فکر کردن به رؤیایی دست نیافتنی خود را عذاب نمی دهم. بلکه تلاش می کنم آرزویم را به فراموشی بسپارم.
خدای مهربانم! دوست عزیزم! مهر ثابت و عشق پایدار من! مرا در فراموش کردن خواسته های دست نیافتنی ام یاری فرما!
چه خوب است خدای مهربان انسانِ ضعیف را فراموش کار آفریده است. عجب نعمتی است این فراموشی. از امروز دیگر آرزوی دست نیافتنی نخواهم داشت. خدایا صمیمانه از تو سپاسگزارم!
