نمي دانم تا به حال در زندگي چند بار با اين موقعيت مواجه شده ايد که مخاطب شما کلامش را اين گونه آغاز کند؛ «به من مربوط نيست، قصد دخالت ندارم، اصولاً در کار ديگران فضولي نمي کنم و… » هر گاه در زندگي شخصي خود، با چنين جملاتي مواجه شديد، شک نکنيد که مخاطب شما از افعال معکوس استفاده کرده است! و به طور يقين قصد و انگيزه حضور بدون دعوت وسط زندگي شما را دارد. به بيان ديگر در بسياري از موارد اين جملات طليعه دخالت در زندگي زوج هاي جوان است که توسط ديگران خصوصاً؛ پدر، مادر، خواهر، برادر و … مي تواند انجام پذيرد. در قانون طبيعت اصلي وجود دارد که بر اساس آن هر موجودي بايد روزي مستقل شود و روي پاي خود بايستد. اين حقيقت نه تنها براي انسان ها که براي حيوانات نيز صادق است و همه موجودات بر اساس امري فطري به دنبال کسب استقلال در عمل و تصميم‌گيري هستند. انسان نيز به عنوان اشرف مخلوقات موجودي کمال طلب است که در فرآيند تکاملي زندگي خود ازدواج مي کند تا ضمن پيشرفت در ابعاد مادي و معنوي به استقلال برسد و بتواند به همراه همسر و شريک زندگي خويش مسير آينده خانواده اش را ترسيم کند. اما در اين ميان گاه برخي بزرگترها خصوصاً والدين با دخالت‌هاي نابه جاي خود زندگي فرزندان خويش را با مخاطره مواجه مي‌سازند. جالب اين جاست که اکثر اين حضورهاي گاه و بيگاه و سرزده از روي دلسوزي و با نيت خير انجام مي پذيرد و کمتر شنيده و يا ديده مي شود که قصد سنگ اندازي و يا سوءنيت هايي از اين جنس باشد، ولي آن ها از اين موضوع غافل هستند که گاهي حضورشان آثار بسيار تلخي در زندگي جوان ها به جا مي گذارد. خصوصاً اين مسئله در خانواده هاي تک فرزندي بيشتر به چشم مي آيد که والدين دوست ندارند فرزندانشان بعد از ازدواج از آنها جدا شوند و به صورت مستقل زندگي کنند. دخالت در زندگي زوج هاي جوان از اين بابت آثار منفي به همراه دارد که افراد بدون اينکه از تمامي اتفاقات بين زن و شوهر با خبر باشند به قضاوت، اعمال نظر و توصيه هاي اخلاقي مي پردازند اما نمي دانند اين گونه اظهار نظرهايي که ناشي از اطلاعات محدود و يا ناقص است مي تواند به گمراه کردن جوانان منجر شود. بايد اجازه داد زوج‌هاي جوان طعم استقلال را با تمام وجود بچشند و خودشان با همکاري، مشورت و تلاش مشکلات زندگي شان را حل کنند. والديني که با هر اختلاف جزئي فرزندان با همسرشان بلافاصله خود را وارد معرکه مي کنند در واقع مهارت حل مسئله را از آنها سلب مي کنند. اين در حالي است که بايد به جوان ترها اجازه داد با بحث و گفت وگوهاي منطقي در فراز و فرودهاي زندگي خويش با حل اختلاف هاي شان به توانايي و تجربه لازم دست يابند. اگر مي خواهيم زندگي آرامي داشته باشيم و در پرورش و راهنمايي فرزندان خويش دچار خطا نشويم بايد به اين مسئله توجه کنيم که هميشه ريشه مشکلات در روابط زناشويي نيست، گاهي مشکلاتي که به وجود مي آيد و ريشه زندگي را مي خشکاند به دليل کاستي هاي تربيتي زوجين است که بايد نسبت به رفع آن اقدام کرد. دخالت والدين يعني فراخواندن فرزندان به زندگي قبل از ازدواج که همه چيز تحت نظر پدر و مادر سپري مي شد که پيامد اين امر آسيب هاي فراوان براي رشد جوانان و استقلال آنهاست.
منبع: روزنامه خراسان – مورخ دوشنبه 1393/05/06 شماره انتشار 18746
نويسنده: مهدي ياراحمدي خراساني mahdiyarahmadi@gmail.com
http://www.khorasannews.com/News.aspx?type=1&year=1393&month=5&day=6&id=6168688
