نمي دانم اين چه عادت ناپسندي است که در جامعه رايج شده است. خيلي راحت دور هم مي نشينيم و از ديگران حرف مي زنيم و به سادگي آب خوردن درباره آن ها قضاوت مي کنيم؛ فلاني آدم خوبي است. فلاني دل رحم است. ديگري ضعيف است، آن فرد بلند و آن يکي کوتاه است. اگر فردي دچار مشکل مي شود برخي مي گويند حقش بود از بس بدي کرد خدا هم او را به چنين عذابي دچار کرده است. اگر کسي به مقام و ثروت قابل توجهي دست يابد بعضي ها قضاوت مي کنند که حتما خدا دوستش داشته که به او اين چنين امکاناتي عطا کرده است. يا در اداره ها و سازمان ها اين نوع قضاوت ها بسيار رايج است.
به عنوان مثال اگر کارمند کوچک ترين اختلاف نظري با آقاي رئيس داشته باشد به راحتي قضاوت مي کند و مي گويد: نيروي ضعيفي است و يا توان کاري پاييني دارد.
جالب است خيلي وقت ها اين قضاوت ها درباره کساني است که از آن ها اطلاعات زيادي هم نداريم. يا اين که آن ها را اصلا نديده ايم و يا بسيار کم با آن ها مراوده داشته ايم. وقتي نسبت به مسئله اي شناخت پيدا نکرده ايم و شروع مي کنيم به قضاوت اين از جهل ماست.
معمولا زماني يک فرد شروع به قضاوت مي کند که يکي از اين کارها را در ذهن خود انجام مي دهد؛ فضولي کردن يا قياس کردن. مورد قضاوت قرار گرفتن همان اندازه که براي ما ناخوشايند است، براي ديگران هم آزاردهنده است.
اين که بعضي ها به صورت مستمر درباره ديگران قضاوت مي کنند دلايل متفاوتي مي تواند داشته باشد. به عنوان مثال برخي به دليل شرايط خاص خانوادگي خود قضاوت کردن درباره ديگران را به عنوان يک عامل کمکي در برقراري رابطه ياد گرفته و بدان عادت کرده اند.
برخي درباره ديگران قضاوت مي کنند تا در اصل، خودشان را مخفي کرده باشند چرا که مواردي را در ديگران مي بينند که در خودشان هم وجود دارد و آن ها اين ويژگي را دوست ندارند. عده اي با قضاوت منفي درباره ديگران و تحقير آن ها براي مهم جلوه دادن خود و داشتن حس بهتر استفاده مي کنند.اما هيچ کدام از اين دلايل سبب نمي شود قضاوت کردن حس مناسبي براي انسان ايجاد کند زيرا تنها راه رسيدن به آرامش عشق ورزيدن به ديگران و قبول کردن آن هاست؛ همان طور که هستند و بهترين نقطه شروع از خويشتن است يعني انسان به خود عشق بورزد و به خود احترام گذارد. ما از درون انسان ها و نيت آن ها آگاه نيستيم.
تنها خداوند حکيم است که مي داند در دل هر انساني چه مي گذرد و هم اوست که بر اساس آن چه مي داند قضاوت مي کند و جزاي عمل انسان را مي دهد. پس بدانيم و آگاه باشيم که قضاوت درباره خوب و بد ديگران در صلاحيت ما نيست لذا ما انسان ها حق نداريم درباره خوبي و يا بدي کسي نظر دهيم و «قضاوت کنيم!»
http://www.khorasannews.com/News.aspx?id=4726824
خراسان – مورخ پنج‌شنبه 1391/12/03 شماره انتشار 18347
منو
