یا این که به نسبت ورزش همگانی کدام یک اولویت دارد؟ در چشم انداز جهان شهر برکت و کرامت در بند «هویت شهری» عناوین «آرامش بخش و نشاط آور» آمده است. این بدان معناست که شهرداری به دنبال اتخاذ راهبردهایی است که از طریق آن نشاط و آرامش عمومی را توسعه بخشد. در این مسیر چه چیزی بهتر از «ورزش» که هم سلامت جسمانی را به همراه دارد و هم روح و جان انسان را طراوت می بخشد. خصوصاً زندگی ماشینی امروز که اکثر شهروندان را دچار فقر حرکتی، اضافه وزن و تبعات ناشی از آن کرده است. توسعه زمین ها و سالن های ورزشی همگانی، ایجاد بسترهای انجام ورزش به صورت جمعی، برگزاری جشنواره ها و مسابقات محلات، مشارکت گرفتن از چهره ها، پیشکسوتان و قهرمانان ورزشی محلات برای تشویق و توسعه ورزش، مجهز نمودن پارک ها و بوستان ها به لوازم ورزشی و… بخشی از اقدامات زیرساختی و عملیاتی در حوزه تربیت بدنی عمومی است که از گذشته آغاز شده و باید در آینده نیز به نحو حداکثری تداوم و توسعه یابد. هر چقدر در حوزه سلامت جسمانی و آمادگی بدنی ساکنان شهرها سرمایه گذاری کنیم کم است. چون این اتفاق علاوه بر کاهش بسیاری از هزینه های درمانی و توسعه سلامت عمومی روحیه آحاد جامعه را نیز افزایش خواهد داد و سبب می گردد مردم از زندگی در شهر لذت بیشتری ببرند. در پاره ای موارد عده ای سعی دارند شهرداری را مجبور به اتخاذ مالکیت تیم های ورزشی نمایند که این امر هر چند اقدام ناپسندی محسوب نمی شود ولی با توجه به امکانات موجود و محدودیت های مالی شهرداری ها و عدم اختصاص بودجه های دولتی به آن ها سبب ایجاد چالش های فراوانی خواهد شد و مدیریت شهری را از اهم وظایف خود باز می دارد. حمایت و مشاوره مدیریتی، حمایت تبلیغاتی و رسانه ای، توسعه هیجانات عمومی جهت حمایت از تیم های ورزشی و یا حتی حمایت های موردی مالی را می توان در عرصه ورزش قهرمانی مورد توجه قرار داد. ولی این که توقع داشته باشیم شهرداری با وظایف متعدد و پیچیده ای که پیش رو دارد وارد عرصه قهرمانی شود حداقل در شرایط کنونی اولویت ندارد.
منبع: روزنامه شهرآرا، پنجشنبه 9 دی 1400، شماره 3568
