⛱ این منم و عمری که چون برق و باد می گذرد، دستان بی نمک، بار سنگین گناه، امید از دست رفته، بعض در گلو فرو نشسته و هزاران سخن ناگفته. پناه می برم به خدا از شر آدم هایش، از شر دنیا و تلخ کامی هایش، از شرنامردی هایش و از شر خودم و کاستی هایم. پناه می برم به او که محبوب من، معشوق من، مهر ثابت و عشق پایدار من و خدای مهربان من است. هم او که مرا با همه ضعف ها و کاستی هایم می خرد، می پسندد، در آغوش می گیرد، دوستم دارد و بدون عذر و منت سلامتی، مهربانی، عشق و زندگی را به من ارزانی داشته است.
منو
