فوتبال بینوای ما در برابر غول های جهان و اروپا نه لیگ فوق حرفه ای دارد در حد لالیگای اسپانیا، نه ستارگانی کهکشانی دارد همچون کریستانو رونالدوی پرتغال و نه از امکانات سخت افزاری و زیر ساخت های اساسی فوتبال باشگاهی و ملی برخوردار است.
آنقدر در این زمینه ها بنیۀ فوتبال ما ضعیف است که حتی سال هاست نتوانسته ایم در سطح جام ملت ها و یا لیگ قهرمانان آسیا به مقام قهرمانی برسیم چه رسد به افتخارات بیشتر از آن. ولی این دلیل نمی شود که از پیش باخته و مغموم باشیم. نگاهی به تیتر اول رسانه های مکتوب و شبکه های اجتماعی بیاندازید تا با چشمان خود ببینید شوخی یا جدی چگونه تیم ملی را کاملاً دست و پابسته می بینند. این در حالی است که ما هیچ گاه در سطح ملی همانند تیمی مثل عربستان نبودیم که در جام جهانی یک جا از آلمان هشت گل دریافت کند. شاید برد آنچنانی و قدرتمندانه نداشتیم ولی شکر خدا باخت افتضاح هم نصیب ایران نشده است. چه بسا اگر همین تلقین های منفی پیش از جام جهانی قبل نبود و اندکی خودباوری در نزد ملی پوشان بود در بازی اول از آرژانتین امتیاز می گرفتیم. آنچنان که دیدیم اگر نبود نبوغ ذاتی مسی تا این اتفاق تنها چند دقیقه فاصله داشتیم. حالا از روزی که گروه بندی ها مشخص شده برخی آنچنان واژۀ گروهِ مرگ را تبلیغ می کنند که گویی قصد دارند ما را مجبور کنند قبل از مرگ خودکشی نماییم. نمی خواهم بگویم قدرت شکست دادن پرتغال و یا اسپانیا را داریم اما نباید اینگونه هم بی پروا ناامیدی و از پیش باختگی را القا نماییم. ما باید با برنامه ریزی مطلوب تاجایی که می توانیم تلاش کنیم و هر آنچه در چنته داریم پای غیرت بازیکنان بریزیم و برای صعود هر چند با احتمال اندک شانس خود را امتحان نماییم. دیگر بقیه اش با خدا. هر وقت ناامید شدید کاستاریکا را به یاد آورید که در حضور انگلیس، ایتالیا و اروگوئه در جام جهانی 2014 به عنوان تیم اول صعود کرد. ما در برابر قهرمان جهان و اروپا نه امکانات آنچنانی داریم و نه بازی های آماده سازی قابل قبول. ولی فوتبال بینوای ما بارها نشان داده که می تواند با تلاشِ حداکثری و غیرتِ مثال زدنی همگان را سوپرایز کند. ماییم و نوای بینوایی/بسم ا… اگر حریف مایی.
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ دوشنبه 13 آذر 1396 شماره 5899
