مذاکره داخلی

به شکلی که هر یک از طرفین دو جریان سیاسی کشور دیگری را به ناتوانی، مماشات، عدم حفظ شئونات و مصالح کشور در این ارتباط متهم می نمایند. هر چند بحث مذاکره با غربی ها و خارجی ها خصوصاً ایالات متحده از زمان شکل گیری گروه پنج به علاوه ی یک و مذاکرات برجام بسیار پررنگ تر از قبل شده و در جای خود گفتار و نوشتار وسیعی را مطالبه می کند اما در این مجال به تذکر قابل توجه رهبر انقلاب راجع به مذاکره داخلی بین مسئولان، قوای سه گانه و یا جریان های سیاسی اشاره می کنیم. امری که به نظر می رسد اصول و ادبیات اولیه و ضروری آن از طرف نخبگان و برگزیدگان سیاسی  و اجتماعی کشور کمتر رعایت شده و یا حتی بعضاً مورد توجه قرار نگرفته است. شاید دست به نقدترین مثال آن را بتوان در مورد طرح یارانه معیشت دولت و مجلس اشاره نمود که چگونه محل کش و قوس فراوانی گردید. و یا لایحه بودجه تقدیمی دولت به مجلس که در بسیاری از بندهای پیشنهادی دولت مواردی وجود دارد که شاید بهتر بود قبل از ارائه پیرامون آن با نمایندگان مذاکراتی صورت می پذیرفت. گفتگو و یا به بیان ادیبانه تر آن مذاکره محترمانه و توأم با رعایت احترام متقابل بین مسئولین، قوای سه گانه و جریان های سیاسی می تواند بسیاری از مشکلات کشور را پیشگیری و حل و فصل نماید. چه بسا در جریان برگزاری برخی گفت و شنودها بسیاری از سوتفاهم ها رفع گردیده و یا حتی ایجاد نشود. این امر بار دیگر به اهمیت این موضوع هم اشاره دارد که علاوه بر مشکلاتی که بیگانگان برای ما ایجاد می کنند در موارد بسیاری خودمان خواسته یا ناخواسته مسبب ایجاد مسائلی هستیم که می توانیم با گفت و شنودهای هدفمند مانع ایجاد آن ها بشویم. این مذاکرات هم می تواند به صورت مستقیم و رودرو حول محوری خاص و یا محدود صورت پذیرد و هم می تواند کمی جامع تر و حتی در قالب های عمومی تری مثل کرسی های آزاد اندیشی مباحث آن را به رأی گذاشته شود. مسلماً در چارچوب این مذاکرات گاهی اختلاف نظرها بالا می گیرد و بین طرفین حتی بحث های جدی تری رخ می دهد که اگر اصول این مذاکرات از نظر قانون، احترام و ادب رعایت گردد نه تنها اشکالی ندارد بلکه سبب ورزیده و پخته شدن کلام گردیده و در تصمیم گیری و حل و فصل مسائل کمک شایانی خواهد کرد. مثل قانون جدال احسن که حتی در قرآن کریم مورد توصیه قرار گرفته است. باید برای یکدیگر بیشتر وقت بگذاریم و دیوارهای نامرئی بین قوا و مسئولان برچیده شود و همه با هم متحد و یکدل در جهت مبارزه با فساد و پیشرفت کشور متحد شویم. نگاه خیر خواهانه و تشریک مساعی اگر با مذاکراتی هدفمند و در جهت حل مسائل و مشکلات توأم گردد بدون شک بهترین گزینه های تصمیم گیری را برای مدیران فراهم می آورد که با پایین ترین ضریت اشتباه و به بهترین شکل برای آبادانی کشور تصمیم گیری نمایند.

منبع: هفته نامه نخست، مورخ پنجشنبه 4 دی ماه 1399، شماره 854

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *