رسول خادم به شورای فنی نامه می زند و بر لزوم معرفی هرچه سریع‌تر سرمربی تیم ملی کشتی آزاد بزرگسالان تأکید می کند. کمیته فنی هم بلافاصله تشکیل جلسه می دهد و خود او را سرمربی تیم ملی می کند.
سپس رئیس فدراسیون کشتی برای انجام کار جزئی تر تمام اختیاراتش را به نایب رئیس تفویض می کند و امور استراتژیک را رها می کند. این دیگر نوبر است. تا به حال نشنیده بودم مدیری امور استراتژیک و مهم تر را تفویض کند تا امور فنی و جزئی تر را خودش انجام بدهد. یعنی از رسول خادم قهرمان با اخلاق المپیک و جهان که سوابق به نسبت موفقی در مدیریت شهری و ورزشی داشته خیلی بعید است. اگر واقعاً این قدر در کشتی کشور قحط الرجال یا بی اعتمادی یا هر چیز دیگری که اسمش را بگذارید وجود دارد درش را تخته کنیم که بهتر است. این سندروم چند شغله بودن، تمامیت خواهی و عدم روحیه ی کار تیمی بدجوری بلای نظام مدیریتی ما را گرفته و این گونه بدچشمی می کند. در هیچ کشور صاحب نام کشتی جهان چنین اتفاقی نمی افتد یا اگر افتاده بنده بی اطلاعم. ولی حیف از رسول خادم سمبل اخلاق و قهرمانی ورزش کشور (که ریاستش بر فدارسیون به دلیل بهره گیری همزمان علم و تجربه به دل می نشیند) این گونه تصمیمات سطحی و دور از انتظار بگیرد. وای ببخشید! من در ستون فوتبال نوشت قلم می زنم. اصلاً این مطالب ربطی به موضوع ستون من ندارد. باور کنید این خبر را که شنیدم آن قدر فکرم درگیر شد که مطالبی بجا در ستونی نابجا گفتم. راستش می خواستم از آقای تاج که رایزنی ها و وعده هایش نهایتاً به ثمر نشست و ژست مقتدرانه اش که گفت: “دیگر با تیم های عربستانی در کشور ثالث بازی نمی کنیم” جواب داد!! تشکر کنم که بحث رسول خادم پیش آمد و به کلی موضوع بحث عوض شد. پس تشکر از ایشان هم بهتر است بماند برای بعد!
منبع: روزنامه خبرورزشی مورخ سه شنبه 10 بهمن 1396 شماره 5946
