این که قابل شما را ندارد کاش می شد جان خود را فدایتان می کردیم. شما مدیران شایسته، برگزیده، نظرکرده و بی نظیر حقتان بسیار بیشتر از این حرف هاست. از صمیم دل می خواهیم ملت را ببخشید، شما را به خدا قسم می دهیم آن چند پاکبانی هم که واکسن دریافت کردند به بزرگی خود حلال کنید.
نمی دانستند خود شما که هیچ حتی خانواده هایتان بر آن ها و بر همه ی ما ملت برتری دارید. شهر و خزانه ی آن که متعلق به شماست جان ما را هم از آن خود بدانید و همین گونه با افتخار به پیش بروید. چه حکایت عجیبی است حکایت رسانه ها و مردمانی که اختصاص واکسن کرونای سهمیه پاکبانان به
مدیران شهرداری و اعضای شورای شهر (و شاید برخی دیگر از افراد مهم!) در برخی شهرها را بزرگ نمایی کردند و آن را به گونه ای جلوه دادند که گویی حقی جابجا شده و یا دور از جان آن مدیران اجحافی در حق پاکبانان پرادعا!! و کم کار!! رخ داده است.
واقعاً جای سئوال دارد این رفتارهای تبلیغاتی و نابجای! برخی رسانه ها و حتی کاربرانی که در فضای مجازی این مسأله را دامن می زنند. واقعاً شما نمی دانید این گونه مدیران چه حقی بر گردن ما دارند و همه جوره باید مورد احترام و تکریم قرار گیرند و سلامتی شان بر همه ی ملت اولویت دارد. این که چیزی نیست.
مورد داریم مقام مسئولی که از زمان شیوع ویروس کرونا برای حفظ جان ارزشمند خود از اتاق کارش و پشت میزش خارج نشده و حتی مهم ترین وظایفی که در کلان مملکت در حد معارفه وزیر رخ می دهد را حضور پیدا نمی کند که خدایی نکرده ذره ای خلل در وضعیت سلامتی بزرگوار ایجاد نشود.
این ها نشانه های بزرگی از مدیران دلسوز هستند که در این وانفسای جهانی در کشور ما این گونه حضور دارند و برای ما منشأ برکت و رحمت هستند. بندگان خدا مجبورند برای حفظ ارکان کشور مراقب سلامتی خویش بوده و از جان ارزشمند و سلامتی خویش تنها و فقط به خاطر منافع کشور و ملت به سختی محافظت نمایند.
هر چند نظام مدیریت مشارکتی و مبتنی بر شوراهایی که خاستگاه مردمی دارند روندی توسعه یافته در دنیا محسوب می شود ولی نمی دانم چرا در کشور ما برداشت عمومی از ترکیب شوراها این حس را ایجاد نمی کند. نهادهایی که بیشتر جنبه ی سیاسی پیدا کرده اند و در رویکردها و عملکردشان کمتر نگاه تخصصی به چشم می خورد.
در هر دوره چهار ساله ورود افرادی جدید با قدرت فراوان به بدنه شهرداری ها که هر کدام با خود ده ها نفر نیروی انسانی جدید وارد سیستم ها می کنند و مخارج را چندین برابر افزایش داده و سطحی از تشریفات زائد مدیریتی نیز ایجاد می نمایند. علاوه بر این اره دادن و تیشه گرفتن های سیاسی که نَفَس مدیریت شهری را می گیرد اتفاق دیگری است که در ادوار مختلف و در شهرهای بسیاری رخ داده است.
این جنس زیاده خواهی مدیران و اعضای شورای شهر هم که در مورد پاکبانان در بعضی شهرها اتفاق افتاد فراوان است. نظام شورایی خوب است به شرط آن که استانداردها و قوانین مربوط به آن و شرایط احراز افرادی که به این عرصه ورود می کنند منطقی و مطلوب باشد. خدا کند دور بعدی شوراها اتفاق بهتری بیافتد.
منبع: هفته نامه نخست، مورخ پنجشنبه 2 اردیبهشت 1400، شماره 868
